Марија Франк: Разлика помеѓу преработките

[непроверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Создадено преведувајќи ја страницата „Maria Franck
 
Нема опис на уредувањето
Ред 1:
[[Податотека:Maria Kristina Frank-Ruckman (1772-1847), skådespelerska (Johan Erik Bolinder) - Nationalmuseum - 24181.tif|мини|'''Марија Кристина Франк''']]
[[Category:Articles with hCards]]
'''Марија Кристина Франк''' (2 февруари 1771–17 април 1847година) била [[шведска]] [[Глумец|актерка]] и професорка по драма. Таа била член на пионерската генерација на Кралскиот драмски театар и припаѓала на првите ѕвезди на театарот. Таа се нарекувала првата роднародена драматичназа [[трагедија]]драма во нејзината земја. Таа била директорка на Кралската академија за драмска обука од 1819 до 1823година. За време на нејзините последни години на сцената, таа била позната под нејзиното име како мажена, Ракман.
 
== Животот ==
Ред 9:
 
=== Кариера ===
Во 1788година1788 година, Марија Франк била договорена како „прва актерка“ на Кралскиот драмски театар, кој бил основан истата година. Како таква била и член на одборот на директори на актерите, кој раководел со театарот до 1803година1803 година.
 
Марија Франк постигна голем успех пред сè како трагичар и како таква таа се нарекувала најважната врска помеѓу нејзиниот ментор, трагичарката Мари Луиз Маркадет и познатата трагедијанка на шведскиот театар од 19 век, Сара Торслоу. Повремено играла и комедија, а една од нејзините најпознати улоги била г-ѓа Дорсан во Den svartsjuka hustrun („Љубоморна сопруга“) од Desforges. Таа исто така изведувала повремен помал пеачки дел во операта, бидејќи персоналот на Кралските театри (Кралската шведска опера и Кралскиот драмски театар) била формално достапен за двете сцени. Познато е дека имала повремени турнеи низ земјата. За време на регентската влада на Густав IV Адолф (1792–96) таа станала една од највредните членови на Кралскиот драмски театар, што е илустрирано со фактот дека нејзиниот приход од театарот припаѓал на елитата на актерки таму. Франк уживала голема почит како уметник, а театарскиот директор Г.Ф. Акерхјелм со почит ја забележала нејзината „просветлена и искусна проценка“ како и нејзината „одлична способност и нејзината заслужена слава“. Таа наводно дејствувала со длабоко чувство и интензитет, и со контрола над нејзината [[Мимикрија|мимика,]] која никогаш не била мелодраматична.
 
Нејзината кариера траела подолго од повеќето актери од нејзината генерација: повеќето од нејзината генерација актери се пензионираа по сезоната 1809-10, додека таа останала до 1818година1818 година. Во последните години на сцената, таа била критикувана дека е мелодраматична во нејзиниот начин на глума; таа постапувала во согласност со француското училиште, кое дотогаш станало немодно. Во 1818година1818 година се пензионирала со целосна пензија.
 
Марија Франк, паралелно со нејзината актерска кариера, давала лекции за декламација, а во 1819година1819 година, годината по нејзиното повлекување од сцената била ангажирана како директорка на Кралската академија за драмска обука, позиција што ја задржала до 1823година1823 година. Таа била позната како ментор на Сара Торслоу и Шарлота Ериксон.
 
Во 1808година1808 година, на триесет и девет години, Марија Франк се омажила за единаесет години помладиот гравер Џохан Густав Ракман(1783–1862). Затоа некои енциклопедии ја наведуваат како Кристина Ракман, бидејќи така се викала во последните десет години од нејзината кариера. Таа станала мајка на сликарката Марија Ракман(1810–1896). За разлика од повеќето актери од нејзината генерација кои често имале финансиски проблеми, Марија Франк наводно била добро ситуирана за време на нејзиното пензионирање, иако тоа можеби делумно се должело на нејзиниот сопруг кој бил успешен гравер.
 
=== Улоги ===
Меѓу нејзините делови биле „One of the pleasures“ во ''Армид'' од Глук (сезона 1786–87), Марија во ''Gustaf Adolf och Ebba Brahe'' (Густаф Адолф и Еба Брахе) од Густав III (1787–88), Ласкање во ''Alcides inträde i världen'' (Доаѓањето на Алсид во светот) од Хефнер (1793–94), Теодора во ''De gamla friarna'' (Старите додворувачи) од Далајрак (1795–96), Антиопа во ''Renaud'' од Хефнер (1800–01), Сабина во ''Den förmente prinsen'' (Наводниот принц) (1807–08), Мадам де Верон во ''Ambroise''(1812–13), Гертруд во ''Den Schweiziska familjen'' (Швајцарското семејство) (1815–16) и игуменијата во ''Nunnorna'' (Калуѓерките).
 
Нејзините истакнати настапи биле ThildaТилда во ''OdenвоОден,'' CelestinaСелестина и AbessАбес во ''Korsfararne''Корсфаране (крстоносците) од страна на Коцебу, а водечките делови во ''Virginia''Вирџинија по PaykullПејкул, ''Johanna af MontfauconЈохана'' Монтфауцон од KotzebueКотзебуе и г-ѓа DorsanДорсан во ''Den svartsjuka hustrun'' (Љубоморна сопруга); последниот (1808) се сметал за нејзин најголем триумф.
 
== Референци ==