Објектно-ориентирано програмирање: Разлика помеѓу преработките

Концептот од објекти и instances го имаше своето прво големо пробивање со PDP-1 системот на MIT што најверојатно беше првиот пример на capability based architecture. Меѓу првите примери беше и Sketchpad создадено од Ivan Sutherland во 1963 година. Како и да било, ова е апликација а не програмска парадигма. Објектите како програмски entities биле воведени во 1960те во Simula 67, програмиски јазик дизајниран за правење симулации, создаден од Ole-Johan Dahl и Kristen Nygaard од Норвешкиот компјутерски центар во Осло. (Тие работеа на симулации на бродови и биле збунети од combinatorial експлозии и тоа како различни особини од различни бродови можат да делуваат еден на друг. ИдеатаИдејата била да се групираат различни типови на бродови во различни класи од објекти, секоја класа од објекти е одговорна за дефинирање на сопствените податоци и однесувања.) Таквиот пристап проста екстраполација ан концепти претходно користени во аналогното програмирање. На аналогните компјутери, мапирањето од real-world phenomena/objects во analog phenomena/objects (и обратно), беше (и сѐ уште е) наречено “симулација“. Simula не само што ја воведе идеатаидејата за класи туку исто така воведе и instances од класи, што веројатно е и првата употреба на овие замисли. Идеите од Simula 67 на многу од подоцнежните јазици, посебно на Smalltalk и други јазизи зведени од Lisp и Pascal.