Страшо Пинџур: Разлика помеѓу преработките

'''Страшо Пинџур''' ([[Ваташа]], [[3 март]] [[1915]] — [[Скопје]], [[4 јануари]] [[1943]])<ref name=":0">{{Наведена книга|title=Беа, загинаа, останаа|first=Боро Кралевски и др.|publisher=Историски Архив-Скопје|year=1969|isbn=|location=Скопје|pages=16-17}}</ref><ref>{{Наведена книга|title=Извори за ослободителната војна и револуција Том 1 Книга Прва|first=|publisher=ИНИ|year=1968|isbn=|location=Скопје|pages=422}}</ref><ref name=":1">{{Наведена книга|title=Извори за ослободителната војна и револуција Том 1 Книга втора|first=Михаило Апостолски и други|publisher=ИНИ|year=1968|isbn=|location=Скопје|pages=68-70}}</ref> — македонски комунист, учесник во [[НОБ]]. Бил прогласен за [[народен херој на Југославија]] на [[29 јули]] [[1945]] година, како еден од првите борци од Македонија кои го добиле тоа одликување (заедно со [[Мирче Ацев]], [[СтеванСтефан Наумов -Стив|Стеван Наумов-Стив]], [[Орце Николов]], [[Христијан Тодоровски - Карпош]] и [[Кузман Јосифовски Јосифоски-Питу|Кузман Јосифовски-Питу]]).

Откако се расчуло за маченичката смрт на Мирче Ацев и Страшо Пинџур, нивните соброци издале леток по повод нивното убиство, во кој детално и јасно ги изразуваат нивните стремеж и борба за слобода. Ги опишуваат и нивните херојски семејства, како семејства кои се бореле за слобода на Македонија и зачувување на идеалите и патот поставен на Илинденците.<ref name=":1" /> Мал дел од писмото го опишува теророт и грозоморната слика на нивните тела:<blockquote>''На колку хиљади чесни Македонци им се дигна косата кога го видоа Мирчета во болничка мртвачница и во Прилеп кога го закопуваа со исечени прсти, со извадени нокти и искинато месо от коските. Македонските мајки, татковци и сестри виделе ногу свој синови и бракја мачени и утепани, но до ceгa вакви дзверски и нечовечно мачене немајат видено. Вака не мачеле ни турските јаничари, башибозлуци и крджалии како што мачат Хитлеровите и бугарски фашисти. Додека Пинджурот го скрија да не се гледаат неговите искршени коски, оти поучени от Мирчевиот случај, виде како за резилок стануват во очите на народот.''<ref name=":1" /></blockquote>За неговата активност во организирањето на [[Македонски народ|народот]] за борба против [[Фашизам|фашистичкиот]] окупатор, како и за неговото храбро и достоинствено движење во затворот, Страшо бил прогласен за еден од првите народни херои во [[Македонија]]. Во негова чест и во чест на Мирче Ацев се испеани песните „[[s:Од борбата/ 10 песна|Ајде ќе те прашам, бре Донке]]“.<ref>Томе Саздов, ''Грива тресе, бисер рони'' (епска народна поезија). Скопје: Заштита, 1970, стр. 134.</ref> и „[[s:Од борбата/ 11 песна|Вардаре горд, подзапри]]“. Во родното село Ваташа е зачувана [[Спомен-куќа на Страшо Пинџур|споменСпомен-куќата на Страшо Пинџур]], во која, во [[1976]] г. е поставена постојана изложба на експонати поврзани со неговиот живот. Куќата била реновирана во [[2012]] година.<ref>[http://maticanaiselenici.mk/?p=2931 Светлана Дарудова, "Страшо Пинџур во писмо открива чувства спрема Мара Нацева"]{{Мртва_врска|date=August 2021 |bot=InternetArchiveBot |fix-attempted=yes }}, ''[[Дневник (дневен весник)|Дневник]]'', година XVIII, број 5433, петок, 4 април 2014, стр. 13.</ref>

* „Народни херои од Македонија“, Наша книга, Скопје, 1973, стр. 313-317313–317

*[https://www.youtube.com/watch?v=HWyT8z66eQs Песна за Мирче Ацев и Страшо Пинџур -— АЈДЕ ЌЕ ТЕ ПРАШАМ ДОНКЕ]