Харвард: Разлика помеѓу преработките

====Религија и филозофија====

[[Податотека:Harvard University Massachusetts Hall.jpg|мини|Старата хала на универзитетот Харвард]]

Во 1846 година, предавањата по природна историја на Луј Агасиз биле одобрени и во Њујорк и во кампусот во универзитетот Харвард. Пристапот на Агисиз бил главно идеалистички и бараше од американците „учество во божествената природа“ и можност за разбирање на „интелектуални постоења“. Перспективата на Агисиз за науката комбинирана со набљудување со интуиција и претпоставката дека личноста може да го сфати „божествениот план“ во сите феномени. Кога станува збор за објаснување на формите на живот, Агасиз избегнува од прашањата од обликот врз основа на претпоставениот архетип за неговите докази. Овој двоен поглед на знаење е во концепт со учењето на разумен реализам од шкотскиот филозоф Томас Рид и Дугалд Стјуарт, чии дела беа дел од програмата на Харвард во тоа време.

Популарноста на напорите на Агасиз да „расте со Платон“ веројатно исто така потекнува од други писатели на кои студентите од Харвард биле изложени, вклучувајќи ги расправите на Платон од Ралф Кудворт, Џон Норисанд, во романтична вена, Самјуел Колериџ. Записите од библиотеката на Харвард откриваат дека делата на Платон и неговите рани современи и романтични следбеници речиси редовно читале во текот на 19-от век, како оние од „официјална филозофија“ на поемпириските и подеистични шкотски училишта. Чарлс В. Елиот, претседател од 1869 до 1909 година, Ја елиминираше благонаклонетата позиција на христијанството од наставната програма при отварањето на поделбата на насоки за учениците. Додека пак, Елиот беше најважната фигура во секуларизацијата на американското високо образование, тој не бил мотивиран од желбата за секуларизација на образованието, туку од убедувањата од неприродните унитаристи. Донесени од Њилијам Елери Чанинг и Ралф Валдо Емерсон, овие убедувања биле фокусирани на достоинството и вредноста на лчовековата природа, правото и способноста на секоја личност да ја согледа вистината и Бог во секоја личност.