Теорија за релативноста: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето Ознаки: Нагледно уредување Мобилно уредување Мобилно семрежно уредување |
Нема опис на уредувањето Ознаки: Нагледно уредување Мобилно уредување Мобилно семрежно уредување |
||
Ред 124:
[[Максвелови равенки|Максвеловите равенки]] – основата на класичниот електромагнетизам – ја опишуваат светлината како што истаат се движи со својата постојана брзина. Современото гледиште е дека на светлината не и е потребна средина за да се движи, но Максвел и неговите современици беа убедени дека светлината се движи во средин а на начин како што звукот се движи низ воздухот, брановите се движат по површината на барата. Оваа хипотетичка средина се нарекувала [[етер]], која мирувала во однос на „статични ѕвезди“ и низ кој Земјата се движи. Френеловата претпоставка за парцијално завлекување на етерот го исклучувала мерењето на ефектите на величината од прв ред (v/c), иако постоелеможност за набљудувања на ефекти од втор ред (v<sup>2</sup>/c<sup>2</sup>), Максвел сметал дека овие ефекти се премногу мали за да бидат забележани од тогашната технологија.<ref name=maxb>{{Citation|last=Maxwell|first=James Clerk|year=1880|title=[[s:Motion of the Solar System through the Luminiferous Ether|On a Possible Mode of Detecting a Motion of the Solar System through the Luminiferous Ether]]|journal=Nature|volume=21|pages=314–315}}</ref><ref name="Pais 1982 111–113">{{Наведена книга|last=Pais|first=Abraham|title="Subtle is the Lord ...": The Science and the Life of Albert Einstein|year=1982|publisher=Oxford Univ. Press|location=Oxford|isbn= 0192806726 |pages=111–113|edition=1st }}</ref>
Мајкелсон–Морлиевиот опит бил осмислен да ги забележи ефектите од втор ред во „струењата на етерот“ – движењата на етерот релативно во однос на Земјата. Мајкелсон осмислил инструмент наречен [[Мајкелсонов интерферометар]] со кој би ги извршил мерењата. Справата била доволно прецизна за да ги забележи овие ефекти,но не добил никакви резултати кога го извел опитот во 1881 г.<ref name=michel1>{{Наведено списание |author = Michelson, Albert A. |title = [[s:The Relative Motion of the Earth and the Luminiferous Ether|The Relative Motion of the Earth and the Luminiferous Ether]] |journal = American Journal of Science |volume = 22 |year = 1881 |pages = 120–129}}</ref> и повторно во 1887 г.<ref name=michel2>{{Наведено списание |author=[[Albert A. Michelson|Michelson, Albert A.]] & Edward W. Morley|Morley, Edward W. |title=[[s:On the Relative Motion of the Earth and the Luminiferous Ether|On the Relative Motion of the Earth and the Luminiferous Ether]] |journal=American Journal of Science |volume=34 |year=1887 |pages=333–345 }}</ref> Иако не успеал да го забележи струењето на етерот, tрезултатите биле прифатени од научната средина.<ref name="Pais 1982 111–113"/> Во обид да го спаси тврдењето за етерот, Фитцџералд и Лоренц независно создале [[ад хок хипотеза]] во која должината на материјалните тела се менуваспоред начинот на движењето низ етерот.<ref>{{Наведена книга|last=Pais|first=Abraham|title="Subtle is the Lord ...": The Science and the Life of Albert Einstein|year=1982|publisher=Oxford Univ. Press|location=Oxford|isbn= 0192806726|page=122|edition=1st }}</ref> Ова е зачетокот на [[Фитцџералд–Лоренцово стеснување|Фитцџералд–Лоренцовото стеснување]], но нивната хипотеза немала теориска основа. Толкувањето на нултиот резултат на Мајкелсон–Морлиевиот опит е дека времето потребно за изминување на кружниот пат за светлината е [[изотропен]] (независен од насоката), но резултатот сам по себе не е доволен за да се прифати или отфрли
[[File:Kennedy-Thorndike experiment DE.svg|left|thumb|[[Кенеди-Торндајков опит|Кенеди-Торндајковиот опит]] прикажан со интереферентните прстени.]]
| |||