[[Источно Римско Царство|Византиската]] влада во [[Цариград]] сесè уште постоела, но таа целосно била зависна од милоста на [[Венецијанска република|Венецијанците]] и крстоносците, кои залогориле пред градските ѕидини. Оваа милост не траела долго, зошто набрзо се покажало дека Алексиј IV не бил во состојба да ги исполни ветувањата дадени во [[Задар]] и на [[Крф]]. Сега тој се нашол меѓу два огна. Крстоносците и Венецијанците ги барале ветените пари одбивајќи ги сите молби за одлагање, а византиското население се бунтувало против царот којшто во земјата ги донел крстоносците и им се потчинил себеси и својот народ на Латините. Кон крајот на [[јануари]] [[1204]]г. во Цариград избувнал бунт. Алексиј IV не само својата скапо платена крна туку и главата, а неговиот татко бил ставен ставен во затвор каде што наскоро и умрел. На царскиот престол бил доведен [[Алексиј V Дука|Алексиј V Дука Мурзуфл]], зетот на [[Алексиј III Ангел|Алексиј III]], мажот на бившата жена на [[Стефан Првовенчани]]от, Евдокија.<ref>Г.Острогорски. Историја на Византија. Скопје, 1992, стр.: 500-501.</ref>
