Психофизика: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
#WPWP #WPWPMK
с →‎Историски развој: Јазична исправка, replaced: конектира → поврзе
Ред 7:
 
== Историски развој ==
Многу од класичните техники и теории во психофизиката се формулирани во втората половина на 19. век кога [[Густав Фехнер]] ја објавил ''Elemente der Psychophysik''.<ref name=Fechner>{{Наведена книга | author=Gustav Theodor Fechner | year=1860 | title=Elemente der Psychophysik (Elements of Psychophysics)}}</ref> Тој го сковал терминот "психофизика", опишувајќи ги истражувањата за кои тој верувал дека ги поврзуваат физичките дразби со содржните на свеста како што се осетите. Како филозоф, Фехнер сакал да развие метод со кој ќе може материјата да се поврза со умот и со тоа да се конектираповрзе јавно забележливиот свет со приватно доживеаните впечатоци за него. Неговите идеи биле инспирирани од резултатите за осетот за допир добиени во раните 1830-ти од германскиот физиолог [[Ернст Хајнрих Вебер]],<ref name=Snodgrass>Snodgrass JG. 1975. Psychophysics. In: ''Experimental Sensory Psychology''. B Scharf. (Ed.) pp. 17–67.</ref><ref name=GescheiderChap1>{{Наведена книга |author=Gescheider G |year=1997 |title=Psychophysics: the fundamentals | edition=3rd |publisher=Lawrence Erlbaum Associates |department=Chapter 1: Psychophysical Measurement of Thresholds: Differential Sensitivity |isbn=0-8058-2281-X}}</ref>. Веберовите истражувања, меѓу останатите од тоа време, ги поставуваат основите на психологијата како наука заедно со [[Вилхелм Вунт]] кој ја основа првата лабораторија за психолошки истражувања. Фехнер го систематизира интроспекцискиот приод (психологијата како наука за свесноста) кој мораше да се соочи со бихевиористичкиот приод во кој дури и вербалните одговори се исто толку физички колку и дразбите. Во текот на 1930-тите, обата приоди почнале да се заменуваат со релацијата дразба-реакција како доказ за свесно или несвесно процесирање во умот.<ref>Broadbent DE. 1964. Behaviour; Neisser U. 1970. Cognitive psychology.</ref>
 
Фехнеровите проучувања подоцна биле проширени од Чарлс Пирс со неговиот помошник, студентот Џозеф Џестроу кој подоцна станува доста познат експериментален психолог. Пирс и Џестроу воглавно ги потврдиле фехнеровите емпириски наоди, но не сите. На пример, во еден класичен експеримент, тие ја побиле фехнеровата проценка за прагпт на перцепција на тежина како превисока. Со нивниот експеримент, тие всушност ги откриваат рандомизираните експерименти: Тие случајно ги распределиле волонтерите во слепа проба на повторени мерки со цел да ја проценат нивната способност за дискриминирање тежина.<ref name="smalldiff">{{Наведено списание| author=[[Charles Sanders Peirce]] and [[Joseph Jastrow]]|year=1885|title=On Small Differences in Sensation|url=http://psychclassics.yorku.ca/Peirce/small-diffs.htm| journal=Memoirs of the National Academy of Sciences|volume=3|pages=73–83}}</ref><ref name="telepathy">{{Наведено списание|doi=10.1086/354775|first=Ian |last=Hacking| authorlink=Ian Hacking | title=Telepathy: Origins of Randomization in Experimental Design|journal=[[Isis (journal)|Isis]]|issue=A Special Issue on Artifact and Experiment|volume=79|number=3|year=1988 |pages=427–451|jstor=234674 | mr = 1013489}}</ref><ref name="stigler">{{Наведено списание|doi=10.1086/444032|author=[[Stephen M. Stigler]]|title=A Historical View of Statistical Concepts in Psychology and Educational Research| journal=American Journal of Education| volume=101|issue=1|year=1992|pages=60–70}}</ref><ref name="dehue">{{Наведено списание|doi=10.1086/383850|author=Trudy Dehue|title=Deception, Efficiency, and Random Groups: Psychology and the Gradual Origination of the Random Group Design|journal=[[Isis (journal)|Isis]]|volume=88|issue=4|year=1997|pages=653–673|pmid=9519574}}</ref>