Џовани Батиста Тјеполо: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Правописна исправка, replaced: еличенств → еличеств (2) |
с →Критички осврти и оставнина: Правописна исправка, replaced: уминесце → уминисце |
||
Ред 44:
== Критички осврти и оставнина ==
Тјеполо се смета за последниот венецијански сликар-олимпиец (кои Тјеполо нити ги запознал, нити примил какво било влијание од нив: [[Џорџоне]], [[Тицијан]], [[Веронезе]] и [[Тинторето]]. Како Тицијан, Тјеполо станал европски славен. Три декади по неговата смрт, републиката ''Ла Серенисима'' се распаднала под наполеоновата чизма. По боја, неговите дела се величествени по со нивната брилијантност и композициско единство кое генерално не постоело кај претходните венецијански сликари. Неговите богати
Тјеполо е најпознат по своите [[фреска|фрески]], особено на тавани. Овие ја следеле [[барок]]ната традиција на [[Пјетро да Кортона]] и [[Андреа Поцо]], и се обидувале да го отворат затворениот простор кон небото, со нагорен поглед на огромни композиции кои се сврзани со фината орнаментација на рококо архитектурата и скулптурата. Кај фреските од типот на оние кај [[Палацо Валмарана]] во [[Винченца]], овие не се велики погледи кон светот на митологијата, туку како инструмент за пренесување на нивните посматрачи во средината на акцијата. Најран пример за ова е неговот платно за Ка Долфин, кое му помогнало на Тјеполо да воведе бујни костуми, класична скулптура и акција која изгледа како да се прелева од таваните. Овие се поставени во ниши (вдлабнатини), а потоа се опкружени со фресконаликани рамки .
| |||