Хидролиза: Разлика помеѓу преработките

Многу метални јони се силни [[Киселина|Луисови киселини]] и во вода тие може да подлежат на хидролиза при што се образуваат ''базни соли''. Таквите соли содржат [[хидроксилна група]] која е директно поврзана со металниот јон на местото на водна [[лиганда]]. На пример, [[алуминиум хлорид]]от подлежи на екстензивна хидролиза во вода, таква што [[pH]] на растворот постанува мошне кисела:

 

 

Ова значи дека доколку растворите на AlCl₃ евапорираат, [[Хлороводородна киселина|хлороводородната киселина]] се губи и резултатот е базна сол (во овој случај, ''оксихлорид'') наместо AlCl₃. Вакво хемиско однесување се огледува и кај други метални хлориди, како [[Цинк хлорид|ZnCl₂]], [[Калај(II) хлорид|SnCl₂]], [[Железо(III) хлорид|FeCl₃]] и лантанидните халиди, како [[Диспрозиум(III) хлорид|DyCl₃]]. Со некои соединенија, како [[Титаниум тетрахлорид|TiO₄]], хидролизата може целосно да се одвива и се формира чист хидроксид или оксид, во овој случај [[Титаниум диоксид|TiO₂]].

Постојат два главни методи за хидролиза на естери, [[База (хемија)|базната]] хидролиза и [[Киселина|киселинско]] - [[Катализатор|катализираната]]. При киселинско - катализираната хидролиза се користи разредена киселина за да ја протонира [[Карбонилна група|карбонилната група]] со цел да ја активира кон [[нуклеофил]]ен напад од молекула на вода. Но, повообичаениот метод за естерска хидролиза вклучува рефлуксирање на естерот со водеста база, како штп се [[Натриум хидроксид|NaOH]] или [[Калиум хидроксид|KOH]]. Кога реакцијата е завршена, карбоксилатната сол се [[Ацидификација|закиселува]] при што ја ослободува слободната карбоксилна киселина.

 

 

Важен пример на оваа реакција е ослободувањето на [[Масна киселина|масни киселини]] од [[Глицерин|глицерол]] во [[триглицерид]]ната хидролиза, што се случува за време на [[сапонификација]]та.