Натанаил Кучевишки: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
→Надворешни врски: Категорија:Свештеници на Бугарската Егзархија со потекло од Македонија. |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 10:
}}
'''Натанаил Кучевишки''' познат и како '''Натанаил Охридски и Пловдивски''' или '''Натанаил Зографски''' (родено световно име: '''Нешо Стојанов Бојкикев''') ([[26 октомври]] [[1820]] - [[18 септември]] [[1906]]) е
Роден е во село [[Кучевиште]], [[Скопје|Скопско]] во 1820 година. Првобитно се школува во [[Скопје]], [[Самоков]] и [[Прилеп]]. По замонашувањето во Зографскиот манастир на [[Света Гора]] (1837) завршува духовна семинарија во [[Одеса]] и духовна академија во [[Киев]]. Извесно време повторно престојува на Света Гора, а потоа управува со Добровецкито манастир во [[Молдавија]].
По формирањето на [[Бугарска Егзархија|Бугарската Егзархија]] е ракоположен за прв егзархиски [[митрополит]] во [[Охрид]]. За време на престојот во овој град (1874-1877) доаѓа до конфликт со [[Григор Прличев]] и тамошното граѓанство. Протеран е од [[Охрид]] во [[Цариград]] на почетокот на Руско-турската војна (1877-1878) од страна на турските власти кои се сомневале во неговата лојалност. Од таму тајно се префрла во [[Пловдив]] по неговото ослободување од руските војски каде ќе престојува кратко време. Потоа преку [[Софија]] пристигнува во [[Ќустендил]] и станува еден од организаторите на [[Македонско востание|Македонското (Кресненското) востание]]. Формира доброволечки чети и благотворителни комитетиво пограничните реони на [[Бугарија]] спрема [[Отоманската империја]] и се поврзува со познатите македонски војводи [[Дедо Иљо Малешевски]] и [[Димитар Поп-Георгиев Беровски]]. ▼
▲По формирањето на [[Бугарска Егзархија|Бугарската Егзархија]] е ракоположен за прв егзархиски [[митрополит]] во [[Охрид]]. За време на престојот во овој град (1874-1877) доаѓа до конфликт со [[Григор Прличев]] и тамошното граѓанство. Протеран е од [[Охрид]] во [[Цариград]] на почетокот на [[Руско-турска војна (1877-1878)|Руско-турската војна (1877-1878)]] од страна на турските власти кои се сомневале во неговата лојалност. Од таму тајно се префрла во [[Пловдив]] по неговото ослободување од руските војски каде ќе престојува кратко време. Потоа преку [[Софија]] пристигнува во [[Ќустендил]] и станува еден од организаторите на [[Македонско востание|Македонското (Кресненското) востание]]. Формира доброволечки чети и благотворителни
Сепак во пресудните моменти застанува на страната на софискиот комитет „Единство“ кој ги застапувал бугарските интереси во [[Македонија]], но неговите заложби успеваат да го спасат од ликвидација и да го ослободат од ќустендилскиот затвор [[Димитар Поп-Георгиев Беровски]]. По неуспехот на востанието егзархијата го назначува за управник во Ловчанската епархија. Од 1891 до крајот на животот е на функцијата митрополит во [[Пловдив]]. Автор е на трудови со црковно-историски и автобиографски карактер каков што е ''„Жизнеописание митрополита охирдско-пловдискаго Натанаила-автобиографични бележки“''.▼
▲Сепак во пресудните моменти застанува на страната на софискиот комитет „Единство“ кој ги застапувал бугарските интереси во [[Македонија]], но неговите заложби успеваат да го спасат од ликвидација и да го ослободат од ќустендилскиот затвор [[Димитар Поп-Георгиев Беровски]]. По неуспехот на востанието егзархијата го назначува за управник во Ловчанската епархија. Од 1891 до крајот на животот е на функцијата митрополит во [[Пловдив]].
Автор е на трудови со црковно-историски и автобиографски карактер каков што е ''„Жизнеописание митрополита охирдско-пловдискаго Натанаила-автобиографични бележки“''.
[[Слика:Natanail-Zografski-Bukvar-Slaveno-Balgarski.JPG|мини|лево|''Буквар славено-българскiй'', Букурешт, 1865]]
| |||