{{Главна статија|Општа релативност|Запознавање со општиот релативност}}
Општиот релативност е теорија за гравитацијата развиена од страна на Ајнштајн во периодот од 1907-1915 г. Развојот на теоријатаТеоријата за општиот релативност започнува со [[начело на еквивалентност|начелото на еквивалентноста]], кој вели дека [[забрзаното движење]] и стоењето во едно место при [[гравитација|гравитационо поле]] (на пример кога стоиме на површината на Земјата) се физички подеднакви. Поволноста на ова тврдење е дека [[слободниот пад]] е [[инерција|инерцијално движење]]: тело при слободен пад паѓа бидејќи таков е начинот на кои телата се движат кога постои отсуство на [[сила]] која би дејствувала на телата, наместо да се смета дека тоа е поради [[гравитација]]та како што е случајот во [[класичната механика]]. Ова не е во согласност со класичната механика и [[специјална релативност|специјалнатаСпецијалната релативност]] бидејќи во овие теории телата кои се движат инерцијално не можат да забрзуваат во споредба едни со други, но телата во слободен пад го можат тоа. За да ја разјасни оваа потешкотија Ајнштајн првично предложил дека време-просторот е [[кривина|закривен]]. Во 1915 г. ги запишал [[Ајнштајновите равенки]] кои се поврзани со закривеноста на време-просторот во однос на масата, енергијата и импулсот.
Некои од последиците на општата теорија за релативноста се:
