Антонио Салиери: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Мала промена |
с с |
||
Ред 5:
==Биографија==
Израснал во напредна фамилија од трговци во Legnato, учел виолина и клавицимбал со неговиот брат Франциско , кој беше студент кај Giuseppe Tartini. По раната смрт на неговите родители, тој се преселил во Padua, потоа во Венеција, каде студирал генералбас со Giovanni Battista Pescetti. Таму, се сретнал со Florian Leopald Gassmann во 1766, тој го поканил да присуствува во двораната на Виена, и таму го тренирал него во компонирање базирано на Johann Joseph Fux’s
<blockquote>
Ред 36:
Моцартовиот Davide penitente K469 (1785), неговиот пијано концерт во Е-вокално К482 (1785); кларинет квантет К581 (1789) и големата симфонија во Г-мол К550 беше примиерна по сугестија на Салиери, кој наводно диригирал една претстава од тоа во 1791. Во неговото последно преживеано писмо од Октомври 14 , 1791, Моцарт и кажува на неговата жена дека тој ги собрал Солиери и Катарина Кавалиери во неговата кочија и ги довел нив на опера и за Салиериевото присуство во неговата опера Die Zauberflote K620, зборувајќи ентузијастички: “ То слушнал и видел со сето негово внимание, и увертира на последниот хор, немаше ниту еден дел да се изнуди со браво или добро за него.“ Салиеровото здравје се нарушуваше во неговите подоцнежни години, и тој беше на кратко хоспитализиран пред неговата смрт. Накратко откако тој умрел се озборувало, најпрвин се ширело дека тој се има исповедано за Моцартовото убиство на неговата посмртан постела, Салириевите две мидициски сестри, Gottlieb Parsko и Georg Rosenberg, исто така како и фамилијарниот доктор Joseph Rohrig, сведочеа дека тој никогаш не рекол ваква работа. Во најмала рака еден од овие тројца луѓе бил со него од почеток, до крај на неговата хоспитализација.
Во период од неколку месеци од Салиериевата смрт во 1825, Александар Пушкин ја напишал неговата “Мала трагедија“ Моцарт и Цалиери (1831) како драматична студија за гревот на зависта. Рускиот композитор Николај Римски-Корсаков ја адаптирал Пушкиновата драма како опера од истото име во 1898. Едно популарно овековечување за приказната беше во Питер Шаферовата драма Aniadeus (1979) и во Оскаро-победничкиот 1984 филм режиран од Милош Форман на база од него, Салиери беше портретиран во филмот од F. Murray Abraham кој ја доби Наградата на академијата за најдобар актер.
Салиери е карактеризиран како , и едниот и другиот, во [[страхопочитување]] и неразумна презривост кон Моцарт, одејќи до таму да се отфрли Господ Бог за благославување на неговиот душман. Салириевата подоцнежна хоспитализација е опишана како еден престој во ментална болница, каде тој се најавува себе си како “Свети Патрон на медиокритет“. Овие озборување исто така алудира во операта Превара насловена Една Мала Музичка Ноќна мора, опера во едно неповратно изведување од P.D.O. Bach. Во операта, Салиери се обидува да го отруе “Анакронистот Шафер но е удрен со “токмак“, кој му предизвикал несвесно отров на Моцарт наместо, и му истурил вино на неговиот омилен капут.
==Недамнешна популарност==
| |||