Нова Загора: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
кога ќе има податоци тогаш се ставаат секции
Нема опис на уредувањето
Ред 18:
 
'''Нова Загора''' ([[бугарски јазик|бугарски]]: ''Нова Загора'') е град во централна [[Бугарија]], во [[област Сливен|областа Сливен]], на 32 километри источно од [[Стара Загора]] и 37 километри западно од Сливен. Градот е втор по големина во областа [[Сливен]] и е административен центар на [[Општина Нова Загора]]. Градот се нaоѓа во централниот дел на [[Горнотракиска низина|Горнотракиската Низина]].
 
== историja на градот ==
Првите знаци на живот во областа на Новозагорско датираат од крајот на VII-то - почетокот на VI илјади п.н.е.. Тие се откриваат во најголем долните културни слоеви на Новозагорската село Могила, Гюндийска село Могила - во североисточниот крај на Нова Загора, Карановската село Могила, село Могила Пачника, Дедо-Ненова до Конjово и др. Населба Могили (многослоjни населби, голем во текот на милениума) во регионот на Нова Загора се 26. Тие карактеризираат Новозагорско како регион, најмногу бројни населби од овој тип во Бугарија.
 
Одржани археолошки истражувања на населба Могили - Дипсизка, Карановска, Дедовска, Новозагорска, дозволија да се направат значајни придонеси за расветлување културното развој на древните жители на нашите земи. Познати се имињата на археолошките култури "Нова Загора", "Асеновец", "Езеро", "Караново". Научниците од Холандија, Австрија, Јапонија, Англија, Русија се вклучени и продолжуваат да учествуваат повеќе од 40 години во археолошките истражувања во Новозагорско.
 
На археолошка карта на регионот во 5 век п.н.е. - 4 век се регистрирани 66 објектот од късножелязната ера и 74 - од римскиот период. Повеќето се мали, неукрепени села. Шест тврдините, подигнати во антиката и над 500 познати могили. Мермерните статуетки на Зевс, Херакле, Аполон, Асклепион и оброчните плочки на некој тракиски коњаник - Хероса, даваат информации за 20 светилишта, регистрирани на ревизијата територија, распоредени во близина на бујна извори, планински врвови или античките села. Врз основа на пронајдени топови за труд и предмети од бајти може да се добие претстава за стопански облик на регионот во овој период. Човекот-тракиец се занимава со земјоделство и бран. За тракиеца-борец зборува богатството од артефакти, поврзани со оружјето - криви железни борбените ножеви (махаjри), железни врвови на копии, бронзени шлемови. Пронајдената увозот грчка керамика, бронзени садови, дела на торевтиката и паричките богатства сведочат за поинтензивен економски живот во регионот.
 
Засилениот живот во Новозагорско продолжува и за време на Византиската империја, кога регионот е во близина на главниот град Константинопол. Ова предвид наметнува изградба на одбранбен систем во 5 - 6 век, поврзана со заштитата на главниот град и нејзините подстъпи. Продолжат и Обновена се голем број тврдини на падините на Светиилийските висорамнина, Средна Гора и Стара планина. Имагинацијата на современик е пораз на моќни тврдини, лоцирана на непристапни планински венци и стратешки важни места, опколени од планини урви и реки. И покрај тоа што во остатоци, тие и сега уништување со својата величественост. Доволно е да споменеме тврдините под Жребчево, Бања, Судската поле, на врв Свети Илија.
 
Можеби не така голема како море, но со важност е и таа во писмените извори тврдина Вядица (Вятница). Во некои историски дела таа се поврзува со денешна Нова Загора. Несомнено е сепак, дека таа не се наоѓа на територијата на современиот град, а најверојатно некаде во блиските падини на Средна Гора. Н. Койчев ја утврдува со остатоците од градежни во месноста Кара Орман во землищата на селата Съдиево и Камено.
 
Во линија на современиот град се пронајдени остатоците на 2 средновековни населби и некрополи со премногу интересни откритија: позлатени гривни и обеци, оловни отпечатоци, со кои се скрепвала конверзацијата. Тука е пронајден моливдовул (олово печат) на царскиот зет деспот Стефан Кондостефан. Се претпоставува дека земјите на денешниот Новозагорски област биле императорски имотот за време на владеењето на династијата на Комнен во Византија (крајот на 11 - 12 в).
 
Во 13 и 14 век бугарските земји се арена на постојани расправии помеѓу непокорни бугарски боляри, цел кон самостојност и централната власт во Македонија, како и меѓу Бугарија и Византија. Последното по трајно пристап на денешно Новозагорско кон Бугарија е по времето на Светослав Тертер (1300-1321) и Иван Александар (1331-1371).
 
Постојат различни претпоставки за времето на превзеле на областа од османците, како најдоцна евентуалниот датум, особено за јужниот дел на областа е по битката кај Черномен во есента 1371 година По овие драматични настани крајот не останува напуштен. Сведочи за тоа има во изворите од 15 век Особено гласен е примерот со текеен "Св Илија ". Во почитување на тоа место има преплитане на елементи од Паганизам, христијанство и мюсюлманство, што е доказ за можноста за мирен соживот помеѓу претставници на различни религии, народи и култури.
 
Во периодот на османското владеење, жител на Струмица и регионот учествува во вооружената борба против потисниците. Познати се револуционери и војводи хайдушки гулаб војвода, Кара Колjо, Димитар Калачлията, Пеjу Буjуклиjaта, Ванчо Кргов, Мара хаjдуткиня и редица други. Во Новозагорско се хаjдутували Панаjот Хитови и Филип Тотjу.
 
Новозагорци се едни од првите во земјата, кои се вклучуваат во црковно-националните борби за самостојна бугарска црква уште во 1836 година.
 
В. Левски основа револуционерен комитет во градот, во кој влегуваат и учители, трговци, занаетчии. Негово дело се и комитетите во Љубенова Махала, Асеновец, Кортен и др.
 
Новозагорци учествуваат и во Априлското востание со четата на војводата Стоил, кој со геройската си гибел останува во историјата на бугарските национално-ослободителните борби.
 
Во ослободителните војни 1877-78 година Струмица и регионот се најде во центарот на воените дејства. Биланс е жестока - илјадници убиени и бездомници, изгорени куќи, цркви, училишта. На 14 јануари 1878 година војниците на Прв Орловска Санкт-Петербургска полк на полковник Василиј Балкан ослободија опожарена и скоро напуштен Нова Загора.
 
==Референци==