Wi-Fi: Разлика помеѓу преработките

Најчесто користениот стандард за енкрипција на податоци при безжичен трансфер, WEP (Wired Equivalent Privacy), се покажа дека е лесно пробивлив дури и кога е добро конфигуриран. WPA или WPA2 (Wi-Fi Protected Access) стандардите за енкрипција, кои стапија во употреба во 2003 година, беа создадени за да го решат овај проблем. Wi-Fi мрежите, доколку не се конфигурираат поинаку, не вклучуваат енкрипција на податоците. На корисниците-почетници им одговара да го извадат Wi-Fi адаптерот од кутија и дирекно да го постават, без да прават било какво било конфигурирање на истиот, но ваквата фабричка конфигурација не вклучува никаква заштита и му овозможува пристап на секој кој ќе се најде во домет на таа мрежа. Wi-Fi адаптерот треба да се конфигурира преку посебни компјутерски програми за да се активираат заштитните системи во него. Кај незаштитените Wi-Fi мрежи секој корисник има пристап до сите податоците кои се пренесуваат (вклучувајќи ги и личните податоци), но ваквите можат да користат и други начини на заштита како VPN (Virtual private network) или HTTPS (secure Hypertext Transfer Protocol) и TLS (Transport Layer Security) протоколи.