Експлозив: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎Експлозивни материи: Јазично подобрување, replaced: родукти → роизводи
с Јазично подобрување, replaced: родукт → роизвод (2)
Ред 41:
туку многу брзо согоруваат. Најпознати барути се т.н. црн барут и безчадниот барут. [[Црниот барут]] (калиум нитрат, сулфур, јаглен) претставува најстар познат експлозив кој се користи и како [[гориво]]. Тој е во форма на зрна кои можат да бидат во четири големини (ФГ, ФФГ, ФФФГ, ФФФФГ). Меѓутоа, поради лошите особини на црниот барут многу ретко се користи, додека бесчадниот барут (нитроцелулозна база) се користи во воени цели за полнење на сите видови видови муниција , како и за стопански и спорстки цели (спортска и ловечка муниција).
 
Хемиски суровини со експлозивни својства се оние кои иако можат да експлодираат не се финализирани во крајниот продуктпроизвод - експлозив. Во таквите суровини спаѓаат и високо калоричните метали како што се [[магнезиум]], [[цинк]] и [[алуминиум]] во облик на прав кои во смеса со течни горива даваат супстанции со исклучително високи температури на согорување (напалм), фосфорни смеси, активни оксиданси итн.
 
=== Лесно запаливи пареи и гасови како експлозиви ===
Ред 49:
=== Експлозиви во вид на прашина ===
Голем број од хемиските супстанции кои во цврста состојба се незапаливи, добиваат експлозивни својства кога се во облик на прашина. Под прашина се подразбираат многу ситни честички од цврсти материи кои се или намерно произведуваат (брашно, прашина од цинк и алуминиум итн .) или настануваат како нуспродуктнуспроизвод (на пр. прашина од брусење, прашина од јаглен во рудниците итн). . Притоа, таквите опрашени супстанци можат да прават смеса со воздух слично на гасните смеси. Имено, ситните честички долго лебдат во воздух пред [[Земјината тежа]] да ги привлече, па колку се честичките поситни толку опасноста од создавање на експлозивна смеса е поголема. На должината на лебдење на честичките влијае и местото на кое тие се наоѓаат. Така на пр. во просторија која е подложна на промаја и големи струења честичките од прашина се задржуваат многу подолго во воздухот, а со самото тоа лесно ќе се создаде услов за експлозивна смеса.
 
Смесата од прашина и воздухот создаваат долна и горна граница на експлозивност. Температурата на палење на ваквите смеси е во интервал од 260 - 600 [[Целзиусови степени]]. Притоа, на температурата на палење влијаат и влажноста на воздухот, но и крупноста на честичките. Во погодни услови многу ситните честички можат сами да се запалат (т.н. пирофорни материи).