Бенедето Кроче: Разлика помеѓу преработките

notable_ideas = |

}}

 

Корче е роден во [[Пескасероли]], во регионот на Абзури во [[Италија]]. Тој потекнувал од влијателна и богата фамилија и бил израснат во многу строга [[Католицизам|католичка]] оклолина. На отприлика 18-годишна возраст, тој се одрекол од католицизмот и станал [[Атеизам|атеист]], придржувајќи се на ова до крајот на својот живот. Во [[1833]] година, неговото село Казамикола, каде што тој бил на одмор со неговото семејство, било погодено од [[земјотрес]], уништувајќи го домот во којшто тие живееле. Мајка му, татко му и сестра му загинале, а самиот тој бил под рушевините долго време и едвај преживеал. По несреќата, тој го наследил семејното богатство и бил во можност да го проживее остатокот од животот во извесна комотност, овозможувајќи си притоа многу слободно време, што го посветил на [[философија]]та. Кaкo што растела неговата популарност, многумина, против негова воља, го туркале во политичките кругови. Тој бил поставен за министер за јавна едукација, а подоцна се префрлил на доживотната функција во Италијанскиот сенат. Тој јавно го критикувал учеството на Италија во [[Прва светска војна|Првата светска војна]], знаејќи дека тоа е самоубиствена трговска војна. Иако ова во прво време го направило непопуларен, неговата популарност била обновена по војната и тој повторно станал многу сакана јавна личност. Иако на почетокот Бенедето Кроче ја поддржувал [[Фашизам|фашистичката]] [[Кралство Италија|влада]] на [[Бенито Мусолини]], подоцна тој отворено ѝ се спротиставил на [[Национал-фашистичка партија|Фашистичката партија]], останувајќи на тие ставови сѐ до својата смрт во [[1952]] година.

 

Под огромоно влијание од [[Георг Вилхелм Фридрих Хегел|Хегел]] и други германски идеалисти, како [[Имануел Херман Фихте|Фихте]], Корче ја создал, како што тој самиот ја нарекол, философијата на духот. Корче бил страстен идеалисt и негирал било каква реалност различна од „чистиот концепт“ или едноставните идеи. „Чист концепт“ според него се главно идеите на [[Платон]] и се слични на категориите на [[Кант]], тоа се работи како [[квантитет]], [[квалитет]], [[еволуција]], односно, било која замисла што ќе ја имаме, може да се поврзе со соодветна униврзална замисла. Тој дошол до заклучок дека ако сѐ што е реално е замисла, тогаш целата реалност може да се сведе на чисто логичен концепт и целата негова понатамошна работа се темели на [[логика]]та. Тој ги одбива сите форми на [[религија]] како недоволно логични, а на сличен начин ја третирал и [[метафизика]]та. Тој мислел дека матафизиката е едноставно оправдување на религиозните идеи и е непотполна философска идеја. Како и да е, тој се држел до својот [[идеализам]].

 

Кроче имал голема страст кон [[Џамбатиста Вико|Вико]] и го делел неговото гледиште дека историјата треба да биде пишувана од философите.

 

Ова го довело до судир со теоретичарите [[Карл Маркс|Маркс]] и [[Георг Вилхелм Фридрих Хегел|Хегел]] кои се обидувале да ја редуцираат историјата на неколку водечки принципи. Тој наполно се согласува со [[Жан Жак Русо|Русо]], велејќи дека „историјата е една серија лаги, каде што ние мораме да одбереме една која ни се чини најблиску до вистината“.

 

Крoчевото дело ''Breviario di estetica'' (Основата на естетиката) се појавува во форма на четири лекции, бидејќи му било побарано да ги напише и да ги достави при инавгурацијата на универзитетот „Рајс“. Тој ја одбил поканата да присуствува на настанот, но сепак ги напишал лекциите и ги доставил за преведување, за да бидат прочитани и во негово отсуство. Во ова кратко, но густо дело, Кроче ја поставил својата теорија за уметноста. Тој тврдел дека [[уметност|уметноста]] е поважна од [[наука|науката]] или [[метафизика]]та, бидејќи само уметноста нѐ надградува. Тој мислел дека сѐ што ние знаеме може да се сведе на логичко и имагинативно знаење. [[уметност|Уметноста]] извира од [[уметност|науката]] и [[метафизика|метафизиката]], правејќи ги, во нивната суштина, чиста замисла. Сите мисли се базирани на дел од ова, и им претходат на сите останати мисли. Задача на секој уметник е да изработи совршена слика, најдобрата што може за нивните гледачи, бидејќи тоа е она што уметноста во суштина е – збор од внатрешните, ментални слики во нивната идеална состојба. Нашата [[интуиција (философија)|интуиција]] е во основите на формирање на овие концепти надвор од нас. Околу оваа теорија подоцна многу се дебатирало од современите [[италија]]нски мислители како [[Умберто Еко]].

 

*''Materialismo storico ed economia marxistica'', [[1900]]

*''L'Estetica come scienza dell'espressione e linguistica generale'', [[1902]]

*''Filosofia e storiografia'', [[1949]]

 

*Parente, Alfredo. ''Il pensiero politico di Benedetto Croce e il nuovo liberalismo'' ([[1944]]).

*Myra Moss, ''Benedetto Croce reconsidered'',([[1987]]).

*Fabio Fernando Rizi, ''Benedetto Croce and Italian Fascism'', [http://www.utoronto.ca/ University of Toronto] Press, [[2003]].

 

*[[Либерализам]]

 

*[http://www.gutenberg.org/browse/authors/c#a3007 Дела на Бенедето Кроче] на [http://www.gutenberg.org Проект Гутенберг]

 

{{DEFAULTSORT:Кроче, Бенедето}}

[[Категорија:Италијански философи]]

 

[[ro:Benedetto Croce]]

[[ru:Кроче, Бенедетто]]

[[sk:Benedetto Croce]]

[[sl:Benedetto Croce]]