Аристофан: Разлика помеѓу преработките

Најголем дел од неговите драми се во духот на Старата [[Комедија|комедија]], во која [[Мимика|мимикатамимика]]та, [[Хор |хоротхор]]от и [[Бурлеска|бурлескатабурлеска]]та се најважни особини. Неговата [[Сатира|сатира]], остроумност и немилосрден коментар го направиле најголем комичен драмски писател во [[Стара Грција]].

[[Комедија|Комедиите]] на Аристофан, со својата силна, смела и вистинита, а често и груба сатира, ја одразува политичката и културната состојба во Атина, во втората половина на [[5 век п.н.е.|5. век]] п.н.е. Тој ги критикува негативните човечки особини, со посебен осврт на државниците и се залага за нивна замена со одговорни државници кои имаат висока политичка [[етика]]. Токму поради овие карактеристики, Аристофановата комедија немала следбеници во подоцната [[Хеленска книжевност|хеленска книжевност]], но почнувајќи од [[16 век]] таа започнала да влијае врз европската книжевност. На пример, „Лисистрата“ извршила влијание врз делото „Скротениот скротител“ (''The Woman Prize or the Tamer Tamed'') на англиските [[Ренесансаренесанса|ренесансни]] писатели [[Френсис Бемонт]] и [[Џон Флечер]]. И други писатели биле инспирирани од „Лисистрата“, како: Ј.Ф. Кастели (со делото „Завереници“), Л. Анценгрубер, [[Адолф Вилбранд]] (со комедијата „Владеењето на жените“ од [[1892]] година), како и Р. Лаукнер и Ф. Буш (со делото „Женска завера“ од [[1920]] година).<ref>Miloš N. Đurić, „O Aristofanovoj Lisistrati“. во: Aristofan, ''Lisistrata''. Beograd: Rad, 1963, стр. 101-105.</ref>