Рационализам: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с →‎top: Замена со тековен назив на предлошка, replaced: цитирана книга → наведена книга using AWB
с →‎top: Правописна исправка, replaced: стара Грција → Стара Грција
Ред 2:
Во [[епистемологија]]та и во најширока смисла, '''рационализaм''' е „секое гледиште кое се повикува на [[разум]]от како извор на знаењето.“ <ref>{{наведена книга|title=A Dictionary of Philosophy|first=A.R.|last=Lacey|location=London|year=1996}}</ref> Во техничка смисла, тоа е метод или теорија „во која критериумот за вистината не е сензорен туку интелектуален и дедуктивен“.<ref>{{наведена книга|title=Rationalism|first=Vernon J.|last=Bourke|year=1962}}</ref> Разни степени на примена на овој метод водат кон различни рационалистички гледишта, од умерените дека „разумот има предимство пред другите начини за стекнување на знаењата“, до радикалните позиции дека „разумот е единствен пат до знаењето“.
 
Во Западната филозофска традиција, рационализмот започнал во [[стараСтара Грција]] со [[елеатици]]те, [[питагорејци]]те и [[Платон]], чии теории за самодоволноста на разумот станале [[лајтмотив]] за [[неоплатонизам|неоплатонизмот]] и [[Идеализам|идеализмот]].
 
Попознати претставници на рационализмот се [[Сократ]], [[Платон]], [[Рене Декарт]], [[Готфрид Лајбниц]] и [[Имануел Кант]].