Скендербег: Разлика помеѓу преработките

[[Податотека:SKANDERBEG GRAVESITE.jpg|мини|лево|Црквата [[Црква „Св. Никола“ (Леска)|„Св. Никола“]] во [[Леска (Албанија)|Леска]] претставува почивалиште на Скендербег]]

По битката против [[Јанош Хуњади]] кај [[Ниш]] во [[1443]] година, наместо да се врати кај султанот, Скендербег ја напуштил турската војска<ref>James Emerson Tennent, 1845, The History of Modern Greece, from Its Conquest by the Romans B.C.146, to the Present Time</ref>, заминал во [[Круја]] и преминал во [[христијанство]]то. Тој кренал востание во [[Дебар]]ско и се прогласил за господар на земјата со која владеел татко му при што создал сојуз со повеќе соседни христијански владетели, а султанот трипати испратил воени експедиции кои безуспешно ја напаѓале Круја. По смртта на султанот Мурат, неговиот син [[Мехмед II]] ги продолжил борбите против Скендербег, но тој веќе зајакнал и ги проширил границите на својата држава. Така, тој ги освоил градовите [[Драч]], [[Берат]] и Љеш, кои претходно биле под власт на Венеција. Исто така, тој му помогнал на кралот [[Алфонс V |Алфонс V]] да ги одбие турските напади во 1466 година, а отишол дури и кај [[Папа Павле II|папата Павле II]] за да бара помош. Таму, тој бил примен срдечно и бил одликуван со орденот „Рицар на христијанството“, но не ја добил ветената помош. Последната османлиска опсада на Круја била извршена во 1467 година, а ја предводел познатиот турски водач [[Балабан-паша]]. Скендербег умрел од треска на 17 јануари 1468 година во Љеш, каде што бил закопан во катедралната црква „Св. Никола“.<ref> Георги Сталев, „Предговор за Прличевата поема Скендербег“, во: Григор Прличев, ''Скендербег''. Кочо Рацин, Скопје, 1961, стр. 8-9.</ref>

 

== Извори ==