Биогориво: Разлика помеѓу преработките

'''Биогориво''' – [[гориво]] добиено со обработка на [[биомаса]]. Нивната енергија се добива со фиксирање на [[јаглерод]], т.е. со редукција на јаглеродот од воздухот во органски соединенија. За разлика од јаглеродот ослободен од фосилните горива кој ја менува климата на Земјата, јаглеродот во биогоривата доаѓа од атмосферата, од каде што растенијата го земаат во текот на растењето. Иако [[фосилно гориво|фосилните горива]] се добиени со фиксирање на јаглерод, тие не се сметаат за биогорива бидејќи содржат јаглерод кој не се менувал во природата подолго време. Биогоривата стануваат популарни поради зголемувањето на цените на нафтата, потребата за побезбедно снабдување со енергија, и загриженоста за штетните емисии на [[стакленички гасови]] ...

Повеќето горива за возила се течни, бидејќи на возилата им е потребна голема густина на енергија, како што е онаа содржана во течностите и цврстите материи. Високата енергетска густина е најлесниот и најефикасниот начин да се добие е со [[мотор со внатрешно согорување]], и за тоа е потребно чисто гориво. Горивата што полесно горат се течни и гасовити (може да се втечнуваат), практични се за носење и горењето е чисто (без цврсти производи).

Првата генерација на биогорива се биогорива составени од [[шеќер]], [[скроб]], [[растително масло]] и [[животински масти]], користејќи конвенционални [[технологија|технологии]]. Основните [[суровини]] за производство на биогорива од првата генерација често се [[житаркa|житарки]] и [[семе]] како пченица од која се добива скроб, а потоа со [[ферментација]] се претвора во биоетанол. Со употреба на семки од [[сончоглед]] се добива биодизел.

Биолошки произведени алкохоли, најчесто [[етанол]], поретко пропанол и бутанол, се добиваат со работа на микроорганизми и ензими - ферментација на шеќер или скроб (најлесно), или целулоза (потешка).

Биодизелот (метил естер од масло од репка) е моторно гориво добиено од масло од репка или рециклирано отпадно масло за јадење. Суровините на биодизелот се животински масти, растителни масла, соја, сенф, сончоглед, палмино масло, алги, итн. Биодизелот е најчестото биогориво во [[Европа]]. Биоразградлив е и не е опасен за [[околина]]та. Додека од [[хектар]] пченка се добиваат околу 25002.500 литри етанол годишно, од хектар соја се добиваат околу 560 литри биодизел, еден хектар алги во теорија може да даде повеќе од 45 .000 литри биогорива годишно. Пченката или сојата имаат род еднаш годишно, а алгите можат да се собираат секој ден. Хемиската конверзија на растително масло за производство на биодизел троши помалку енергија отколку да се дестилира пченката во етанол, но проблемот е процентот на искористеност и високата цена. Германија е водечки светски производител на гориво од [[синапи]]. Во некои земји во [[Европската унијаУнија]], одреден процент на биодизел е веќе присутен во горивата, а исто така и некои возила веќе можат да работат на 100% биодизел. Се добива преку процес на естерификација со реакција на растително масло со метанол и натриум хидроксид како [[катализатор]], за да се формира естер на масна киселина заедно со други нуспроизводи: [[глицерол ]], талог на глицерид и [[сапун]]. Маслата се мешаат со натриум хидроксид и [[метанол]] и хемиската реакција произведува биодизел и глицерол. Еден дел глицерол се произведува на секои десет делови на биодизел. Чистиот биодизел (Б100) има далеку најмалку штетни емисии меѓу дизел горивата. Б100 може да стане повискозен при пониски температури, а тоа зависи од суровината од која се добива. Во некои земји, производителите на автомобили дури обезбедуваат гаранција за употреба на биодизел во нивните мотори. Повеќето возила денес имаат мотори кои не мора да се редизајнираат за да користат биодизел. Бидејќи биодизелот е добар растворувач и ги чисти остатоците од минерални дизели, филтрите на моторот мора почесто да се менуваат бидејќи биодизелот ги раствора остатоците во резервоарот за гориво и цевките. Исто така ја чисти комората за согорување од остатоци од јаглерод и ја зголемува ефикасноста. Биодизелот има намалена количина јаглерод и зголемена количина на водород и кислород, што значи дека при согорувањето се произведуваат помалку неизгорени јаглеродни честички. Иако чистиот течен гас и водородот имаат почисто согорување, тие се користат во многу помалку ефикасни бензински мотори и не се лесно достапни. Биодизелот е безбеден за ракување и транспорт бидејќи е биоразградлив, 10 пати помалку токсичен од кујнската сол и гори на релативно висока температура (148 °C). Спаѓа во групата на масни киселини со средно долга, C16-C18 верига. Овие [[молекула|молекули]] покажуваат сличност со молекулите на минералниот дизел.

Во производството и употребата, биодизелот испушта 0,89 кг/л СО2, а во минералниот дизел 2,81 кг / л, што е за 68% повеќе. Малопродажната цена во Германија во јуни 2007 година бил поскап од стандардниот дизел. Енергијата на фосилните горива што се користат во производството на биодизел и енергијата обезбедена од произведениот биодизел се во сооднос 1: 2,5.

Биогоривата од третата генерација се биогорива произведени од [[алги]]. Врз основа на лабораториски тестови, [[алги]]теалгите можат да произведат до триесет пати повеќе енергија по хектар земја отколку житарките како [[соја]]та. Со повисоките цени на фосилни горива, постои голем интерес за одгледување алги. Една од најголемите предности на ова биогориво е тоа што е биоразградливо, така што е релативно безопасно за околината доколку се случи несреќа. Министерството за енергетика на Соединетите Држави проценува дека во иднина, горивото од алги ќе ги замени сите нафтени горива во Соединетите Држави.

Постојат различни социјални, економски, еколошки и технички проблеми и проблеми во производството и употребата на биогорива. Некои од нив се: влијанието врз цените на нафтата и нафтените деривати, дебатата „храна vs. гориво “гориво“, потенцијал за намалување на сиромаштијата, емисии на СО2, одржлив развој во производството на биогориво, [[уништување на шумите]] и ерозија на почвата, намалување [[биоразновидност]]а, влијание врз изворите на вода за пиење и влијание врз енергетската ефикасност и рамнотежа . Меѓународниот панел за ресурси заклучил во извештајот за биогорива дека не сите биогорива се однесуваат исто и немаат исто влијание врз климата, безбедноста на снабдувањето со енергија и екосистемите и дека влијанијата врз општеството и животната средина треба да се следат во текот на целиот живот. Биогоривата прават многу за некои земјоделци, но малку за животната средина. Пченката, доколку се одгледува во монокултура, бара големи количини на хербициди и азотни ѓубрива и може да предизвика поголемо намалување на квалитетот на почвата отколку другите култури. Производството на етанол од пченка троши скоро онолку фосилни горива колку што заменува етанолот. Еколозите исто така стравуваат дека зголемувањето на цените на земјоделските култури може да ги охрабри земјоделците да започнат со експлоатација на земјиштето во моментов оставено за заштита и зачувување на дивиот свет, вклучително и она што се користи за производство на храна. Во јули 2007 година, Комисијата на ООН предупредила дека употребата на земјиштето и резервите на храна и вода не смеат да бидат загрозени од производството на биогориво. Биоразновидноста и разновидниот економски раст не смеат да бидат загрозени, што претставува посебна закана за неразвиените земји. Ако некој сака да осигури дека придобивките од биогоривата не се на штета на производството на храна, единствениот начин е да се оддели и да се обезбеди производство на храна. Иако пченката и шеќерната трска се традиционални извори на етанол, таа може да се произведе од растителни стебла, лисја или струготини - суровините што најчесто се фрлаат. Визионерите за биогориво претпочитаат повеќегодишни треви со длабоки корени кои врзуваат јаглерод во почвата, обезбедуваат живеалиште за дивиот свет, спречуваат ерозија на почвата и обезбедуваат изобилство на биогорива.

[[Категорија:ОбновливаОбновливи извори на енергија]]