Архиепископ Охридски и Македонски г.г. Михаил: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Дополнување |
|||
Ред 23:
По дипломирањето присилно бил мобилизиран во српската војска, при што неколкупати бил осудуван од Воениот суд. Пред војната дошол во Штип и кратко време предавал веронаука во штипската гимназија, но со судска казна за дела против интересите на царот и царска Србија, набргу бил депортиран во [[Ужице]] за да предава српска пропагандна веронаука.
== Втора светска војна ==
Пред почетокот на Втората светска војна се вратил во родниот крај и станал парохиски свештеник во [[Црква „Св. Никола“ - Ново Село|црквата Св. Никола]]
== Период по војната ==
По војната патува низ Македонија и ги образова духовните одбори, наместо дотогашните архиерејски намесништва. Заедно со протојереите Кирил Стојанов и Никола Апостолски, го организираат одржувањето на [[Прв македонски црковно-народен собор|Првиот црковно-народен собир]] во Скопје на почетокот од [[март]] [[1945]] година, на кој присуствувале 300 учесници, свештеници и мирски лица, на кој едногласно била донесена одлуката за обновување на Охридската архиепископија.
Михаил се залагал за самостојност на [[МПЦ]], па во два наврати одлежал над шест години затвор. Бил осуден и затворен од тогашната власт заради идеите за национална, социјална и духовна слобода на македонскиот народ. По шест месеци бил ослободен, но за кратко. Во [[1948]] година повторно бил уапсен и осуден на 5,5 години затворска казна. И покрај сите притисоци и закани да се откаже од свештеничкото служење, Михаил останал цврст во своите ставови и продолжил да служи како свештеник во [[Скопје]].
Ред 31 ⟶ 34:
Михаил бил меѓу првите мисионери во [[Австралија]],во првата македонска православна општина „Свети Ѓорѓи“ во [[Мелбурн]]. Бил испратен во [[1966]] година, а се вратил при крајот на [[1970]] година. По неговото враќање бил назначен за ректор на Македонската православна богословија, каде предавал [[англиски јазик]], омилитика и пастирско богословие. Покрај англискиот зборувал [[француски]], [[руски]] и се служел со повеќе живи класични јазици.
Од [[1972]] година бил генерален секретар на Македонската архиепископија
== Избор за Архиепископ на МПЦ ==
Изборниот Архиепископски црковно-народен собор се одржал на [[4 декември]] 1993 година, во Соборниот храм на Охридската архиепископија - [[Црква „Св. Софија“ - Охрид|Света Софија]]. На работата на соборот учествувале 92 делегати од сите епархии на МПЦ.
Соборот започнал со божествена литургија во црквата Св. Богородица - Каменско, која ја служеле тројцата митрополити: [[Тимотеј Дебарско-кичевски|Тимотеј]], [[Архиепископ Охридски и Македонски г.г. Стефан|Стефан]] и Михаил, кои го сочинувале раководното тело на МПЦ по упразнувањето на архиепископскиот трон.
Во Соборниот храм на охридските архиепископи најнапред бил извршен мал водосвет, а потоа и призив на Светиот Дух.
По првото гласање, Митрополитот Михаил добил 41 глас, Митрополитот [[Петар Преспанско-пелагониски|Петар]] 32 гласа, Митрополитот [[Горазд Европски|Горазд]] 1 глас и биле утврдени 18 неважечки ливчиња. Бидејќи никој од кандидатите не добил натполовично мнозинство, се пристапило кон второ гласање на кое Митрополитот Михаил го добил потребното мнозинство и бил избран за Поглавар на Македонската православна црква.
Востоличувањето на новиот Архиепископ Охридски и Македонски било извршено наредниот ден, во присуство на претседателот на Владата на РМ [[Бранко Црвенковски]], министерот за вера Ристо Иванов, Скопско-призренскиот бискуп [[Јоаким Хербут]], старешината на Исламската верска заедница Јакуп Селимовски и др.
Од страна на Митрополитот Петар на новоинтронизираниот архиепископ му биле предадени инсигниите на архиепископското достоинство и жезолот на Свети Климент.<ref>{{Наведена книга|title=Негово Блаженство Архиепископ Охридски и Македонски Г.Г. Михаил|first=Ратомир Гроздановски|publisher=Матица Македонска|year=1994|location=Скопје}}</ref>
== Архиепископ на МПЦ==
Како надлежен за Американската епархија, Михаил успеал да ги прибере големиот број на верници, да ги надмине сите спорови, а со тоа овозможи оваа епархија да заживее со полн црковен живот. Сепак тој не успеал да отпатува за [[Австралија]], затоа што не сакал да биде пречекан од поделените, туку од сите обединети верници [[Македонци]]. Водел преговори и со преставници на [[Српска православна црква|Српската православна црква]] за воспоставување на духовно единство меѓу двете цркви.
За време на неговото архиепископување биле направени потребните измени и дополнувања на Уставот на Македонската православна црква, статутите за трите епархии во странство и други црковни закони и норми. Исто така, за негово време се зголемила издавачката дејност во МПЦ, при што биле отпечатени повеќе богослужбени изданија и книги со богословска содржина.
Зборувал англиски, француски и руски јазик, а се служел и со класичните јазици.
Починал на [[6 јули]] [[1999]] година. Неговото вечно почивалиште се наоѓа во Манастирот Св. Наум Охридски во [[Радишани]].
|