{{Инфокутија Вооружен судир|conflict=Опсада на Негропонте (1688)|partof=[[Морејска војна]]|image=|caption=|date=13 јули – 21 октомври 1688|place=[[Халкида]] (Негропонте), [[Грција]]|result=Отоманска победа|combatant1={{flag|Republic of Venice}}|combatant2={{flagicon imageзнаменце|Ottoman red flag.svg}} [[Отоманско Царство]]|commander1=[[Франческо Моросини]]<br>[[Ото Вилхелм Кенигсмарк ]]<br>[[Шарл Феликс Галеан]]|commander2=Исмаил-паша|strength1=15,000 војници<br>10.000 во флота|strength2=6,000|casualties1=Тешки загуби,<br/>4.000 од чумата|casualties2=непознато|notes=}}'''Опсада на Негропонте''' (денешна [[Халкида]]) била преземена од силите на [[Венецијанска Република|Република Венеција]] од јули до октомври 1688 година. Венецијанската армија, составена од неколку платенички и сојузнички контингенти од [[Западна Европа]], успеала да го заземе [[Пелопонез]] во претходните години и продолжила кон [[Атина]], а по опсадата на Акропол следувала и битката кај Негропонте, главното [[Отоманско Царство|османлиско]] упориште во Централна Грција. Венецијанската опсада била попречена од османлискиот отпор и нивната неможност целосно да го изолираат градот, бидејќи османлискиот генерал Исмаил-паша успеал да ги пренесе резервите до опколениот гарнизон. Понатаму, венецијанската армија претрпела многу жртви од избувнувањето на чумата во венецијанскиот логор, што довело до смрт на 4.000 војници и искусниот генерал Ото Вилхелм Кенигсмарк. Заминувањето на фирентинскиот и малтешкиот контингент дополнително ги ослабнало позициите на Венецијанците, а кога германските платеници одбиле да останат таму во зимскиот период, венецијанскиот командант, дужот Франческо Морозини, морал да го признае поразот и да се повлече на [[Пелопонез]].
