Векторска графика: Разлика помеѓу преработките

Ако типографските знаци ги сметаме за слики, истата логика важи дури и за составувањето на пишан текст за печачтењепечатење ([[сложување (печатарство)|сложување]]). Постарите множества знаци се складирале како битмапи, и ако се сака да се добие најдобриот квалитет, тогаш тие мораат да се употребат само со зададената резолуција; тие фонтови формати се нарекуваат неразмерливи. Во денешно време висококвалитетната типографија се заснова на цртежи на знаци ([[фонт]]ови) кои се зачувани како векторски графики, и како такви можат да се размеруваат до која било големина. Примери за вакви векторски формати се [[Postscript]] и [[TrueType]] фонтовите.

Во [[3Д компјутерска графика|3Д компјутерската графика]] најчесто се среќаваат векторизирани прикази на површини (битмапите се користат за посебни цели како за создавање на текстура на површините, податоци за висински полиња и [[релјефно мапирање]]). За едноставни потреби, се користат прости [[многуаголна мрежа|мрежи]] со [[многуаголник|многуаголници]] за приказ на геометриски детали каде [[кадрова брзина|кадровата брзина]] или едноставноста се од поголема важност. За пософицтицирани потреби, каде графичарот е спремен да почека подолго, но да добие повисок [[квалитет]] и [[прецизност]], мазна [[површина]] се користат прикази како [[Безиерова површина|Безиерови парчиња]], [[NURBS]] или [[Поделбена површина|поделбени површини]]. Меѓутоа приказ на мазна површина може да се постигне и од многуаголна мрежа со употреба на алгоритми за сенчење како [[Фонгово сенчење|Фонг]] и [[Гуроово сенчење|Гуро]].