Пајонија: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][непроверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 8:
== Историски развој и исчезнување на Пајонија ==
 
За прв пат овој народ се споменува во делото „Илијада“ на слепиот поет Хомер, каде што тој ги претставил како сојузници на Тројанците. Тој опеал дека овој народ живеел на територијата околу реката Аксиј(Вардар), речиси територијата на денешна Република Македонија, претежно источните делови. Во Пајонија влегувале Источна Македонија, реката Брегалница до Кочани, реката Струма, делови од Бугарија и Јужна Србија. Тие биле поделени на повеќе племиња: Лајаи, Агријани, Астрои и Иори. Во VI век п.н.е Пајонија била воено моќна и ги напаѓала тракискиот брег и Пропонтида. Во тој период Пајонија имала голема територија, од југот на Србија до Егејско Море и од Пирин до Пелагонија. Но, по појавата на Македонските кралеви моќта на Пајонија опаднала, таа го изгубила Солунско поле и излегувањето на Егејско море, како и денешна Западна Македонија. Војувале и со Персија, која по победата ги преселила Сиропајонците, Пајоплите и племињата околу Прасијадското Езеро на Мала Азија. Во времето на Македонскиот крал Александар I (498-454год. п.н.е) Пајонија ги изгубила градовите Мигдонија, Крестонија и Амфакситида, како и областите околу Пангеј.Агис (? – 359/8 год. Пр.н.е) е првиот пајонски владетел чие постоење е потврдено со историските извори. По неговата смрт во 359 год. Пр.н.е Филип II ја покорил Пајонија и наметнал вазални односи. И покрај формалната зависност на Пајонија од Македонија, на власт останала истата кралска куќа на чие чело стоел синот на Агис, Ликеј (ц.356-ц.340год. пр.н.е). Покрај историските податоци и епиграфски споменици, за Ликеј говорат и парите што биле емитувани во негово име. Син и наследник на Ликеј бил Патрај (340/335-315 год. пр. н.е.), кој пак бил наследен од Авдолеон (315-286/5 год. пр. н.е.). Авдолеон највеке придонел да пајонскот кралство се доближи до развиениот хеленски свет и културата на државите на Александровите дијадоси. Во 289 год пр. н.е. тој ја снабдувал Атина со жито бидејќи Антигон Гонат го зазел нејзиното главно пристаниште, Пиреј. Легитимен наследник на Авдолеон бил Аристон (286-85 год. Пр. н.е.), но тој бил нападнат од Лизимах и побегнал во Дарданија. По наездата на Келтите во почетокот на 3 век на пајонскиот престол дошол Леон (278-250 год. пр. н.е.), веројатно вториот син на Авдолеон, кој пак бил наследен од синот Дропион ( 250 - 223 год. пр. н.е. ). Дропион е последниот пајонски крал, а воедно и основачот на пајонскиот којнон (сојуз). По неговата смрт просторот на Пајонија го превзела Античка Македонија, под водство на кралот Филип V (221–179 п.н.е), а северниот дел и припаднал на Дарданија. Под водство на синот на Филип V, Персеј (179–168 п.н.е.) Македонија се соочила со експанзионизмот на римската република. Ова резултирало со пораз на Македонија и распадот и на Македонското кралство, кое во 148 п.н.е. подпаднало под директна римска власт.
За прв пат овој народ се споменува во делото „Илијада“ на слепиот поет Хомер, каде што тој ги претставил како сојузници на Тројанците. Тој опеал дека овој народ живеел на територијата околу реката Аксиј(Вардар), речиси територијата на денешна Република Македонија, претежно источните делови. Во Пајонија влегувале Источна Македонија, реката Брегалница до Кочани, реката Струма, делови од Бугарија и Јужна Србија. Тие биле поделени на повеќе племиња: Лајаи, Агријани, Астрои и Иори.
Во VI век п.н.е Пајонија била воено моќна и ги напаѓала тракискиот брег и Пропонтида. Во тој период Пајонија имала голема територија, од југот на Србија до Егејско Море и од Пирин до Пелагонија. Но, по појавата на Македонските кралеви моќта на Пајонија опаднала, таа го изгубила Солунско поле и излегувањето на Егејско море, како и денешна Западна Македонија. Војувале и со Персија, која по победата ги преселила Сиропајонците, Пајоплите и племињата околу Прасијадското Езеро на Мала Азија. Во времето на Македонскиот крал Александар I (498-454год. п.н.е) Пајонија ги изгубила градовите Мигдонија, Крестонија и Амфакситида, како и областите околу Пангеј.
 
==Литература==