Стар завет: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Поправка на година Ознаки: Отповикано Нагледно уредување |
целосна преработка на статијата, која не делува воопшто попросто од енциклопедиска гледна точка Ознака: Рачно отповикување |
||
Ред 1:
{{Christianity}}
'''Стар завет''' — христијански назив за збирка списи кои [[Евреи]]те и [[христијани]]те ги сметаат за свети, а се состои од
Стариот завет е дел от [[Библија]]та, која ги опфаќа сите
== Книги од Стариот завет ==
Сите книги на Стариот завет можеме да ги поделиме во
* ''
* ''Историски
* ''
* ''Пророчки'': книгата за четирите големи пророци - [[Исаја, Еремија, Јов и Данил]].
== Постанок на Стариот завет ==
Ред 21 ⟶ 20:
== Содржина ==
Стариот завет е откровението на еден номадски народ, кој се движел околу [[Средоземното Море]], меѓу Евроазија и Африка, по течението на реките [[Еуфрат]], [[Тигар]] и [[Нил]], а себе се нарекувал Израелов.<ref>Група автори: Македонски јазик и литература, Просветно дело, 2006 г., стр. 222.</ref> Во Стариот завет се појавуваат околу педесетина различни литературни видови: митови, химни, молитви, историски записи, љубовна поезија, есеи, хронологија на родови, басни, реалистични приказни, разни изреки и друго. Приказните раскажуваат за верата, борбите, надежите и поразите на ликовите од еврејската заедница. Стариот завет се дели на три основни делови: Историски книги (од 1. Мојсеева книга до книгата за Естера), Поучни книги (од книгата за Јов до Песната над песните) и Пророчки книги (од Исаија до Малахија). Најстарите книги во [[Библија]]та се Петте Мојсееви книги.
[[Втората Мојсеева книга]] изобилува со чудесни настани: претворање на горката вода во слатка
Делот наречен [[Писанија]] е најинтересен од литературна гледна точка. Содржи единаесет книги со различни содржини, а најдраматична е [[Повеста за Јов]], во која се зборува за божјата правда. Јов бил „непорочен и праведен“, и немало друг како него на Земјата. Дошол Сатаната кај Бог, и Бог му рекол да внимава на Јов, зашто е многу побожен и чесен. Сатаната одговорил дека е лесно да се биде чесен кога се има толку имот, здрави деца и сè што сака. Вистинската вера се докажува кога ќе му се одземе тоа на Јов, па прашање е дали тој уште ќе го слави Бога. Тогаш Бог се согласил Сатаната да го искуша Јов, само врз него да не крева рака и да не му ја зема душата. Тука почнуваат несреќите за Јов: го губи цел имот, децата му загинуваат, а самиот се разболел со страшни рани по телото. На сето ова Јов одговара:
:„''Гол излегов од утробата на мајка ми, и гол ќе се вратам. Господ даде, Господ зеде.
:''Зар доброто да го примаме од Бога, а злото да не го поднесуваме?''“
И тогаш започнува филозофската расправа за божјата справедливост меѓу Јов и неговите пријатели. Се изнесуваат разни тврдења за казните на Бога и нивната намена. Заклучокот е дека човек не може да проникне во божјата правда. На крајот од приказната, Бог го благословува Јов, и му враќа двојно од сè што изгубил. Многумина филозофи ја користат оваа
▲[[Втората Мојсеева книга]] изобилува со чудесни настани: претворање на горката вода во слатка (2 Мој. 15:22-27), стапот во змија (2 Мој. 4:3; 7:10), правење сув пат среде [[Црвеното Море]] (2 Мој. 14). Но, најважен дел од оваа книга е моралниот кодекс на однесување или [[Десетте божји заповеди]], кои [[Мојсеј]] ги добива на [[Синајската Гора]] (2 Мој. 20).
▲Многумина филозофи ја користат оваа Библиска приказна за да расправаат на темата: Божја правда. [[Кјеркегор]] и [[Колаковски]] пред сè се занимавале со прашањето: „Зошто Творецот, во чии раце стои сè, би му се докажувал на Сатаната?“ Колаковски напишал пародија на ова дело под наслов „Разговори со ѓаволот“, а [[Гете]] ја искористил како вовед во својот [[Фауст]].
[[Песна над песните]] се вбројува меѓу најдобрите поетски остварувања на древните литератури. Таа е во форма на дијалог, и низ седум пеења даден е цел развој на љубовта.
Ред 54 ⟶ 35:
зашто љубовта е силна како смрт<br />
а љубомората тврда како гроб!<br />
<small>''Песна над песните
Во Стариот завет сликата на Бог е многу различна од претставата за него во христијанството - како бескрајна љубов. Старозаветниот Бог е „љубоморен осветник, господар на лутината, се одмаздува на своите противници, истраен во гневот кон непријателите. Јахве е бавен во гневот, но силен во моќта.“
Стариот завет завршува со прорекување на појава на божјиот пратеник, месија, кој ќе го донесе новото учење. Со ова, Стариот и Новиот завет се поврзани.
== Наводи ==
| |||