Милорад Павиќ: Разлика помеѓу преработките

Павиќ бил романописец, раскажувач, поет и драмски писател. Својата книжевна кариера, Павиќ ја започнал како поет, со стихозбирките „Палимпсести“ (1967) и „Месечев камен“ (1971). Во овој период, тој ги објавил и книгите „Историја на српска книжевност во барокниот период“ (1970), „Војислав Илиќ и европска поезија“ (1971) и „Гаврил Стефановиќ Венциловиќ“ (1972). Својата есеистичка и научна работа ја продолжил и во текот на 1970-тите о 1980-тите, со книгите: „Јазичното паметење и поетскиот облик“ (1976), „Историјата, сталежот и стилот“ (1985), „Историја на српската книжевност од класицизмот и предромантизмот“ (1979) и „Раѓањето на новата српска книжевност“ (1983). Првата збирка раскази „[[Железни завеси]]“ (српски: ''Гвоздене завесе'') ја објавил во 1973 година, а потоа следеле збирките раскази: „[[Коњите на свети Марко]]“ (српски: ''Коњи светога Марка'', 1976), „[[Руски 'рт]]“ (српски: ''Руски хрт'', 1979), „[[Нови белградски приказни]]“ (српски: ''Нове београдске приче'', 1981), „[[Душите се капат последен пат]]“ (српски: ''Душе се купају последњи пут'', 1982) и „[[Превртена ракавица]]“ (1989). Во 1981 година, Павиќ го објавил првиот роман, „[[Мал ноќен роман]]“ (српски: ''Мали ноћни роман''), а домашната и светската слава Павиќ ја стекнал со [[роман]]от „[[Хазарски речник]]“ од 1984 година. Потоа следеле романите: „[[Предел насликан со чај]]“ (српски: ''Предео насликан чајем'', 1988), „[[Внатрешната страна на ветрот]]“ (1991) и „[[Последната љубов во Цариград]]“ (1994). Исто така, значајно место во творештвото на Павиќ заземаат и делата: „[[Шапка од рибја кожа (роман)|Шапка од рибина кожа]] - Љубовна приказна“ (српски: ''Шешир од рибље коже: љубавна прича'', 1996), „[[Стаклен полжав - Приказни од Интернет]]“ (1998), „[[Кутија за пишување]]“ (1999), „[[Ѕвездена наметка - Астролошки водич за неупатените]]“ (2000) и „[[Уникат (Милорад Павиќ)|Уникат]]“ (2004). Покрај нив, Павиќ е автор и на книгите: „Интерактивни драми - Засекогаш и ден повеќе“, „[[Кревет за тројца]]“, „Стаклен полжав“ (2004), како и [[комедија]]та „[[Свадба во бањата]]“ (2005). Покрај тоа, тој се занимавал и со преведувачка дејност, преведувајќи ги [[Бајрон]] и [[Пушкин]].<ref>„Белешка о писцу“, во: Милорад Павић, ''Кутија за писање''. Београд: Народна библиотека Србије, 2012, стр. 121.</ref>