Џовани Батиста Тјеполо: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
грешна година...
с Бот Додава: th:จิโอวานนิ บัตติสตา ติเอโปโล; козметичке промене
Ред 1:
[[ImageПодатотека:The_Death_of_Hyacinth.jpg|thumb|200px|Смртта на [[Хијацинт (митологија)|Хијацинт]]]]
 
'''Џовани Батиста Тиеполо''' (исто така '''Џанбатиста''' или '''Џамбатиста Тиеполо''') ([[5 март]], [[1696]] - [[27 март]], [[1770]]) се смета за еден од последните [[фреска|фрескосликари]] од „Великиот [[маниризам]]“ во [[Италија]] и еден од последните мајстори на [[Венеција|Венецијанската република]].
 
== Животопис ==
=== Раните години ([[1696]]-[[1726]]) ===
Џамбатиста е редон во [[Венеција]] како последното од шесте деца на морскиот капетан Доменико Тиеполо и неговата жена Орзета. Додека презимето Тиеполо е од патрициско потекло, татко му на Џамбатиста не бил заинтересиран да бара право за благородство. Идниот уметник бил крстен во парохијалната црква [[Сан Пјетро ди Кастело]] со име ''Џовани Батиста'', по неговиот [[кум]], венециски благородник по име Џовани Батиста Дориа. Една година по неговото раѓање, татко му на Џамбатиста умира, оставајќи ја Орзета во тешка финансиска положба.
 
Ред 11:
Во 1719 Тиеполо се оженил со Сесилија Гварди, сестра на венецијалнските сликари [[Франческо Гварди]] и [[Џовани Антонио Гварди]]. Заедно имале девет деца. Четири ќерки и три сина го преживеале детството. Два сина, [[Џовани Доменико Тиеполо|Доменико]] и [[Лоренцо Балдисера Тиеполо|Лоренцо]], сликале заедно со татка си како помошници и стекнале засебни признанија. Неговиот трет стил станал свештеник.
 
=== Зрели дела ([[1726]]-[[1750]]) ===
Дионисо Делфино, патрициј од фриулискиот град [[Удине]], му нарачал на Тиеполо да слика фрески во капелата и дворецот; оваа работа му земала две гоцини, (1726-1728). Ова било неверојатно и речиси револуционерно остварување со употреба на бледи тоналитети и ведри потези. Со обединување на [[Себастијано Ричи]]евата ''маниера [[Паоло Веронезе|паолеска]]'', Тиеполо веднаш се оддалечил од техниката ''киароскуро'' типична за [[барок]]от, но го здржил театралниот раскош на [[Рубенс]]. Многумина го сметаат за прототипен сликар на италијанското [[рококо]] во [[18-ти век|18-тиот век]]. Првото негово ремек-дело во Венеција бил циклус од огромни платна насликани за декорација на големата приемна соба во дворецот [[Ка Долфин]], Венеција (ц. 1726–1729), кои иссликуваат антички битки и [[триумф]].
 
Набргу Тиеполо станал многу баран, барања кој тој ги задоволувал со помош неговата обилна продуктивност. Тој сликал платна за цркви како во Вероланова ([[1735]]-[[1740]]), за колата ''Scuola dei Carmini'' ([[1740]]-[[1747|47]]), за Скалци [[1743]]-[[1744|44]]), тавани за дворците Акринто и Казати-Дуњани во Милано ([[1731]]), декорација за капелата Колеони во [[Бергамо]] ([[1732]]-[[1733]]), таван за [[Џезуати]]те (Сан Мариа дел Росарио) во Венеција (1737-39), Палацо Клеричи во Милано ([[1740]]), декорации за вилата Корделини, Монтекио Маџиоре ([[1743]]-[[1744]]) и за салонот на дворецот [[Палацо Лабиа]] во Венеција, прикажувајќи ја ''Приказната за Клеопатра'' ([[1745]]-[[1750]]).
[[ImageПодатотека:Giovanni Battista Tiepolo 034.jpg|thumb|200px|''Славењето на Шпанија'' во кралскиот дворец во Мадрид]]
 
=== Признанија ([[1750]]-[[1770]]) ===
Веќе во 1750 иемто Тиеполо бил добро познато ширум Европа. Во придружба од неговиот син Џандоменико, Тиеполо допатувал во [[Вирцбург]] по повикот на Прицот-бискуп Карл Филип фон Грајфенклау во 1750, каде живеел повеќе од три години и извел величенствени фрески на таванот на [[Вирцбуршки дворец|Вирцбуршкиот]] дворец. Неговите таваснки фрески на скалилата таму представуваат најголемата збирка тавански фрески во светот со зафатнина од (677 m²), која била изработена со помош на неговите синови Џандоменико и Лоренцо.
 
Тиеполо се вратил во Венеција во [[1753]], каде бил избран за Председател на Падовската академија. Неговата слава му довела многу нарачки: како на пример театрални фрески за цркви; ''Триумфот на верата'' во Венеција, Киеза дела Пиета; фрески на ѕидни плочи во [[Ка Рецонико]] (во која денес стои и неговата таванска фреска од [[Палацо Барбариго]]); и слики за партициски вили во во венецискиот крај како [[Вила Валмарана]] ([[Винченца]]) и панегиричките фрески за огромната, денес населена [[Вила Писани]] во [[Стра]].
 
Меѓутоа во [[1761]] добил нарачка од кралот на Шпанија [[Карлос III]] за изведба на таванска декорација за престолната соба во кралскиот дворец во [[Мадрид]], чиј предмет бил ''Славењето на Шпанија''. За време на неговиот престој таму ја предизвикал зависта и горкиот отпор на [[Антон Рафаел Менгс]]. Тиеполо починал во Мадрид на 27 март, 1770 год. Доаѓањето на строгиот [[неокласицизам]] довело до бавно опаѓање на неговиот стил, но не го спречил неговото влијание на развојот на уметноста. Веќе во [[1772]] Тиеполо бил доволно славен за да биде документиран како сликар на дуждот Џовани Корнаро, одговорен за декорација на дворецот Палацо Монцеинго а Сан Поло.
 
Додека Тиеполовите синови продолжиле да се занимаваат со фрескосликарство, венецијанската република, која со векови поддржувала уметнички мајсторства, сега се распаѓала како резултат на наполеоновите освојувања.
 
[[ImageПодатотека:Giovanni Battista - Stairwell at Wurzburg.jpg|thumb|200px|Скалите во дворецот [[Вирцбуршки дворец|Вирцбуршкиот дворец]] во Вирцбург]]
[[ImageПодатотека:Giovanni Battista Tiepolo - Allegory of the Planets and Continents.jpg|thumb|200px|''Алегорија на планетите и континентите'' во дворецот [[Вирцбуршки дворец|Вирцбуршкиот дворец]]]]
 
== Критички осврти и оставнина ==
Тиеполо се смета за последниот венецијански сликар-олимпиец (кои Тиеполо нити ги запознал, нити примил било какво влијание од нив: [[Џорџоне]], [[Тицијан]], [[Веронезе]] и [[Тинторето]]. Како Тицијан, Тиеполо стана европски славен. Три декади по неговата смрт, републиката ''Ла Серенисима'' се распаднала под наполеоновата чизма. По боја, неговите дела се величенствени по со нивната брилијантност и композициско единство кое генерално не постоело кај предходните венецијански сликари. Неговите богати историки збирни дела се капат во кралска луминесценција, и помпезен декор. Неправедно е да се суди Тиеполо по одсуството на негови ученици и следбеници, бидејчи неговите синови развиле слични, но сепак карактеристични стилови.
 
Ред 37:
Од особено значење е неговата употреба на перспектива; во Палацо Лавија во Венеција, тој соработувал со експерт за перспектива, [[Колона|Џироламо Менгоци Колона]]. Фактот што Колона исто така имал осмислувано збиерни дела за опери, ги прави делата на Тиеполо потеатрални.
 
Неговите славни фрески, дела во врвот на зрелоста, се наоѓаат во Вирцбург. неговата ''Алегорија на планетите и континентите'' го представува Аполон, кој го започнува својот дневен тек; пожествата околу него ги симболизираат планетите; алегориски фигури (на корнизот) ги представуваат четирите континенти, вклучувајќи ја и Америка.
 
=== Листа на дела ===
*''Розарската институција'' (1737-9).
*Тавански [[фреска|фрески]] во надбискуповиот дворец во [[Вирцбург]] (1750-53)
*Престолната соба на [[Карлос III]] во [[Мадрид]] (1761-70).
 
== Надворешни врски ==
*[http://www.artcyclopedia.com/artists/tiepolo_giovanni_battista.html Многу дела на Тиеполо]
*[http://www.initaly.com/regions/friuli/tiepolo.htm Дела од Удине]
Ред 78:
[[sr:Ђовани Батиста Тијеполо]]
[[sv:Giovanni Battista Tiepolo]]
[[th:จิโอวานนิ บัตติสตา ติเอโปโล]]
[[tr:Giovanni Battista Tiepolo]]
[[zh:乔凡尼·巴蒂斯塔·提埃坡罗]]