Аглутинативен јазик: Разлика помеѓу преработките

 

Аглутинативните јазици се стремат да имаат висок процент на префикси/ морфеми по збор, и да бидат правилни. На пример, јапонскиот јазик има само два [[неправилни глаголи]] (и тоа не ''многу'' неправилни), јазикот [[Луганда]] има само еден (или два во зависност од тоа како е дефиниран терминот неправилен), турскиот има само еден, а во јазикот [[Quechua]] сите глаголи се правилни. Грегоријскиот е исклучок, не само во тоа што е високо аглутинативен (истовремено може да има и по осум морфеми по збор), но исто така има и значителен број на неправилни глаголи, кои се разликуваат по степенот на неправилност.

 

'''ПРИМЕРИ НА АГЛУТИНАТИВНИ ЈАЗИЦИ'''

 

Во примерот на аглутинативни јазици се вклучуваат: Баскискиот, јазикот Блекфут, Грегоријски, Алтејските јазици ([[Турски]] и [[Татарски]]), [[Јапонски]] (понекогаш групиран со Алтејски), [[Малајски]] и [[Индонезијски]], голем број на [[тибетско-бурмански јазици]], [[Дравидски јазици]], многу од Уралските јазици (најобемни се [[Унгарски]], [[Фински]] и [[Естонски]]), Банту јазиците, Североисточниот, Северозападниот и Јужно-кавказките јазици и некои Месоамерикански и примитивни [[Северно американски јазици]]. Голем дел од античкиот [[блиски исток]] зборувал исто такви јазици, како што се [[Сумериски]] и [[Персиски]] помеѓу Индо- европските јазици.

Bodmer,Frederick. Ed. by Lancelot Hogben. The Loom of Language. New York, W.W. Norton and Co, 1944, renewed 1972,pages 53, 190ff. [[ISBN 0-393-30034-X]]