Мариински театар: Разлика помеѓу преработките

[[File:Mariinsky Curtain.JPG|thumb|right| Дизајн за завесата на Маринскиот театар од времето на Царствотоцарството, која постоела пред 1914 година]]

'''Марински театар''' ({{lang-ru|Мариинский театр}}) — историско [[балет]]ски и [[оперски]] театар во [[Санкт Петербург]] на северозапад од [[Русија]]. Отворен е во [[1860]] годинегодина, станал еден од најистакнатите музички театри во Русија на касниот деветнаесети век, каде премиерно се изведени многубријнимногубројни ремек дела на [[Петар ИљичИлич Чајковски]], [[Модест Мусоргски]] и [[Николај Римски-Корсаков]]. Во поголемиот дел од времето на Советскиот Сојуз, театарот бил познат како Киров театар. Денес, МарискиотМаринскиот театар е дом на МарискиотМаринскиот балет, МарискатаМаринската опера и МарискиотМаринскиот оркестар. По пензионирањето на Јуриј Темирканов во 1988 година, генералниотгенерален директор на театарот е диригентот [[Валериј Гергијев]].<ref name=":0">{{Cite web|url=https://www.mariinsky.ru/en/about/history/mariinsky_theatre|title=MARIINSKY THEATRE|website=www.mariinsky.ru|accessdate=12. 4. 2019}}</ref><ref>{{Citation|title=В Петербурге новая сцена Мариинского театра встречала первых зрителей. Новости. Первый канал|url=https://www.1tv.ru/news/2013-05-01/65721-v_peterburge_novaya_stsena_mariinskogo_teatra_vstrechala_pervyh_zriteley|accessdate=12. 4. 2019|language=ru}}</ref>

Театарот го носи името на царицата [[Марија Александровна]], сопругата на императорот [[Александар ВториII (Русија)|Александар II Николаевич]]. Во фоајето на главниот влез е бистата на царицата. Името на театарот се менувало низ историјата, како одраз на политичките струи од тоа време.

| 1924 || 1935 || Ленинградский государственный академический театр оперы и балета || ЛењинградскиЛенинградски државен академски театар

Театарската зграда обично се нарекува Марински театар. Заради лесна идентификација задржано е името Киров, стекнато за време на советската ера во чест на убиениот водач на Ленинградскаталенинградската комунистичка партија [[Сергеј Киров]].<ref name=":0" />

Царската драма, опера и балетска трупа е основана во 1783 година по налог на [[КетринаКатерина Велика]]. Првично, балетските и оперските претстави се одржувааодржувале во Дрвениот театар Карл Книпер во близина на денешниот Тристран мост. Театарот Ермитаж, покрај Зимската палата, служешеслужел за настапи за елитната публика од [[аристократски]] гости поканети од царицата.

Постојаната театарска зграда, позната како Царскицарски театар [[Бољшој Камењ]]Камен, бешебила дизајнирана од [[Антонио Риналди]]. Таа ебила отворена во 1783 година. Театарот Бољшој КамењКамен бешебил реновиран во 1836 година според дизајнот на [[Алберт Кавоц]] и служешеслужел како главен театар на Царскиот балет и опера. На 29 јануари 1849 година, на театарскиот плоштад бешебил отворен Коњичкиот циркус (- Кониј цирк -). Ова е дело и на архитектот Кавос. Десет години подоцна, кога овој циркус изгореизгорел, Алберт Кавос го вративратил како куќа на опера и балет со најголема сцена во светот. Со капацитет од 1.625 места и италијанскиталијански аудиториум во форма на потковица, театарот бешебил отворен на 2 октомври 1860 година, со изведба на Глинкиногза Животот на царот [[Иван Сузанјин (опера)]].<ref name=":0" />

Премиерите на многу опери на [[Михаил Глинка]], [[СкроменМодест Мусоргски]] и [[ПитерПетар Илич Чајковски]] беабиле одржани во Царскиотцарскиот морскиМарински театар и неговиот претходник, театарот Бољшој КамењКамен. По наредба на театарскиот режисер Иван Всеволовски, и царскиот балет (балетот пристигнапристигнал во МорскиотМаринскиот театар во 1870 година) и царската опера беабиле преместени во Маринскиот театар во 1886 година, бидејќи театарот Бољшој КамењКамен се сметашесметал за небезбеден. Таму реномираниот кореограф [[Мариус Петипа]]представил претставил многу свои ремек-дела, вклучувајчи ги и [[Трнорушка (балет)]] 1890 година, [[Крцко Орашчиќ (балет)]] 1892, [[Рајмонда (балет)]] 1898 и дефинитивно оживување на балетот [[Лебедово езето (балет)езеро]] 1895 година. Првиот оригинален балет кој е продуциран во Маринскиот театар бил „Магични пилули", на музиката на Лудвиг Минкус. Други светски премиери во оваа куќа биле: опера [[Борис Годунов]] (1874), опериоперите на Чајковски [[Пикова дама]] (1896) и [[Јоланта]] (1892), ревидирана верзија на [[Сергеј Прокофјев]] балетбалетите [[Ромео и Јулија (балет)]] (1940) и балетот на [[Арам Хачатуријан]] балет [[Спартак]]„Спартак“ (1956), како и операоперата на [[Николај Римски-Корсаков]] [[Златен„Златен петел]]петел“ (1909) и балет на Прокофјев [[Пепелашка (балет)]] 1946 година (со Наталија Дудинска).<ref>{{Cite web|url=https://rg.ru/2010/10/24/premiera-poln.html|title=Грэм Вик показал в Мариинке оперу „Средство Макропулоса"|website=Российская газета|language=ru|accessdate=12. 4. 2019}}</ref>

== МаринскиМаринскиот театар денес ==

Под раководство на Јуриј Темирканов, главниот диригент од 1976 до 1988 година, оперскиот ансамбл продолжипродолжил да прави иновативни продукции на модерни и класични руски опери. Иако функционира одделно од балетот, од 1988 година двата ансамбли се под уметничко раководство на Валери Гергиев како уметнички директор на целиот театар.

Оперскиот ансамбл влезевлегол во нова ера на уметничка совршеност и креативност. Од 1993 година, влијанието на Гергиев врз операта бешебил огромно. Прво, тој ја реорганизирашереорганизирал својата деловна активност и воспоставивоспоставил врски со многу големи светски оперски куќи. Некои од нив се: [[КралскаКралската опера во Лондон]], [[ОпераОперата Метрополитен]], [[ОпераОперата Бастиља]], [[Ла Скала]], [[Ла Фениче]], [[ИзраелскаИзраелската опера]], [[НационалнаНационалната опера во Вашингтон]] и [[ОпераОперата во Сан Франциско]]. ДенескаДенес ансамблот на операта редовно ги угостува овие градови.

Во 1989 година се одржаодржал фестивал во чест на Мусоргски. Слично на тоа, многу опери на ПрокофиевПрокофјев беабиле претставени кон крајот на 901990-титети години на минатиот век. Опери од не-руски композитори започнаазапочнале да се изведуваат на оригинални јазици, што му помогнапомогнало на оперскиот ансамбл да ги прифати светските трендови.

Во моментов, оперскиот ансамбл наведуваима 22 сопрани (од кои [[Ана Нетребко]] е веројатно најпознат); 13 мецосопранови (со [[Олга Бородина]], позната на американската и европската публика); 23 тенори; осум баритони и 14 басови. Сем Гергиев, генерален директор, има шеф на администрација во театар, режисер на сцена, раководители на сцена и асистенти, заедно со 14 асистенти.<ref>{{Cite web|url=https://www.belcanto.ru/12101901.html|title=Мариинский театр: четвертьвековые итоги {{!}} Belcanto.ru|website=www.belcanto.ru|accessdate=12. 4. 2019}}</ref>

Концертна сала на театроттеатарот Марински ебила отворена во 2007 година. Ја дизајнирал француски архитект [[Ксавије Фабр]] и може да прими 11001.100 луѓе.

Канадската компанија „Diamond and Schmit Architect“, заедно со нивниот локален партнер, дизајнираадизајнирале нова зграда, наречена Втора сцена., Taaкоја има 2.000 места и служи како додаток на постојниот театар. Изградбата започназапочнала во 2003 година, по различен дизајн на францускиот архитект Жен Нувел. Новиот дизајнерски тим ја презеде градбата во 2009 година. Сцената ебила завешена во мај 2013 година, по цена од 700 милиони евра.<ref>{{cite web|title=Novo zdanje Marinskog teatra |url=http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/16/kultura/1332584/novo-zdanje-marinskog-teatra.html |website=RTS |accessdate=5. 4. 2019}}</ref>