|
'''Салваторе ШиариноШарино''' ({{lang-it|'''Salvatore Sciarrino'''}}; роден во [[Палермо]], [[Сицилија]] на [[4 април 1947]]) е [[италијански композитор]] на [[современа класична музика]].
[[Податотека:450px-SalvatoreSciarrino.jpg|thumb|right]]
== Биографија ==
ШиаrиноШарино започнува да компонира на 12 години без некое соодветно образование. Иако учел привремено композиција кај [[Антонио Титоне]] и [[Тури Белфиоре]], тој се смета себеси за самоук. По завршувањето на универзитетските студии во Палермо, ШиариноШарино се сели во [[Рим]] во [[1969]] каде го посетува курсот за [[електронска музика]] воден од [[Франко Еванџелисти]] на [[Академијата Санта-Сесилија]] (Осмонд-Смит 2001).
Во [[1977]] ШиариноШарино се сели од Рим во [[Милано]] каде и предава на [[Конзерваториумот]] сé до [[1982]]. Од [[1983]] па до денес живее во [[Умбрија]]. Во меѓувреме предава повремено во [[Болоња]] и [[Фиренца]], како и во [[Чита ди Кастело]].
== Музички стил ==
Предизвикувајќи големо внимание уште од неговиот период како студент на Еванџелисти, ШиариноШарино почнува да развива свој стил во [[седумтесеттите години]] од 20-от век. Станува препознатлив по уникатното изолирано користење на звукот и тишината. Во неговото композиторско созревање, ШиариноШарино сé повеќе се идентификува со идеите на неговиот сонародник [[Луиџи Ноно]], кој се стреми кон потребата за постојано истражување кон новото. Токму последниот творечки период на Ноно има исклучително влијание врз делата на ШиариноШарино. <blockquote> Постои само една работа каде немањето сласт за звукот има смисла, а тоа е интензитетот на тишината. Тензијата и мислите на личноста која слуша да бидат чуени од личноста која свири.
</blockquote>
Творештвото на ШиариноШарино се движи од голем број на дела за соло [[инструменти]] до [[оркестарско]]-[[симфониска]] и [[театарска]] музика. Својата популарност како композитор ја стекнува најмногу од неговите соло дела или дела за мали [[ансабли]]. Започнувајќи со ''[[За Аурите во Далечината]]'' (''All’aure in una lontananza'') oд [[1977]], интересот за [[флејтата]] станува еден од неговите главни инструменти за истражување, имајќи го [[Роберто ФабричианиФабричани]] како флејтист кому посветува голем дел од композициите за флејта. Несомнено, придонесот кон [[пијаното]], [[виолината]], [[чембалото]], [[виолончелото]] е од исклучителна важност.
Во ''Третата Соната'' за пијано од 1987, ШиариноШарино ја воведува својата «прозорска форма», каде енергијата и густината на структурата е добиена од повеќеслојното упаѓање на паралелни димензии.
Музиката на ШиариноШарино припаѓа на [[авангардата]]. Препознатливото користење на изолирани звуци, проширени инструментални техники, честите тишини е присутно во неговите дела и до денес.
Имајќи интерес во визуелната уметност уште во неговиот детски период од пет до десет години, ШиариноШарино тоа искуство го пренасочува во неговите сценски дела. Оперските дела прикажуваат огромен интерес на ШиариноШарино во античките и модерните [[митови]] во присуство на голема доза на [[надреалност]].
Оперите како ''[[Лоенгрин]]'' (''Lohengrin'') од 1982-84, ''[[Персеј и Андромеда]]'' (''Perseo e Andromeda'') од 1990 се примери на навраќање кон наративниот континуитет кој ШиариноШарино сé почесто го користи, преку употребата на вокални гестови и употреба на електроника во живо со цел да добие вештачка мимика на природата.
== Неколку дела ==
''[[Асперн]]'' (''Aspern'') (1977), сценско дело по [[Хенри Џејмс]] и фрагменти од [[Да Понте]]<br />''[[Ванитас]]'' (''Vanitas'') (1981), сценско дело во 1 став<br />''[[Смрт во Венеција]]'' (''Morte a Venezia'') (1991), сценско дело базирано на музика на [[Ј.С. Бах]]<br />''[[Бесконечно црно]]'' (''Nero infinito'') (1998), сценско дело<br />''[[Инвенцијата на проѕирноста]]'' (''L'invenzione della trasparenza'') (1993), оркестарско дело со солист<br />''[[Обратен простор]]'' (''Lo spazio inverso'') (1985), камерно дело за [[флејта]], [[кларинет]], [[челеста]], [[виолина]], [[виолончело]]<br />''[[Анаморфози]]'' (''Anamorfosi'') (1980), за [[пијано]]<br />''[[Варијациja во искривен простор]]'' (''Variazione su uno spazio ricurvo'') (1990), за [[пијано]]<br />''[[Изгубен во еден град на вода]]'' (''Perduto in una città d'acque'') (1991) за [[пијано]]<br />''[[Хермес]]'' (''Hermes'') (1984) за [[флејта]]<br />''[[Збогум, куќи на ветерот]]'' (''Addio case del vento'') (1993) за [[флејта]]<br />''[[Noms des airs]]'' (1994) за било каков звук и [[електроника во живо]]
{{DEFAULTSORT:ШиариноШарино, Салваторе}}
[[Категорија:Италијански композитори]]
| 