Стар завет: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
Дополнување за повеста на Јов, поврзаноста на Стариот со Новиот завет и мали правописни поправки.
Дополнување за Песната над Песните - нејзината тема.
Ред 196:
Многумина филозофи ја користат оваа библиска приказна за да расправаат на темата: Божја правда. [[Кјеркегор]] и [[Колаковски]] пред сè се занимавале со прашањето: „Зошто Творецот, во чии раце стои сè, би му се докажувал на Сатаната?“ Колаковски напишал пародија на ова дело под наслов „Разговори со ѓаволот“, а [[Гете]] ја искористил како вовед во својот [[Фауст]].
 
[[Песна над песните]] се вбројува меѓу најдобрите поетски остварувања на древните литератури. Таа е во форма на дијалог, и низ седум пеења е даден цел развој на љубовта. За разлика од двете искривени крајности на аскетската апстиненција и похотливата перверзија надвор од бракот, древната љубовна песна на Соломон ја возвишува чистотата на брачната наклонетост и романса. Песната ги засилува и е паралелна со другите делови од Светото Писмо што го прикажуваат Божјиот план за брак, вклучувајќи ја убавината и светоста на сексуалната интимност помеѓу сопругот и сопругата. Песната стои рамо до рамо со другите класични стихови од Светото Писмо што зборуваат на оваа тема (1 Мој. 2:24; Пс. 45; Изр. 5:15-23; 1 Кор. 7:1-5; 13:1-8; Еф. 5:18-33; Кол. 3:18-19; 1 Пет. 3:1-7). Посланието до Евреите ја доловува сржта на оваа песна: „Бракот да се почитува од сите, и брачното легло да се пази неосквернето; а блудниците и прељубниците ќе ги суди Бог“ (Евр. 13:4).
[[Песна над песните]] се вбројува меѓу најдобрите поетски остварувања на древните литератури. Таа е во форма на дијалог, и низ седум пеења даден е цел развој на љубовта.
 
{{quote|Стави ме како знак на срцето<br />
како печат на раката своја<br />
зашто љубовта е силна како смрт<br />
а љубомората тврда како гроб!<br />
<small>''Песна над песните 8:6''</small>}}
 
После комплетирањето на Стариот Завет, имало одприлика 400 години на тишина, во кои Бог ниту зборел преку некого, ниту пак боговдахновал некого да напише Божјо слово. Таа тишина прекинала со доаѓањето на Јован Крстител, кој почнал да прогласува дека ветениот Господ и Спасител дошол.