Синбад Морепловецот: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Потекло и извори: Правописна исправка, replaced: ритицизам → ритика |
с →Петтото патување на морепловецот Синбад: Правописна исправка |
||
Ред 21:
====Петтото патување на морепловецот Синбад====
[[Податотека:Sinbad the Sailor (5th Voyage).jpg|мини|петтото патување на морепловецот Синбад]]
„ Кога бев некое време на брегот по моето четврто патување; и кога, за моја утеха и задоволство, забава и радост над моите големи добивки и профит, ги заборавив сите страдања и опасности што ги издржав, телесниот човек повторно беше запленет со копнеж да патува и види странски земји и острово.“ Наскоро во морето уште еднаш, додека поминуваше пуст остров, екипажот на Синбад наидува на огромно јајце кое Синбад го препознава дека припаѓа на огромната птица. Од љубопитност патниците се истоваруваат од бродот за да го видат јајцето, при кајот на неговото кршење и излегување на пиле. Синбад веднаш ја согледува глупоста на нивното однесување и наредува сите да се вратат назад на бродот. Меѓутоа, разбеснетиот родител на птицата го стигнува бродот и го уништува со фрлање на огромни камења од своите канџи. Доживувајќи уште еден бродолом, Синбад е заробен од Старецот на морето, кој го носи Синбад на рамињата притиснат со неговите нозе околу вратот дење и ноќе додека не го усмрти. (Коментар во фуснота на Бартон го објаснува потеклото на старецот – орангутан, грчки тритон со африкански обичај кој ги јава робовите на овој начин. Конечно Синбад прави трик со вино кој старецот го испива. Откако паѓа,Синбад го убива и потоа бега. Еден брод го носи во градот на мајмуните, место чиишто жители ја поминуваат секоја ноќ во бродови вон брегот, додека нивниот град е отстапен на мајмуни човекојадци. Сепак, преку мајмуните Синбад го
====Шестото патување на морепловецот Синбад====
„Мојата душа копнееше за патување и сообраќај“. Синбад доживува повторно бродолом, овој пат доста насилно што и неговиот брод е распарчен од парчиња карпи. Нема храна насекаде и екипажот на Синбад умира од глад, само тој преживува. Тој изградува сплав и открива река што се влева надвор од пештерата под карпи. Реката е исполнета со скапоцени камења и станува јасно дека островот е полн со амбра. Како што патува низ мракот тој заспива и се буди во градот на кралот Серендиб (Сејлон, Шри Ланка), „дијамантите се во неговата река, а бисерите се во неговата долина“. Кралот се зачудува од тоа што Синбад му го кажува за големиот Харун ал-Рашид, и прашува тој да земе подарок назад во Багдад во негово име, шолја изрезбана со рубин, со други подароци вкчлучувајќи и кревет направен од кожата на змијата која проголтала слон и „сто илјади мискали од Синд“ и робинка „како сјајна месечина“. И така Синбад се враќа во Багдад, каде што калифот се прашува за извештаите кои Синбад му ги дава за земјата Сејлон.
| |||