Алкибијад: Разлика помеѓу преработките

'''Алкибијад''' ([[старогрчки јазик|грчки]]: Ἀλκιβιάδης Κλεινίου Σκαμβωνίδης; 450 г. [[п.н.е.]] [[Атина]] - 404 г. [[п.н.е.]] [[Фригија]]) бил истакнат атински државник, оратор и генерал. Тој бил последен член и претставник на познатото аристократско семејство, [[Алкемениди]]. Алкибијад одиграл голема улога во развојот на настаните во текот на [[Пелопонески војни|Пелопонеските војни (431-404 п.н.е.)]]. Во неколку наврати ја променил политичката приврзаност и стратегија. Во неговата родна [[Атина]] во последните децении на [[5 век п.н.е.|V век п.н.е.]] тој се залагал за агресивна надворешна политика а бил и истакнат поборник за остварување на [[Сицилиска експедиција|Сицилиската експедиција]], но одкакооткако неговите политички противници против него поднеле обвинение за сквернавење, успеале да го одтргнат од политичката сцена во Атина. Тој во 415 г. [[п.н.е.]] преминал во [[Спарта]] каде што служел како стратегиски советник, предложувајќи неколку напади насочени кон [[Атина]]. Но и во [[Спарта]] стекнал политички непријатели и во 412 г. [[п.н.е.]] бил приморан да ја напушти и да пребега во [[Персија]]. Таму служел како советник на [[сатрап]]от [[Тисаферн]] се додека неговите политички приврзаници не го повикале назад во [[Атина]] каде што повторно бил назначен за Атински генерал (стратег), но по неколку години на неговите политички противници им успеало по вторпат да го протераат од [[Атина]].

Во 418 п.н.е. се одиграла најголемата копнена битка во [[Пелопонески војни|Пелопонеските војни]], [[Битката кај Мантинеја]] во која [[Спарта]] излегла како победник против сојузниците [[Атина]] и [[Аргос]]. 416 п.н.е. Атина пратила флота за опсада на островот [[Мелос]] одкакооткако неговите жители одбиле да се приклучат на [[Делоски морски сојуз|Делоскиот морски сојуз]], и градот бил приморан да се предаде. Народното сообрание изгласало да се изврши погубување на сите машки воени заробеници, а жените и децата да се дадат во ропство, а [[Мелос]] да биде повторно населен со Атински колонисти.

Следната година, пратеници од градот [[Сегеста]] на [[Сицилија]] пристигнале во [[Атина]] да побараат воена помош во нивната борба притив најмоќниот град на островот - [[Сиракуза]]. Грчките градови во [[Сицилија]] биле дел од големата мрежа на грчки колонии во [[Медитеран]]от формирани во раното [[железно доба]]. Околу 415 г. п.н.е. [[Сиракуза]] која пак била [[Дорци|Дорска колонија]], се обидувала да го прошири нејзиното влијание на другите градови во [[Сицилија]], што значело дека доколку таа добие супрематија на [[Сицилија]], и [[Спарта]] ќе ја има нивната наклонетост. Покрај фактот што [[Сиракуза]] била сојузник на [[Спарта]], на [[Атина]] и била неопходна поддршка од надвор за самиот нејзин опстанок. За разлика од течението на реката [[Еурота]] која во [[Спарта]] обезбедувала плодни региони, [[Атика]] подолго време се соочувала до недостаток на вегетација и плодно земјиште, поради што тамошното население во урбанизирана средина се соочувало со сериозни недостатоци на многу продукти. Основни производни дејности биле виното и маслинките кои заедно со грнчарските производи биле користени во надворешната трговија, на источниот [[Медитеран]]. Воспоставувањето на нови колонии на плодни региони или стекнување зависност од веќе постоечките, било од големо значење. А [[Сицилија]] под доминација на [[Сиракуза]] во ова време била една од главните извозници на жито во Грчкиот свет. Со [[Сицилиска Експедиција|Сицилиската експедиција]] Алкибијад согледувајќи ја ваквата можност, го изнесол предлогот пред Атинското сообрание, убедувајќи го во поволностите и придобивките од ваквиот подфат. Пролетта 415 г. п.н.е. советит изгласал да се испрати Атинска флота, под здружена команда на Алкибијад и неговиот стар политички непријател [[Никија]]. Но една ноќ за време на подготовките за експедицијата, во Атина се случил скандал одкакооткако Атињаните ги посведочиле резултатите од сквернавење на статуите на богот [[Хермес]], во кое сите [[Херма|херми]] биле вандализирани. Атињаните не само што сметале дека ваквиот акт ја осудува на целосна пропаст Сицилиската експедиција, туку и за негов подтикнувач го обвиниле Алкибијад и неговите пријатели. Судењето било одложено, па Алкибијад со Атинската флота тргнал на [[Сицилиската експедиција]] од пристаништето Пиреј, a неговите противници успеале да го осудат во одсуство за сквернавење на хермите и [[богохулство]] за време на Елеузинските мистерии, и испратат пратеници кои ќе го повикаат назад во Атина да се појави заради спроведување на смртна казна.

Тогаш Алкибијад наместо во [[Атина]], заминал пред спартанскиот совет. Иако на почеток, спартанците го дочекале со недоверба, тој успеал да ги убеди во неговите искрени намери и неговиот план за пораз на [[Атина]]. Со голем напор, Алкибијад го променил имиџот од човек кој ужива во земските задоволства и доживеал трансформација налик на Спартијат. Одел босоног и со груба наметка, дури и уживал во истата т.н. "црна супа" направена од крв, сол и оцет познат специјалитет на спартанската војска. Во врска со случувањата на [[Сицилија]], Алкибијад дал предлог [[Спарта]] да испрати помошни одреди на [[Сиракуза]]. Во меѓувреме [[Никија]] поставил опсада на [[Сиракуза]] и од копно и од море, но одкакооткако спартанците испратиле засилување, работите тргнале во лоша насока за [[Атина]] и била донесена одлука за повлекување. Но Атинската флота била заробена во заливот на пристаништето и единствена опција била испловување на копно. ОдкакоОткако атињаните ги напуштиле бродовите, непријателската војска ги запалила Атинските бродови. Преостанатата 40.000на војска се повлекла во внатрешноста на островот, мртвите останале непогребани а ранетите и болните оставени на секаква немилост. Уморни од глад и жед, армијата се поделила на два два дела, еден предводен од [[Никија]] а друг од Демостен. Демостен со еден дел од војската бил нападнат и принуден да се предаде а [[Никија]] со другиот дел од војската во потрага по вода пристигнале до реката Асинаро, во која многу војници загинале заради нередот кој настанал во обид да се измијат и напијат вода, а од другата страна на брегот ги дочекала војска од [[Сиракуза]], и биле принудени да се предадат. Така завршила [[Сицилиска експедиција|Сицилиската експедиција]] во 413 г. п.н.е.

Алкибијад, во [[Спарта]] успеал да ја заведе жената на спартанскиот [[басилеј]] [[Агис II]] додека тој бил отсутен во војна, дури јавно говорел дека детето кое таа го носи и кое еден ден ќе седне на престолот, е негово. ОдкакоОткако добил закани по неговиот живот, Алкибијад пребегал во Персија, во служба на Персискиот [[сатрап]] [[Тисаферн]], и овој пат се трансформирал во брилијантен персиски дворјанин. По кратка служба бил повторно повикан во [[Атина]]. Иако исходот од војната веќе бил очигледен, поради катастрофалниот пораз кај [[Сиракуза]], [[Атина]] повеќе не можела да се бори со исто темпо. Последниот удар го дибила во поморската [[Битката кај Ајгоспотами|битка кај Ајгоспотами]] во 405 г. п.н.е. каде Спартанската флота под команда на [[Лисандар]] ги уништила преостанатите Атински морски сили, поставувајќи опсада на градот по копно и по море, и без достава на храна. Војната била завршена, а Спарта станала [[Хегемонија|хегемон]] на Грција, се додека во 371 година, во [[Битката кај Леуктра]], [[теба]]нскиот генерал [[Епајменонда]] не ставил крај на Спартанската хегемонија.