Википедија

Скендербег: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[проверена преработка][проверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
с →‎top: Правописна исправка, replaced: = Христијанство → = христијанство
дополнување, ситна поправка
Ред 41:
=== Рани години ===
[[Податотека:Skenderbeg Skopje 02.jpg|thumb|left|Споменик на Скендербег во [[Скопје]]]]
Скендербег е роден како „Ѓерѓ Кастриоти“ во [[Кроја]], денешна [[Албанија]]. Син на [[Јован Кастриот]], тој потекнувал од феудалното [[Христијанство|христијанско]] семејство „Кастриоти“. Според [[Англија|англискиот]] историчар [[:en:Edward Gibbon|Гибон]], Јован Кастриот бил кнез на [[Епир]]<ref name="gibbon">Edward Gibbon, 1788, ''History of the Decline and Fall of the Roman Empire'', [http://www.ccel.org/g/gibbon/decline/volume2/chap67.htm#Scanderbeg Volume 6, Дел за Скендербег на англиски]</ref>, кој ги вклучуваше денешните [[Албанија|албански]] области Матка, Кроја, Мирдита и Дебар.<ref>Edwin E. Jacques, The Albanians: An Ethnic History, 1994, p. 179</ref>. Неговата мајка Воисава, била кнегиња<ref>Marin Barleti, 1508, Historia de vita et gestis Scanderbegi Epirotarum principis</ref>, од [[Полог|полошкото]] семејството „Трибалда“<ref>Camille Paganel, 1855, "Histoire de Scanderbeg, ou Turcs et Chrétiens du XVe siècle"</ref> или од благородното семејство „Музака“.<ref>Hodgkinson, Harry. Scanderbeg: From Ottoman Captive to Albanian Hero. I. B. Tauris. ISBN 978-1850439417</ref> Неговите родители имале девет деца, од кои Ѓерѓ бил најмалиот син, а неговите браќа се викале Станиша, Репош и Костандин, адодека неговите сестри Мара, Јелена, Анѓелина, Влајка и Мамица.
 
[[Јован Кастриот]], како [[Византија|византиски]] вазал кој се борел против Османлиите, за да ги задржи поседипоседите во средна Албанија и во дебарската област, ги дал своите синови како заложници кај султанот. Таму, Скендербегдецата биле потурчени, а Ѓорѓи го добил името Скендер и ја сменалпроменил својата вера во [[Ислам]]. Подоцна, децата на Јоан Кастриот ја загубиле наклонетоста на султанот [[Мурат II]] и тој ги отрул тројцата браќа на Скендер.<ref>Rendina, Claudio (2000). La grande enciclopedia di Roma. Rome: Newton Compton. ISBN 88-8289-316-2.</ref> и<ref> Георги Сталев, „Предговор за Прличевата поема Скендербег“, во: Григор Прличев, ''Скендербег''. Кочо Рацин, Скопје, 1961, стр. 7-8.</ref> Скендер завршил воена школа во [[Одрин]], какоа ипотоа војувал во турскатурската војска ипри однесолшто остварил многу победи за [[Отоманското Царство]] во борбите против христијанските народи поради што Јоан Кастриот морал да им се извини на [[Венецијанска Република|Венецијанците]] поради активноста не неговиот син. За своите воени заслуги, го добил званието „Искендер Беј“ („''[[бег]] Александар''“ — [[Турски јазик|тур.]] ''İskender Bey'', [[Албански јазик|алб.]] ''Skënderbeg'') споредувајќи ја воената умешност на неговото семејство со [[Александар Македонски]].<ref name="gibbon" /> <ref> Георги Сталев, „Предговор за Прличевата поема Скендербег“, во: Григор Прличев, ''Скендербег''. Кочо Рацин, Скопје, 1961, стр. 8.</ref>
 
За своите воени заслуги, го добил званието „Искендер Беј“ („''[[бег]] Александар''“ — [[Турски јазик|тур.]] ''İskender Bey'', [[Албански јазик|алб.]] ''Skënderbeg'') споредувајќи ја воената умешност на неговото семејство со [[Александар Македонски]].<ref name="gibbon" />
 
=== Востанието против Османлиите ===
[[Податотека:SKANDERBEG GRAVESITE.jpg|мини|лево|Црквата [[Црква „Св. Никола“ (Леска)|„Св. Никола“]] во [[Леска (Албанија)|Леска]] претставува почивалиште на Скендербег]]
По битката против [[Јанош Хуњади]] кај [[Ниш]] во [[1443]] година, наместо да се врати кај султанот, Скендербег ја напуштил турската војска<ref>James Emerson Tennent, 1845, The History of Modern Greece, from Its Conquest by the Romans B.C.146, to the Present Time</ref>, заминал во [[Круја]] и преминал во [[христијанство]]то. Тој кренал востание во [[Дебар]]ско и се прогласил за господар на земјата со која владеел татко му при што создал сојуз со повеќе соседни христијански владетели, а султанот трипати испратил воени експедиции кои безуспешно ја напаѓале Круја. По смртта на султанот Мурат, неговиот син [[Мехмед II]] ги продолжил борбите против Скендербег, но тој веќе зајакнал и ги проширил границите на својата држава. Така, тој ги освоил градовите [[Драч]], [[Берат]] и Љеш, кои претходно биле под власт на Венеција. Исто така, тој му помогнал на кралот [[Алфонс V |Алфонс V]] да ги одбие турските напади во 1466 година, а отишол дури и кај [[Папа Павле II|папата Павле II]] за да бара помош. Таму, тој бил примен срдечно и бил одликуван со орденот „Рицар на христијанството“, но не ја добил ветената помош.<ref> Георги Сталев, „Предговор за Прличевата поема Скендербег“, во: Григор Прличев, ''Скендербег''. Кочо Рацин, Скопје, 1961, стр. 8-9.</ref>
Кога војсководецот [[Јанош Хуњади]] ги поразил Турците кај [[Ниш]] во [[1443]] г., Скендербег ја напуштил турската војска<ref>James Emerson Tennent, 1845, The History of Modern Greece, from Its Conquest by the Romans B.C.146, to the Present Time</ref>, се вратил во Албанија и повторно прифатил христијанство. Кренал востание во [[Дебар]]ско. По низа драматични пресврти востанието на Скендербег конечно било задушено, и тоа токму од неговиот сонародник Балабан–Паша, кој раководел со османската војска.
 
== Извори ==
{{Reflist}}
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Скендербег“