Слобода на говорот: Разлика помеѓу преработките

Правото за печатење беше ограничено на два универзитета и на 21 постоечки печатари во градот Лондон кои имаа 53 машини за печатење. Откако британската круна ја презеде контролата врз печатењето во 1637 година, печатарите пребегаа во Холандија. Конфронтациите со властите ги направија печатарите да станат радикални и насилни , со 800 автори, принтери и продавачи на книги кои беа затворени во Бастилја, во Париз пред таа да биде нападната во 1789 година.

 

 

Во биографијата за Волтер на Евелин Беатрис Хал, таа ја потенцира оваа фраза за да ги илустрира верувањата на Волтер: „Не се согласувам со тоа што го зборуваш, но ќе го бранам до смрт твоето право да го зборуваш тоа .“ Цитатот на Хал е често цитиран за да се опише принципот на слободата на говорот. Во 20 век Ноам Чомски изјавува: „Ако веруваш во слобода на говор, тогаш веруваш во слобода на говор за погледи на свет кои не ги сакаш. На пример, Сталин и Хитлер биле диктатори во корист на слобода на говор на погледи кои тие ги сакале и нив им биле оправдани. Ако ја сакаш слободата на говор тоа значи дека ја сакаш слободата на говор само за погледи коишто ги презираш.“ Професорот Ли Болингер тврди дека „принципите за слобода на говор вклучуваат посебен чин на изразување на една област на социјална интеракција со невообичаена воздржаност, чија цел е да развие и покаже социјален капацитет за контрола на чувства пројавени низ голем број на социјални средби.“ Болинг тврди дека толеранцијата е посакувана вредност ако не и основна вредност. Но сепак критичарите сметаат дека општеството треба да биде загрижено за оние кои директно ја одбиваат или ја застапуваат преку, на пример геноцидот, (види „ограничување на слободата на говор“). Рамковната одлука за расизам и ксенофобија на Европската Унија гласи дека негирањето или грубата тривијалност на „злосторства на геноцидот“ треба да бидат „казнети во сите земји членки на ЕУ“. Негирањето на холокаустот е нелегално во 16 земји: Австрија, Белгија, Чешка Република, Франција, Германија, Унгарија, Израел, Лихтенштајн, Литванија, Луксембург, Холандија, Полска, Португалија, Романија, Словачка и Швајцарија. Во 2007 година Уставниот суд на Шпанија донесе одлука дека негирање на холокаустот е заштитено со правото на слобода на говор, а негово казнување според кривичниот закон е неуставно, но не е дозволено и оправдувањето на холокаустот.

== Општествени односи и заедницата ==

 

 

== Ограничувања за слобода на говорот ==