Антонио Салиери: Разлика помеѓу преработките

Израснал во напредна фамилија од трговци во Legnato, учел [[виолина]] и [чембало] со неговиот брат Франциско , кој беше студент кај Giuseppe Tartini. По раната смрт на неговите родители, тој се преселил во Padua, потоа во Венеција, каде студирал генералбас со Giovanni Battista Pescetti. Таму, се сретнал со Florian Leopald Gassmann во 1766, тој го поканил да присуствува во двораната на Виена, и таму го тренирал него во компонирање базирано на [[Скали кон Парнас]] на Јохан Јозеф Фукс. Салиери останал во Виена до крајот на неговиот живот. Во 1774 , по Гасмановата смрт, Солиери беше поставен за дворски композитор од Императорот Џозеф II. Го сретнал Therese von Helferstorfer во 1774 и во истата година двајцата се оженија. Брачниот пар сакаше да има осум деца Салиери постана Кралски и Империјалистичен Kapellmeister 1788, должност која ја имаше до 1824. Тој беше претседател на “Tonkunstler-Societat” (друштво на музички артисти) од 1788 до 1795 год. , вице-претседател по 1785, и одговорен за неговите концерти дури до 1818 год. Салиери постигнал целосен успех и издигнување во опшеството и честопати беше поврзан со други прославени композитори, како што се Joseph Haydn и Louis Spohr. Тој играше главна улога во доцниот 18-ти и раниот 19-ти век на класичната музика. Тој беше учител на многу познати композитори, вклучувакќи ги Лудвиг ван Бетовен, Карл Черни, Јохан Непомук Хумел, Франц Лист, Џакомо Мејербер, ИгназИгнац Мошелес, Франц Шуберт, Франџ Ксавер Сисмер. Тој исто така го учеше и помладиот син на Моцарт, Франц Хавер, неколку години по смртта на Францовиот славен татко Салиери беше закопан во Мацлајнсдорфските гробишта (неговите посмртни останки покасно беа пренесени во Централните гробишта) во Виена, Австрија. Во неговиот погребена услуга, неговиот сопствен Реквием во Ц-мол – компониран во 1804- беше изведен за првпат. Неговиот споменик е разубавен со поема напишана од Јозеф Вајгл, еден од неговите ученици: