Јован IV Ласкарис: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →top: Правописна исправка, replaced: Константинопол → Цариград (3), константинопол → цариград |
с →top: Правописна исправка, replaced: единаесети → единаесетти |
||
Ред 23:
Јован IV имал само седум години кога го наследил престолот по смртта на својот татко. Младиот цар бил последниот член на ласкаридската династија, кој направил многу за да ја обнови Византија. Неговиот [[регент]] бил бирократот [[Ѓорѓи Музалон]], но Музалон бил убиен од благородништвото, и водачот на благородниците Михаил Палеолог го узурпирал местото. Наскоро, на 1 јануари 1259 година, Палеолог се прогласил за совладетел познат како [[Михаил VIII Палеолог|Михаил VIII]]. Михаил, всушност бил Јованов роднина од второ колено, бидејќи и двајцата потекнувале од [[Ефросина Дукина Каматерина]].
По Михаиловото освојување на [[Цариград]] од [[Латинско царство|Латинското царство]] на 25 јули 1261 година, Јован IV оставен во [[Никеја]], и подоцна бил [[политичко сакатење во Византија|ослепен]] по наредба на Михаил на неговиот
Јован IV го минал остатокот од својот живот како монах во [[Гебзе|Дакибиза]],<ref>Gharipour Mohammad. [https://books.google.com/books?id=XymeBQAAQBAJ&pg=PA147 "Sacred Precincts: The Religious Architecture of Non-Muslim Communities Across the Islamic World"] BRILL, 14 nov. 2014. ISBN 9004280227 p 147</ref> под името Јоасаф.<ref>Donald M. Nicol, ''The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453'', second edition (Cambridge: University Press, 1993), p. 246</ref> Постои преписка на [[Шарл Анжујски]], од 9 мај 1273 година, која се однесува на извештај дека Јован избегал од затвор и го поканува да дојде на неговиот двор. Понатамошните документи покажуваат дека по неговото доваѓање и прифаќањето на пензија од анжујците старите непријатели на Михаил Палеолог. Сепак, ова е спротивно на пишувањата на историчарите [[Ѓорѓи Пахимер]] и [[Никифор Григора]], кој запишале дека Јован останал во Дакибиза многу подолго по смртта на Михаил VIII. Во неговото изучување на владеењето на Михаил VIII, историчарот Дино Џон Генакопло ја разгледува спротивноста на доказите и дошол до заклучок дека документите на Шарл Анжујски биле наменети да служат како пропаганда, „за да ја привлече поддршката на легитимните, pro-Lascarid Greeks на Византија, како и да го намали антианжујското расположение кај останатото византиско население на територијата на јужна Италија и Сицилија.“<ref>Geanakoplos, ''Emperor Michael Palaeologus and the West'' (Harvard University Press, 1959), pp. 217f</ref>
| |||