Тегобност (роман): Разлика помеѓу преработките

'''Тегобност''' ([[Француски јазик|француски]]: ''„La Nausée“'') е роман на [[философија|филозофот/]] [[егзистенцијализам|егзистенцијалист]] [[Жан Пол Сартр]] издаден во [[1938]] година.

Интиутивното осознавање на физичкото битие е и темата на СртровиотСартровиот роман "Тегобност"„Тегобност“. Романот претставува филозофско размислување или една опсежнаобемна анализа на [[Психологија|психолошката состојба]] на главниот јунак Антуан Рокантен. Дејството, односно отсуството на дејство преточено во анализа се одвива во вид на дневник што Рокантен започнува да го води за да ги открие во себе и околу себе причините што ги предизвикува некаква чудна психофизиолошка состојба која се појавува во него, Рокантен е [[историја|историчар]] кој по долго патување низ [[Европа]], [[Централна Африка]] и [[Далечен Исток|Далечниот Исток]] доаѓа во градот [[Бувил]] за да го изучува минатото на маркизот Ролбон и да пишува книга за него.

Еден ден Рокантен со збрканост и страв открива дека нешто се случува во него, тој почнува да го чувствува оној [[егзистенцијализам|егзистенцијалистички страв]] и забележува дека му се јавува одвратност кон [[реалност|реалните нешта]]. Улиците, низ кои луѓето спокојно се шетаат за него се извор на физичка тегобност, камчето на брегот што ќе го допре со рака, извалканата хартија што се тркала во калта, испотената рака на неговиот познаник... сето тоа го доживува кога ќе ја допре кваката, кога ја гледа чашата со пиво, па дури и кога се гледа себеси во огледалото. Рокантен не може да најде спокојтво ни во сопствената соба каде што е опкружен со обични предмети, ниту на улицата исполнета со луѓе, обични, глупави вршители на секојдневните работи, несвесни за своето постоење.

Бувил за Рокантен претставува работилница составена од подлизурковци и суетни подлеци. Истото чувство го следи и низ прошетката низ уметничката галерија каде што двајца локални прочуени сликари ги имаат направено портретите на сите видни и заслужни личности од градот. За Рокантен тие се лица што гледаат спокојно од ѕидовите се само празни траги на нивното некогашно суштествување.

Ова чувство на одвратност кон сесè и сешто е предизвикано од неговата немоќ да го разбере недворешниотнадворешниот свет и да го смета за нешто што постои само за себе, а не е измислица на духот. Во романот "Тегобност" Сартр го доведува чувството на мачнина до [[страв]] и [[агонија]]. Рокантен ќе се обиде да побара спас од ова чувство во враќањето на својата некогашна љубов. Но, наместо очекуваното засолниште, тој ќе најде само стари спомени кои се празно [[минато]] и едно суштество кое веќе не може да има ништо заедничко со него.

Кај Антуан Рокантен чувството и сознанието дека постои почнува да се јавува ненадејно, кога во еден градски парк во Бувил го набљудува коренот на едно големо костеново[[костен]]ово дрво и доаѓа до сознанието дека фактот за постоењето се состои всушност во присутноста/да постоиш тоа значи да бидеш тука, да егзистираш,.

Рокантен се труди да ја открие чистата состојба на постоењето, на животот[[живот]]от, состојба ослободена од физичкото опстојување. Тој верува дека се доближува до тоа откритие. Оваа верба кај него доаѓа од чувството на среќа што го обзема додека ја слуша плочата со [[џез]] музика. Таа мелодија физички не постои, но сепак е тука, таа живее и го исполнува воздухот околу него. Тогаш тој заклучува дека "да„да постоиш значи да немаш ништо одвишно"отповеќе“.

[[Категорија:Романи]]
[[Категорија:Француски романи]]