Салваторе Шарино: Разлика помеѓу преработките
[непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 11:
Постои само една работа каде немањето сласт за звукот има смисла, а тоа е интензитетот на тишината. Тензијата и мислите на личноста која слуша да бидат чуени од личноста која свири.
</blockquote>
Творештвото на Шарино се движи од голем број на дела за соло [[инструменти]] до [[оркестарско]]-[[симфониска]] и [[театарска]] музика. Својата популарност како композитор ја стекнува најмногу од неговите соло дела или дела за мали [[ансабли]]. Започнувајќи со ''[[За Аурите во Далечината]]'' (''All’aure in una lontananza'') oд [[1977]], интересот за [[
Во ''[[Трета Соната]]'' за пијано од 1987, Шарино ја воведува својата «прозорска форма», каде енергијата и густината на структурата се добиени од повеќеслојното упаѓање на паралелни димензии.
Музиката на Шарино припаѓа на [[авангарда]]та. Препознатливото користење на изолирани звуци, проширени инструментални техники, честите тишини е присутно во неговите дела и до денес.
|