Википедија

Улрика Елеонора, Кралица на Шведска: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
Ivka20 (разговор | придонеси)
2.098 уредувања
Создадено преведувајќи ја страницата „Ulrika Eleonora, Queen of Sweden“
Нема опис на уредувањето
Ознака: Изворно уредување 2017
Ред 1:
'''Улрика Елеонора''' или '''Улрика Елеонор''' (23 јануари 1688 - 24 ноември 1741 година), позната како '''Улрика Елеонора Помладата''',; {{родена на|23|јануари|1688}} — {{почината на|24|ноември|1741}}) била— [[Кралицата на Шведска|кралица на Шведска]], владеејќи сама по себе од 5 декември 1718 година до нејзината [[абдикација]] на 29 февруари 1720 година во корист на нејзиниот сопруг, кралот [[Фредерик I од Шведска|Фредерик.]], а потоа и како негова [[Сопругата на кралицата на Шведска|сопруга]] до нејзината смрт.▼
{{Инфокутија Кралска личност|name=Ulrika Eleonora|spouse={{marriage|[[Frederick I of Sweden]]|1715}}|burial_date=1 Декември 1741|death_place=[[Stockholm]], Sweden|death_date={{Death date and age|1741|11|24|1688|1|23|df=yes}}|birth_place=[[Stockholm Palace]], Sweden|birth_date=23 Јануари 1688|mother=[[Ulrika Eleonora of Denmark]]|father=[[Charles XI of Sweden]]|house=[[House of Palatinate-Zweibrücken|Palatinate-Zweibrücken]]|religion=[[Lutheranism|Lutheran]]|successor=[[Frederick I of Sweden|Frederick I]]|succession=[[Queen regnant of Sweden]]|predecessor=[[Charles XII of Sweden|Charles XII]]|full name=|coronation=17 Март 1719|reign1=29 Февруари 1720 – 24 Ноември 1741|reign-type1=Tenure|succession1=[[Queen consort of Sweden]]|reign=5 Декември 1718 – 29 Февруари 1720|caption=Портрет од [[Martin van Meytens]] (1730)|image=Queen Ulrika Eleonora Of Sweden.jpg|burial_place=[[Riddarholmen Church]]}}
[[Category:Articles with short description]]
[[Category:Short description is different from Wikidata]]
<span></span><templatestyles src="Module:Infobox/styles.css"></templatestyles>
▲'''Улрика Елеонора''' или '''Улрика Елеонор''' (23 јануари 1688 - 24 ноември 1741 година), позната како '''Улрика Елеонора Помладата''', била [[Кралицата на Шведска|кралица на Шведска]], владеејќи сама по себе од 5 декември 1718 година до нејзината [[абдикација]] на 29 февруари 1720 година во корист на нејзиниот сопруг, кралот [[Фредерик I од Шведска|Фредерик.]], а потоа и како негова [[Сопругата на кралицата на Шведска|сопруга]] до нејзината смрт.
 
Таа беше најмалото дете на [[Чарлс XI од Шведска|кралот Чарлс XI]] и [[Улрика Елеонора од Данска]] и затоа името го добила по нејзината мајка. По смртта на нејзиниот брат, [[Карл XII|кралот Чарлс XII]] во 1718 година, таа го презела тронот. Нејзината покојна постара сестра, [[Хедвиг Софија од Шведска|Хедвиг Софија]], оставила син, [[Чарлс Фредерик, војвода од Холштајн-Готорп|Чарлс Фредерик од Холштајн-Готорп]], кој имал подобри барања по [[примогенитура]] . Улрика Елеонора тврдела дека таа била ''најблиската'' преживеана роднина на покојниот крал (идејата за близина на крвта ) и го навела преседанот на кралицата Кристина . Таа била призната за наследничка од Риксдагот откако се согласила да се откаже од овластувањата на [[Апсолутна монархија|апсолутната монархија]] воспоставена од нејзиниот татко. Таа абдицирала во 1720 година во корист на нејзиниот сопруг, Ландгрев [[Фредерик I од Шведска|Фредерик I]] од [[Хасе-Касел|Хесен-Касел]] .
 
== Принцеза и регент ==
По смртта на нивната мајка во 1693 година, Улрика Елеонора и нејзините браќа и сестри биле ставени на грижа на нивната баба Хедвиг Елеонора. Сепак, нејзината баба била позната по тоа што ја фаворизирала нејзината постара сестра. За време на нејзиното детство, Елеонора била малку занемарена во корист на оваа постара, поекстровертна и талентирана сестра, принцезата Хедвиг Софија. Нејзините постари браќа и сестри уживале во јавање и танцување и наводно донекаде ја гледале со презир бидејќи немала храброст да учествува во нивните игри и лесно била доведена до солзи. Ја опишувале како пријателска, скромна и достоинствена, со добро држење и убави раце, но не ја сметале ниту за интелигентна, ниту за привлечна. Нејзината баба, Хедвиг Елеонора, ја опишала како тврдоглава и била позната по тоа што го демонстрирала своето несакање кон другите или кон настаните со симулирање на болест. Таа била талентирана музичарка и кога настапувала со сестра и на дворски концерти, свирела на клавир додека нејзината сестра пеела. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976">Lundh-Eriksson, Nanna (Swedish): ''Den glömda drottningen. Karl XII:s syster. Ulrika Eleonora D.Y. och hennes tid'' (The Forgotten Queen. The Sister of Charles XII. The Age of Ulrika Eleonora the Younger) Affärstryckeriet, Norrtälje. (1976)</ref> Улрика Елеонора поголемиот дел од својот живот го живеела во сенка на другите, надгласена од нејзиниот брат, кралот и од нејзината привлечна сестра.
 
Од 1700 година, таа се грижела за нејзината доминантна баба, Хедвиг Елеонора од Холштајн-Готорп, за време на отсуството на нејзиниот брат во [[Голема северна војна|Големата северна војна]] . Нејзината постара сестра, Хедвиг Софија, тогаш била наследник на престолот.
[[Податотека:David_von_Krafft_(ateljé)_-_Drottning_Ulrika_Eleonora_dy.jpg|лево|мини|Улрика Елеонора]]
Бидејќи нивниот брат Чарлс XII бил неженет и без деца, Улрика Елеонора се сметала за веројатен иден наследник на тронот, и затоа била привлечна на пазарот на бракови. Во 1698 година, и бил предложен брачен сојуз со тоа што ќе се омажела за принцот Чарлс од Данска и нејзиниот брат со принцезата Софија Хедвиг од Данска, но во 1700 година овој план бил отфрлен. Во 1700 година, имал преговори за брак со Фридрих Вилијам I од Прусија, но ништо не излегло од нив. <ref name="Olof Jägerskiöld 1945">Olof Jägerskiöld: ''Lovisa Ulrika, drottning av Sverige'' (1945)</ref> Овие планови требало да се реализираат кога биле нарушени, без мотивација, од нејзиниот брат. Подоцна била направена кума на Луиза Улрика од Прусија, која по неа го добила името Улрика. <ref name="Olof Jägerskiöld 1945" />
 
Во 1702 година и бил предложен брак со идниот крал Џорџ II од Велика Британија, но бил одложен и на крајот ништо не испаднало од тоа. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976">Lundh-Eriksson, Nanna (Swedish): ''Den glömda drottningen. Karl XII:s syster. Ulrika Eleonora D.Y. och hennes tid'' (The Forgotten Queen. The Sister of Charles XII. The Age of Ulrika Eleonora the Younger) Affärstryckeriet, Norrtälje. (1976)</ref> Војводата Џон Вилијам од Саксо-Гота добил дозвола од нејзиниот брат да и се додворува, но плановите за брак биле прекинати откако тој се вклучил во дуел со Андерс Лагеркрона во присуство на монархот. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976" /> Во 1710 година, таа добила предлог од принцот Фредерик од Хесен. Преговорите ги водела нејзината омилена и доверлива личност Емеренција фон Дубен . Бракот бил поддржан од нејзината баба Хедвиг Елеонора, бидејќи кралицата Довагер мислела дека тоа ќе ја принуди Улрика Елеонора да ја напушти Шведска во Хесен, зголемувајќи ги шансите синот на постарата сестра на Улрика Елеонора, Чарлс од Холштајн-Готорп, да стане наследник на тронот. . Свршувачката била објавена на 23 јануари 1714 година, а свадбата се одржала на 24 март 1715 година. За време на венчавката, нејзиниот брат Чарлс XII забележал: „Вечерва сестра ми ја танцува без круната“. <ref>Scheutz, Lisbet (2001). Berömda och glömda Stockholmskvinnor: sju stadsvandringar : 155 kvinnoporträtt. Stockholm: MBM förl.. Libris 8392583. {{ISBN|91-973725-3-6}}</ref>
 
По смртта на нејзината баба во 1715 година, таа станала центар на судот и ова бил еден од најсреќните периоди во нејзиниот живот. Во 1715 година, таа се омажила за Ландгрев [[Фредерик I од Шведска|Фредерик I]] од [[Хасе-Касел|Хесен-Касел]] . Бракот, кој на нејзина страна бил љубовен натпревар, станал уште еден обид да се искористи како политичка марионета. Фредерик се оженил со неа со намера да стигне до тронот и веднаш почнал да подготвува заговор и да го именува нејзиниот наследник на местото на нејзиниот внук. „Партијата Хесен“ и „ Партијата Холштајн “ застанале една против друга во борбата за тронот.
 
Ситуацијата на Улрика Елеонора почнала да се менува по смртта на нејзината постара сестра, Хедвиг Софија, во 1708 година. Улрика Елеонора стана единствената возрасна членка на кралската куќа присутна во Шведска, освен нејзината баба, кралицата Довагер Хедвиг Елеонора. Веќе кон крајот на 1712 година, Чарлс XII размислувал да ја направи регент за време на неговото отсуство. Кралскиот совет ја убедил да биде присутна на нивните состаноци и да им даде поддршка. На 2 ноември 1713 година, таа се појавила на нејзината прва седница и била донесена одлука да се соберат Риксдаг за да се прогласи нејзиниот регент во својство на најблизок наследник на тронот. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976">Lundh-Eriksson, Nanna (Swedish): ''Den glömda drottningen. Karl XII:s syster. Ulrika Eleonora D.Y. och hennes tid'' (The Forgotten Queen. The Sister of Charles XII. The Age of Ulrika Eleonora the Younger) Affärstryckeriet, Norrtälje. (1976)</ref> Во 1713 година, владата и нејзината баба го именувале нејзиниот регент за време на отсуството на кралот и на тој начин таа станала пион на многуте сили кои се борат за влијание во земја без официјален наследник или наводен наследник. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976" /> Изборот бил меѓу Улрика Елеонора и нејзиниот внук. Нејзиното доаѓање како регент и претседател на парламентот било третирано со голем ентузијазам. Риксдагот се спротивставил на нејзиниот брат бидејќи сакал да ја укине апсолутната монархија и да ја врати сопствената моќ. Како регент, таа се информирла за државните работи и го повикала нејзиниот брат да се врати, предупредувајќи го за последиците ако не го стори тоа. Со негова дозвола таа ги потпишала сите документи за државните работи освен оние што му биле напишани лично. Сепак, таа се сметала себеси само за застапник на нејзиниот брат и затоа не давала свои предлози. Како негова сестра, многупати за време на војната, таа го прашала својот брат дали може да го посети, но никогаш не и било дозволено. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976" /> Таа го запознала својот брат за прв пат по шеснаесет години во Вадстена во 1716 година, а после тоа последен пат во Кристинехамн во 1718 година.
 
== Кралицата и тронот ==
На 5 декември 1718 година, Улрика Елеонора ја примила веста за смртта на нејзиниот брат, Чарлс XII. Никогаш не се потврдело дека таа имала однапред сознанија за наводната вмешаност на помошникот на нејзиниот сопруг Андре Сикре, но таа веднаш се прогласила за монарх во Удевала со изјавата дека го наследила тронот. Советот бил изненаден и не го оспорувал ова. Таа ја презела контролата над државните работи и ги отстранила од власт Георг Хајнрих фон Гертц и неговите следбеници. „Партијата Хесен“ го обезбедила наследството на Улрика Елеонора на тронот. Тие ја добиле поддршката од опозицијата на Риксдаг, која сакала да стави крај на [[Апсолутна монархија|апсолутната монархија]] воспоставена во 1680 година и да го врати парламентарното владеење. На 15 декември 1718 година, таа изјавила дека иако го наследила тронот, немала намера да го задржи каролинскиот апсолутизам, но се согласила да го врати постариот систем. Воениот совет бил решен да го укине апсолутизмот и правото да го наследи тронот, но бил подготвен да ја признае како избран монарх. Нивното мислење било поддржано од мнозинството на Собранието на Имотите. Улрика Елеонора била принудена да се согласи и да ја укине апсолутната монархија како и правото да го наследи тронот, и за неа и за нејзиниот натпреварувач, нејзиниот внук Чарлс Фредерик, војводата од Холштајн-Готорп . Откако се согласила да го потпише новиот устав како монарх, таа била избрана за кралица на 23 јануари 1719 година. На 19 февруари таа го потпишала Инструментот за влада (1719), со што обезбедила поддршка од имотите да не го дадат тронот на нејзиниот внук и конкурент. Таа била крунисана во катедралата во Упсала на 17 март 1719 година и официјално влегла во Стокхолм како монарх на 11 април истата година. За време на церемониите во Стокхолм, таа ги примила Имотите, кои го поминале тронот во процесија. Таа во оваа прилика покажала дека знае кои се нејзините следбеници. Кога го примила благородништвото, таа им дозволила на нивните претставници да ѝ ја бакнуваат раката само со нејзината ракавица, додека на другите претставници им било дозволено да и ја бакнуваат раката без ракавица. Улрика Елеонора никогаш не го направила традиционалното патување низ земјата, наречено ''Ериксгата'', потполно сама. Наместо тоа, таа успеала со Фредерик во 1722 година, по неговото крунисување.
[[Податотека:Ulrica_Eleanor_of_Sweden_(1688)_c_1725_by_Georg_Engelhard_Schröder.jpg|мини|Улрика Елеонора од Шведска ]]
Нејзиното владеење се случило непосредно пред крајот на Големата северна војна. За време на руското грабеж од 1719-1721 година во август летото 1719 година, руската флота го нападна главниот град Стокхолм . И покрај тековниот напад, Улрика Елеонора ги принудила своите дворјани да присуствуваат на претходно прифатениот прием кај британскиот амбасадор, „да биле толку недопрени како да немало непријатели присутни стотици милји“, <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976">Lundh-Eriksson, Nanna (Swedish): ''Den glömda drottningen. Karl XII:s syster. Ulrika Eleonora D.Y. och hennes tid'' (The Forgotten Queen. The Sister of Charles XII. The Age of Ulrika Eleonora the Younger) Affärstryckeriet, Norrtälje. (1976)</ref> што се сметало за импресивен чин. на храброста. Нејзината омилена дворјанка била Емеренција фон Дубен (1669–1743), нејзината стара медицинска сестра, која била облагородена и станала дочекана во 1707 година и со која имала блиски односи цел живот. Дубен делуваше како нејзин советник, нејзина удобност и поддршка, и беше речено дека не го злоупотребила нејзиното влијание - тие беа опишани како сестри. За време на нејзиното кратко владеење, за да обезбеди поддршка за своето владеење, таа облагороди многу семејства. Во период од петнаесет месеци, таа облагородила 181 луѓе, повеќе од кој било друг монарх во шведската историја; еден гроф, двајца барони и осум помали благородници секој месец. Таа имаше седум фелдмаршали каде што нејзиниот брат некогаш имал само меѓу три и пет. Улрика Елеонора всушност била за апсолутна монархија. Таа се согласила со новиот устав само за да го обезбеди тронот од нејзиниот внук, а нејзините односи со советот не биле добри. Таа влегла во конфликт со претседателот на Советот на тајните Арвид Хорн, кој поднесе оставка во знак на протест, како и со неговиот наследник Густаф Кронхиелм . Хорн ја критикувала дека разговарала за државните работи со нејзиниот сопруг, ја притискаше дали ќе го почитува уставот и ја навредувал со забелешката дека не се очекува ништо подобро „под полкот на женката“. Овие конфликти имале штетен ефект врз војната и државните работи.
 
Улрика Елеонора ги поддржувала политичките амбиции на нејзината сопруг и уште од самиот почеток сакала тој да стане нејзин комонарх, на начин на Вилијам III и [[Марија II]] . Сепак, тоа не било дозволено од Риксдагот. Една од причините е дека совладеењето било забрането во Шведска од 15 век. Имало и противење во Риксдагот за влијанието на Емеренција фон Дубен и нејзините браќа и сестри врз државните работи. <ref name="nad.riksarkivet.se">{{Наведена мрежна страница|url=https://sok.riksarkivet.se/sbl/Presentation.aspx?id=17742|title=Emerentia Düben, von - Svenskt Biografiskt Lexikon|work=sok.riksarkivet.se}}</ref> Нејзината тешкотија во почитувањето на уставот и проблемите да се сложува со Риксдагот, како и нејзиниот начин на континуирано разговарање за државните работи со нејзиниот сопруг, сепак го направиле Риксдагот подготвен да ја замени со Фредерик како единствен монарх доколку таа абдицира, оваа идеја имала поддршка од Фредерик. На 29 февруари 1720 година, откако повторно и било одбиено за комонархија, Улрика Елеонора абдицирала во корист на нејзиниот сопруг под услов таа да го наследи доколку тој умре пред неа. <ref name="Lundh-Eriksson, Nanna 1976">Lundh-Eriksson, Nanna (Swedish): ''Den glömda drottningen. Karl XII:s syster. Ulrika Eleonora D.Y. och hennes tid'' (The Forgotten Queen. The Sister of Charles XII. The Age of Ulrika Eleonora the Younger) Affärstryckeriet, Norrtälje. (1976)</ref> Овој услов за нејзината абдикација всушност и го доделило местото на наследник на шведскиот престол до нејзината смрт.
 
Ова наследување било потврдено од Риксдагот. Таа често зборувала за абдикацијата како најголема жртва во нејзиниот живот. Фредерик ја наследил на 24 март 1720 година.
Ред 44 ⟶ 40:
 
За време на Риксдагот од 1741 година, прашањето за прељубата на кралот, по втор пат, било покренато во парламентот од страна на свештенството, овој пат од епископот Ерик Бензелиус, кој се осврна на ова прашање како „што кралицата го соопштила тоа“. што треба да го подигнат, за „да се одмори жалното срце на кралицата“. <ref name="ReferenceA">Jacobson, Esther, Hedvig Taube: en bok om en svensk kunglig mätress, Wahlström & Widstrand, Stockholm, 1919</ref> Беше дадена официјална изјава за протест, со потсетување на заклетвата на кралот дека секогаш ќе се однесува со почит кон кралицата кога таа абдицира во негова корист, и дека целото кралство тагува поради тагата на кралицата и се грижи за благосостојбата на кралот. душа. Беа назначени две делегации од имотот на свештенството: една на кралот и една на Хедвиг Таубе. <ref name="ReferenceA" /> Во јули 1741 година, изјавата му била прочитана на кралот во неговата публика. Кралот реагирал бесно, одбил да ја прифати изјавата и изјавил дека Риксдагот на имотот му ветил дека нема да се меша во неговиот приватен живот. Тој при нивниот втор обид бил принуден да ја прими изјавата. Кога беше кажано за резултатот од таа аудиенција кај кралот, кралицата, Улрика Елеонора инсистираше дека планираната амбасада на Хедвиг Таубе, исто така, треба да се изврши според планот, и на двоумењето на епископот одговори со зборовите: „Кога ќе следите вие свештениците. вашиот повик и вашата совест, добро правите да го правите тоа без да се грижите за други работи“. <ref name="ReferenceA" /> Во оваа прилика, Хедвиг Таубе ја бранел велејќи дека никогаш не била свесна за било каква негативна реакција од кралицата. <ref name="ReferenceA" />
[[Податотека:Ulrica_Eleanor_of_Sweden_(1688)_grave_2007.jpg|мини| Саркофагот на Улрика Елеонор во црквата Ридархолм .]]
Улрика Елеонора служела како регент двапати: првиот пат за време на отсуството на Фредерик во 1731 година, а вториот пат за време на неговата болест во 1738-1739 година. Таа била прогласена за регент во мај 1731 година кога Фредерик заминал да го посети Хесен и владеел до неговото враќање во есента. Во 1738 година, имотите од неа побарале да го прифати регентството во прилика кога Фредерик бил толку болен што бил во опасност да умре и не бил способен да владее. Таа уредно ја прифатила оваа задача и се занимавала со државните работи до новогодишната ноќ 1738–39 година. За време на нејзината втора регенција, таа го забранила новооснованиот шведски театар со одбивање да го прошири нивниот пристап до Болхусет ; <ref name="Tryggve Byström 1981">Tryggve Byström (1981). Svenska komedien 1737-1754. (Swedish Comedy 1737-1754) Borås: Centraltryckeriet AB. {{ISBN|91-1-813241-3}} (Swedish)</ref> нејзината причина за ова беше противењето на театарот меѓу свештенството. <ref name="Tryggve Byström 1981" /> Театарот, сепак, бил обновен следната година.
 
Улрика Елеонора била заинтересирана за накит и музика. Таа уживала да учествува во танцот на дворските балови, и иако религиозните скрупули ја натерале да се спротивстави на прашањето, таа исто така ангажирала германски и француски театарски компании да настапуваат во Болхусет. Интензивно религиозна, таа можела да ја прекине седницата на парламентот за да се помоли. Слично на тоа, на судските презентации, таа можела да ги испрашува дебитанките за [[Библија|Библијата]], наградувајќи ги за точните одговори. Строго одржувајќи ја својата кралска гордост, таа била позната по тоа што симулирала болест и одбивала да ја напушти својата куќа кога ќе се почувствува навредена. Нејзината зависност од Емеренција фон Дубен често се споменува, но таа имала неколку дополнителни пријатели, меѓу кои и Хедвиг Морнер, како и нејзината пријателка од детството Ана Флеминг, која и била свештеничка триесет години. <ref>Eva Österberg, red (1997). Jämmerdal & Fröjdesal. Kvinnor i stormaktstidens Sverige. Stockholm: Atlantis AB. {{ISBN|91-7486-355-X}} p. 318</ref>
 
Кралицата Улрика Елеонора починала од [[сипаници]] во 1741 година. Се ширеле гласини дека била отруена, но овие гласини биле премолчени кога трагите од нејзината болест биле видливи за време на нејзината јавно осветлена парада . Бидејќи таа беше престолонаследник, нејзината смрт го означило почетокот на кризата за наследување. <ref name="ReferenceA">Jacobson, Esther, Hedvig Taube: en bok om en svensk kunglig mätress, Wahlström & Widstrand, Stockholm, 1919</ref>
 
== Предок ==
 {{ahnentafel|1. '''Ulrika Eleonora of Sweden'''|12=12. [[Christian IV of Denmark]]|boxstyle_3=background-color: #ffc;|boxstyle_2=background-color: #fb9;|boxstyle_1=background-color: #fcc;|align=center|collapsed=yes|15=15. [[Anne Eleonore of Hesse-Darmstadt]]|14=14. [[George, Duke of Brunswick-Lüneburg]]|13=13. [[Anne Catherine of Brandenburg]]|11=11. [[Marie Elisabeth of Saxony]]|2. [[Charles XI of Sweden]]|10=10. [[Frederick III, Duke of Holstein-Gottorp]]|9=9. [[Catherine of Sweden (1584–1638)|Catharina of Sweden]]|8=8. [[John Casimir, Count Palatine of Zweibrücken-Kleeburg]]|7=7. [[Sophie Amalie of Brunswick-Lüneburg]]|6=6. [[Frederick III of Denmark]]|5=5. [[Hedvig Eleonora of Holstein-Gottorp]]|4=4. [[Charles X Gustav of Sweden]]|3. [[Ulrika Eleonora of Denmark]]|boxstyle_4=background-color: #bfc;}}
 
== РеференциНаводи ==
{{наводи}}
<references />
 
* Hofberg, Herman et al. (1906). ''[http://runeberg.org/sbh/dubeneme.html Svenskt Biografiskt Handlexikon]''. Entry for Düben, Emerentia von. (in Swedish)
* [[Нордиска семејна книга|Nordisk familjebok]]. B. 30. Stockholm (1920) (in Swedish)
* Tryggve Byström (1981). Svenska komedien 1737-1754. (Swedish Comedy 1737-1754) Borås: Centraltryckeriet AB. {{ISBN|91-1-813241-3}}[[ISBN (identifier)|ISBN]]&nbsp;[[Special:BookSources/91-1-813241-3|91-1-813241-3]] (Swedish)
 
== Дополнително читање ==
 
* Nauman, Sari UlrikaEleonoradadrottning Ulrika Eleonora, Queen of Sweden at Svenskt kvinnobiografiskt lexikon
 
== Надворешни врски ==
{{Почетна кутија}}
{{S-hou|[[House of Palatinate-Zweibrücken]]|23 January|1688|24 November|1741|[[House of Wittelsbach]]}}
{{S-reg|}}
{{S-bef|rows=2|before=[[Charles XII]]}}
{{S-ttl|title=[[Queen regnant of Sweden]]|years=1718–1720}}
{{S-aft|after=[[Frederick I of Sweden|Frederick I]]}}
{{s-ttl|title=[[Bremen-Verden|Duchess of Bremen and Verden]]|years=1718–1719}}
{{s-aft|after=[[George I of Great Britain|George I]]}}
{{S-roy}}
{{S-bef|before=[[Frederick I of Sweden|Frederick of Hesse-Kassel]]|as=prince consort}}
{{S-ttl|title=[[Queen consort of Sweden]]|years=1720–1741}}
{{S-vac}}
|-
{{S-vac}}
{{S-ttl|title=[[List of Hessian consorts|Landgravine consort of Hesse-Kassel]]|years=1730–1741}}
{{S-vac}}
{{S-end}}
 
{{Нормативна контрола}}
{{ОСНОВНОПОДРЕДУВАЊЕ:Елеонора, Улрика}}
[[Категорија:Владеачки кралици]]
[[Категорија:Вителсбаховци]]
Ред 89 ⟶ 60:
[[Категорија:Починати во 1741 година]]
[[Категорија:Родени во 1688 година]]
[[Категорија:СтранициШведско со непрегледан преводблагородништво]]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Улрика_Елеонора,_Кралица_на_Шведска“