Википедија

Јане Сандански и Илинденското востание: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
с →‎Хронологија: Правописна исправка, replaced: воруже → вооруже
с →‎Хронологија: Правописна исправка, replaced: чуств → чувств
Ред 23:
За соработката помеѓу ВМОК и ТМОРО во текот на Илинденското востани, Христо Силјанов истакнува дека востанието го стави: Врховниот комитет во една особена состојба. Тој ги имаше сите услови да прославува... Луѓето кои претходната есен направија се за да ја дигнат на бунт Македонија, не можеа да седат на страна макар што востанието беше одлучено и прогласено од нивните противници... Силјанов понатаму заклучува дека ВМОК немал време ни можност да дејствува со своите чети освен во сопстевните и погранични реони, а тоа значело дека врховистите требало да соработуваат со своите довчерашни непријатели. Христо Силјанов истакнува дека: ''... Цончев ги понуди на Внатрешната организација своите услуги и почна... да организира чети. Од негова страна тоа беше патриотски и логично... Генерал Цончев се помири со таа неумолива неопходност, решен да ги направи од своја страна неопходните отстапки, за да постигне соработка со Сандански и со неговите другари''.
[[Податотека:Petar Darvingov Doncho Zlatkov Dimitar Zografov Kocho Avramov.JPG|мини|лево|280п|Петар Дрвингов, Дончо Златков, Димитар Зографов и Кочо Аврамов]][[Податотека:Ivan Tsonchev cheta.jpg|мини|500п|Генерал Цончев (во средината) со својата четата. Десно од Цончев е Стефан Николов, а од лево Алфред Хејлс. Вториот од лево на десно е Борис Тагев.]]
Христо Силјанов е во право кога вели дека Цончев решил да се стави во услуга на Внатрешната организација од патриотски побуди, но тие негови чуствачувства била бугарски, тој не можел поинаку да гледа на револцуионерното дело во Македонија. Од друга страна, Силјанов греши дека Цончев направил отстапка со која требало да се постигне соработката. Напротив, Јане Сандански и серчани ги тргнале настрана идејните разлики и прифатиле да соработуваат со врховистите. Историската величина на Јане, се гледа во тоа што тој го жртвувал својот непомирлив став кон врховистите во интерес на целото македонско револуционерно и национално-ослободително движење. Можеби Илинденското востание било исфорсирано од страна на Гарванов и компанија, како и од страна на Цончев и неговите генерали, луѓе кои имале поинакви погледи за иднината на Македонија и македонскиот народ, меѓутоа многу бргу македонските револуционери се консолидирале и ја презеле сета одговорност во своите раце.
 
Во [[Мелник|Мелничко]] борбите започнале порано од предвидениот ден за востание. На [[12 септември]] кај ''св. Троица'' во близината на село Пирин била откриена здружената чета на Сандански, [[Димитар Зографов]], [[Петар Дрвингов]], [[Дончо Златков]], [[Михаил Чеков|Михаил Чаков]], [[Јурдан Стојанов]] и други. Најпрво бил нападнат оној дел кој бил под раководство на Чаков. Во текот на борбата загинал Никола Гевгелиски од четата на Сандански, а битката било констатирано дека недостасувале 6 души од четата на Малчаков, тие биле стражари и затоа лесно биле разбиени од Турците. Сандански истакаал дека Турците изгубиле 80 души. Следниот ден [[Иван Цончев]] и [[Анастас Јанков|Атанас Јанков]] со околу 200 души кај месноста ''Гарваница'', во близинта на село Пирин, имале судир со акерот, борбата продолжила и следниот ден, а во оваа борба особено се истакнал чехот Антон Вимола. Востаниците имале 7 загинати, а Турците 11 убиени и 11 ранети.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Јане_Сандански_и_Илинденското_востание“