Центар за култура „Антон Панов“ – Струмица: Разлика помеѓу преработките

'''Национална установа Центар за култура „Антон Панов“ -– Струмица''' е формиранаоснована на 6 април 2004 година со спојување на три претходно самостојни организации: ''Дом на културата'', ''Уметничка галерија'' и ''Народен театар „Антон Панов“'', согласно измените на одредбите на Законот за култура на Република Македонија.

НУЦК „Антон Панов“ -– Струмица го организира, консолидира и води целокупниот културен живот во Струмица. Центарот е средиштетосредиште на сите културникултурните настани во Струмица (претстави, изложби, концерти, промоции на книги, литературни и музички средби, презентации итн.). Основната цел на Центарот за култура во Струмица е едукација на граѓаните, особено на младата популација, анимирајќианимирање јана нивната културна креативност, зачувувавање и негување на традиционалното културно наследство и творештво и создавање на културолошки чувствителна и образована публика.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.kic.com.mk/mk/content/nuck-anton-panov-strumica|title=НУЦК Антон Панов - Струмица|accessdate=2021-07-28}}</ref>

На 1 мај 1949 година во Струмица била изведена драмата „[[Бегалка]]“ (од [[Васил Иљоски]]), во режија на Димитар Колчаков. Тој датум се зема како датум на официјалното основање на струмичкиот театар, а подготовките за неговото основање започнале кон крајот на 1948 година, кога локалната самоуправа во Струмица донела одлука за формирање театар и дозвола за изградба на театарска зграда. Градски народен театар -– Струмица е првиот професионален театар основан во [[Источна Македонија]]. ТеатарскаТеатарската зграда, позната денес позната како Стариот театар, е изградена на улицата „Боро Џони“ во централното градско подрачје на Струмица, во близина на киното Балкан. Кратко по првата изведба на „Бегалка“, на 25 мај, струмичкиот театар ја извел и „Сомнително лице“ (од Бранислав Нушиќ), повторно во режија на Димитар Колчаков. На 5 ноември, во режија на [[Коле Чашуле]], во Струмица премиерно била изведена и претставата „[[Печалбари]]“ (од Антон Панов), која пак е најпосетувана претстава во историјата на струмичкиот театар.

Во првата деценија по основањето на струмичкиот театартеатарот, во 1950-тите години се изведувале седум до десет премиери годишно. Ова било време на голем театарски ентузијазам. Репертоарот на струмичкиот театар во тој период ебил ориентиран кон битовиот драмски модел, кон неговата сценичност, којаштокоја во најголема можна мера има непосреден и близок контакт со публиката. На репертоарот на струмичкиот театар имало и комедии, како што се популарните комедии на [[Бранислав Нушиќ]]. Во тоа време немало образовани режисери во струмичкиот театар, освен Димитар Колчаков, кој најчесто режирал и кој бил на кратка специјализација од областа на режијата во поголемитепоголеми театри во тогашната држава. Во 1954 година, Колчаков ја добил тогашната Републичка награда за најзаслужни режисери во Македонија. Кон крајот на 1950-тите години, во Стариот театар се изведувале и авангардни претстави од автори како Арман Салакру и Џон Пристли, во режија на [[Ацо Алексов]], кој пак се школувал во Белград. Во тој период значително се подобруваподобрило нивото на професионализам на струмичкиот театар. Во 1957 година средношколецот [[Ристо Шишков]] дебитирал на струмичката театарска сцена во претставата „Ноќи на гневот“ (од Арман Салакру,) во режија на Ацо Алексов.

Писателот [[Кочо Урдин]] ебил директор на струмичкиот театар во сезоната 1962/63, а потоа и од 1967 до 1970 година. На негово инсистирање, салонот на театарската зграда ќебил се реконструирареконструиран и адаптираадаптиран, а исто така, пона негова иницијатива, за патрон на струмичкиот театар ќебил станепрогласен истакнатиот македонски драмски писател [[Антон Панов]], кој починал во 1968 година во Струмица. На краток период од три години, од 1963 до 1966 година, струмичкиот театар бил интегриран во Работничкиот универзитет во Струмица. Во 1964 година, претставата „Матуранти“ од Жозе Андре Лакур, во режија на младиот режисер Бранко Ставрев, ги освоила сите девет награди на [[МТФ „Војдан Чернодрински“|Театарските игри „Војдан Чернодрински“]] во Прилеп, по што следувале и други успеси на струмичкиот театар на истиот фестивал. Критиката тогаш вистински започнала да ја следи продукцијата на струмичкиот театар. Во 1964 година била основана и Уметничката галерија вона Струмица.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://strumica.gov.mk/institucii/|title=Институции – Општина Струмица|language=mk-MK|accessdate=2021-07-28}}</ref> Репертоарот на струмичкиот театар од 1960-тите вклучувагодини вклучувал драми од американскиот модернизам, егзистенцијализмот на Албер Ками и други драми, вклучително и драми од домашни автори. Во 1970-тите, години театарот од Струмица и учесниците во претставите себиле наградувани на театарските игри во Прилеп неколку години по ред. Во 1975 година, струмичкиот театар ја добил и републичката награда „Климент Охридски“.

==== НапуштањетоНапуштање на Стариот театар, години без дом и преселување во Домот на културата ====

Во 1977 година, поради дотраеност, зградата на театарот во Струмица, Стариот театар, била забранета за јавна употреба. Бараки спроти поранешната автобуска станица во Струмица станале привремено седиште на струмичкиот театар,; таму се одржувале дел од пробите. СтрумичкиотВработените театарво ќеструмичкиот театар се обидеобиделе да не ги прекинепрекинат врските со старата театарска зграда, така што, и покрај забраната, понекогаш таму ќеги имаизведувале пробипробите за претставите. Сепак, по напуштањето на Стариот театар, повеќето проби и премиерните изведби на струмичкиот театар се случувалеодржувале во [[Дом на АРМ (Струмица)|Домот на ЈНА]] во Струмица. Желбата да се одржи Стариот театар нема да згасне, а во јуни 1981 година, во напуштената театарска зграда, премиерно била изведена претставата „На крајот на патот“.

Како дел од урбаното проширување на Струмица во 1970-тите години, во центарот на градот започнал да се гради и дом на културата. Домот на културата „Благој Јанков Мучето“ – Струмица свеченобил есвечено пуштен во употреба на 1 мај 1986 година.<ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://marh.mk/%d0%b4%d0%be%d0%bc-%d0%bd%d0%b0-%d0%ba%d1%83%d0%bb%d1%82%d1%83%d1%80%d0%b0-%d1%81%d1%82%d1%80%d1%83%d0%bc%d0%b8%d1%86%d0%b0-%d0%b1-%d0%bf-%d1%82%d0%be%d1%84%d0%be%d0%b2%d1%81%d0%ba%d0%b0-%d0%b8/|title=Дом на култура - Струмица / Б. П. Тофовска и В. Н. Кочовска 1976-81 – МАРХ|language=|accessdate=2021-07-28}}</ref>

По девет години без дом, Народниот театар „Антон Панов“ конечно себил преселилпреселен во новоотворениот Дом на културата во Струмица. Во 1980-тите години се зајакнал и актерскиот тим на струмичкиот театар. Во 1986 година, во Стариот театар, [[Телевизија Скопје]] ја снимила претставата „Власт“, со која доајените [[Стојан Гогов]] и Александар Думов го одбележале нивното пензионирање. Есента 1986 година, во режија на Бранко Ставрев, била прикажана претставата „Големиот смок“ (од [[Митко Маџунков]]), претстава која ќе имаимала голем успех и заедно со уште неколку претстави ќе ја вративратила струмичката публика во театарот.

Почнувајќи од 6 април 2004 година, со измените на одредбите на новиот Закон за култура на Република Македонија, трите претходно самостојни организации во Струмица: ''Дом на културата'', ''Уметничка галерија'' и ''Национален театар „Антон Панов“'', биле интегрирани во заедничка организација, под името '''''Национална установа Центар за култура „Антон Панов“ -– Струмица'''''.