Информбиро: Разлика помеѓу преработките

Членки на Коминформот биле: Комунистичката партија на Бугарија, Комунистичката партија на Италија, Комунистичката партија на Југославија (до исклучувањето во 1948), Комунистичката партија на Полска, Комунистичката партија на Романија, Комунистичката партија на СССР, Комунистичката партија на Територијата на Трст (до исклучувањето во 1948), Комунистичката партија на Унгарија, Комунистичката партија на Франција, и Комунистичката партија на Чехословачка.

Во насока на борбата против сталинизмот, југословенското комунистичко раководство по конечниот раскин со Сталин, почнува да ги гони и затвора поддржувачите на Резолуцијата на Информбирото. Меѓу позначајните жртви на оваа кампања се [[Сретен Жујовиќ]] и [[Андрија Хебранг]], а во [[СРМ|НР Македонија]] - [[Панко Брашнаров]], [[Венко Марковски]], [[Петре Пирузе]], [[Владимир Полежиновски]], [[Богоја Фотев]], [[Иван Точко]] и други.

Голем дел од поддржувачите на Резолуцијата на Информбирото беа затворени во логорот на [[Голи Оток]]. Врз основа на сомневања или неосновани и незаконски обвинувања дека се ненародни и антидржавни елементи и, што е најважно, без судење, во комунистичкиот логор на Голи Оток од Македонија завршијаспоред едни извори завршуваат над 1.000,<ref>[http://www.globusmagazin.com.mk/WBStorage/Files/7460v.pdf Глобус, 16.09.2008.: „Голи Оток: комунистичко мачилиште“]</ref> а според други 2.600 луѓе.<ref>[http://www.dnevnik.com.mk/?itemID=5F89C1821ECCDB438AE9CEC6D432D82E&arc=1 НоДневник, оваа28.10.2008.: бројка„Жртвите ена релативна,Информбирото заштобараат рехабилитација“]</ref> Покрај тоа, илјадници нивни блиски, роднини, пријатели беасе изложени на репресии, прогони, бркани од работните места и од домовите, и на различен начин казнувани. Еден од затвораните, проф. Димче Најчевски изјавилизјави:<ref>[http://www.dnevnik.com.mk/?ItemIDitemID=5F89C1821ECCDB438AE9CEC6D432D82E&arc=2366DED62A96FF4EAFC90820905C98321 Дневник, 28.10.2008.: Жртвите„Жртвите на Информбирото бараат рехабилитацијарехабилитација“]</ref>

По смртта на [[Сталин]], во 1953, новиот советски лидер [[Хрушчов]] предложил СССР и Југославија да разменат амбасадори. Брзо потоа, Унгарија, Бугарија и Албанија исто така испратиле свои амбасадори во СФРЈ. Во 1954. и Полска и Чехословачка ги обновилеобновуваат односите со Југославија. Во 1955. Југославија и СССР потпишалепотпишуваат заедничка декларација во Белград, со што конфликтот се сметалсмета за конечно надминат.

Во октомври 2008., со петиција до Собранието на РМ, претседателот на државата и до премиерот, членовите на Здружението „Голи Оток“ побаралепобараа рехабилитација и отштета на бившите политички затвореници од 1948 и годините потоа. Некогашните „информбировци“, по 60 години од донесувањето на познатата Резолуција на Информбирото и по 17 години по осамостојувањето на Република Македонија, се заложилезаложија за отстранување на формално-правните акти со кои на невините жртви на политичката репресија им е нанесена голема неправда.

Здружението „Голи Оток“ побарале административните акти со кои биле осудувани или без судска постапка упатувани во затвор, како незаконски и неосновани, да се поништат и со тоа да бидат ослободени од пропагандните обвинувања со кои Титовата држава и режим ги обвинуваа за некакви криминалци или ненародни елементи. Здружението побарало државата да донесе соодветни акти со кои ќе бидат рехабилитирани и обесштетени. Здружението посочилопосочи дека во Словенија, Хрватска и во Србија, како поранешни југословенски републики, се донесени правни акти, посебни закони, со кои се рехабилитираат некогашните политички затвореници, како и прописи за нивно обесштетување.