Ела Фицџералд: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →top: Јазично подобрување, replaced: Актерка → Глумица |
с →Години во “Verve”: Јазично подобрување, replaced: индивидуални → поединечни |
||
Ред 39:
До 1955 година, Фицџералд се уште настапувала на концертите на ''[[Jazz at the Philharmonic]]''. Ги напуштила ''[[Decca]]'' и сега нејзиниот менаџер, Гренз, ја основал продуцентската куќа Verve за неа. Тој период Фицџералд подоцна го опишува како стратешки важен, мислејќи дека бибап е модерно и дека се што треба да стори е да оди и да пее бибап. “Тогаш сфатив дека музиката е многу повеќе од бибап. Норман мислеше дека треба да пејам и други работи, па затоа заедно ја продуциравме The Cole Porter Songbook. Тоа беше пресвртница во мојот живот.”
Објавена во 1956 година, Ella Fitzgerald Sings the Cole Porter Songbook, била прва од осумте збирки со песни што Фицџералд ги снимила за Verve во периот од 1956 до 1964. Композиторите и авторите на текстовите означени на секоја збирка, во целина го претставуваат најголемиот дел од културниот каноник познат како ''[[The Great American Songbook]]''.
''[[Ella Fitzgerald Sings the Duke Ellington Song Book]]'' била единствената збирка со песни каде учествувал и композиторот чии песни Ела изведувала. ''[[Duke Ellington]]'' и неговиот долгогодишен соработник Billy Strayhorn пееле на половина од 38те песни од збирката и напишале две нови песни за албумот “ The E and D Blues “ и музички портрет на Фицџералд во четири дела (тоа е единствената песна од збирката каде Фицџералд не пее). Збирките на песни биле со воодушевување прифатени од критиката и биле комерцијално успешни и се најзначајниот подарок за американската култура. Во 1996, New York Times напишал, “Овие албуми се меѓу првите кои посветуваат многу внимание на
Неколку дена по смртта на Фицџералд, колумнистот на New York Times, Frank Rich, напишал дека “со збирката на песни Фицџералд направила извонредна трансакција како што сторил Елвис со истовремената интеграција на белата и африканско-американска душа. Тоа беше црна жена која ги направи популарни урбаните песни, често напипани од Евреи имигранти, за публика каде доминираат белите христијани”.
| |||