Протеохормони: Разлика помеѓу преработките

'''Протеохормоните''' и '''пептидните хормони''' се хормони кои се нерастворливи во липиди (липофобни=нерастворливи во маснотии), кои имаат белковинска структура ([[Белковина|протеин]] = белковина), односно се состојат од поврзани [[Аминокиселина|аминокиселини]] и настануваат преку белковинска биосинтеза[[Биосинтеза на белковини|.]] Според тоа, се работи за протеинибелковини со специјализирана функција на хормон, или гласничка функција, кои имаат одредено биолошко дејство во животинскиот или човечкиот организам

Пептидите се протеинибелковини со краток ланец (синџир). Ако помалку од 10 аминокиселини се поврзани во синџир, тогаш станува збор за олигопептиди . Ако во еден синџир се поврзани 10 до 100 аминокиселини, тогаш се работи [[Пептид|полипептиди]]. Ако во синџирот има повеќе од 100 аминокиселини, тогаш тој се нарекува протеин. Сепак, и полипептидите се исто така протеинибелковини, но поимот полипептид може да се земе како општ поим.

Во номенклатурата на пептидите и протеинитебелковините, постои контрадикција во однос на бројот на аминокиселини. Како пептид важи синџир од амино киселини кој не е подолг од 100 амино киселини. Под пептиден хормон се подразбира гласничка молекула (хормон) која, од хемиска гледна точка е пептид составен од неколку (3–191) аминокиселини и кој поседува хидрофилни својства. Пептидните хормони, како на пример интерлеукините, поседуваат повеќе од 100 амино киселини, иако според номенклантурата тие важат за мали протеинибелковини. Значи, во овој случај би требало границата на амино киселини кај пептидите „мисловно“ да зголеми од 100 на 200 ([[Пептид|макропептиди]]).

Како и сите протеинибелковини, пептидните хормони исто така се ''синтетизираат in vivo'' преку белковинска биосинтеза.

Како и другите хормони, по нивното формирање, протеохормоните се лачат во крвта, каде што можат да ги извршуваат своите ендокрини функции. Со тоа, протеохормоните како и сите други хормони се вонклеточни сигнални молекули, што значи дека се работи за молекули, кои се присутни надвор од клетките. По нивното формирање и лачење, тие циркулираат во крвта, но во осноова не се активни. Протохормоните дури подлежат на промена во крвта и на тој начин се регулираат. Биолошката активност на протеохормоните зависи меѓу другото од јаглехидратната (шеќерна) компонента што е прикачена на структурата на протеинитебелковините. Активните хормони можат по контакт и интеракција со соодветни клеточни [[Рецептор (биохемија)|рецептори,]] кои можат да бидат сместени на [[Клеточна мембрана|клеточните мембрани]], во цитозолот или [[Клеточно јадро|јадрото]] на клетките, да го постигнат хормонското дејство, да го пренесат сигналот и да активираат ефекторни дејства во клетките. Врзувањето со хормонски рецептори често иницира формирање на сигнален молекул во внатрешноста на клетката (секундарен гласник) кој иницира каскада од реакции кои го засилуваат и прошируваат сигналот во клетката и доведуваат до активирање на различни ефекторни активности (пр. вградување канали во мембраната на клетката за превземање на глукоза во клетката, активирање на транскрпцијата на одредени гени).

==== ПротеиниБелковини ====