Теодосиј II: Разлика помеѓу преработките

|title=Византиски императорцар

'''Флавиј Теодосиј''' или '''Теодосиј II''' ([[латински]]: ''Flavius ​​Theodosius Junior'') бил императорцар на [[Источната Римско Царство]] во периодот од [[408]] до [[450]] година.

Нарекуван уште Теодосиј Помладиот, тој престолот го наследил како малолетник кој имал само седум години. Тој станал еден од најдолго владејачките императорицари на Византија, со која управувал повеќе од 40 години. Иако во надворешната политика Теодосиј II бил принуден да направи голем број отстапки, внатрешната состојба на државата продолжила да биде стабилна, за разлика од нередите кои ја зафатиле Западна Римско Царство. За време на неговото владеење, значајна улога во управувањето со империјата играеле сестра му [[Пулхерија]] и жена му [[Евдоксија]].

Во [[421]]-[[422]] година империјата водела војна со Сасанидска Персија, предизвикана од започнатите прогони против христијаните во земјите на [[Персија]]. Конфликтот завршил наскоро, бидејќи во исто време [[Хуни]]те започнале инвазија во [[Тракија]] и се заканиле на [[Цариград]]. Така бил договорен прекин на воените дејствија во [[Месопотамија]] додека персискиот императорцар престанал со христијанските прогони и добил симболичен данок од Теодосиј. Хуните исто така се повлекле од [[Тракија]], под услов да им биде платен годишен данок. Но во 441 година избувнал нов конфликт во [[Персија]], и истиот завршил откако Теодосиј го обновил плаќањето на данок.

Цариградската влада при Теодосиј II одржувала стабилни односи со Западната империја, иако во последните години од владеењето на [[Хонориј]], тие биле заладени поради подигнувањето на [[Констанциј III]] за соимператорсоцар на запад (421 година).

Во 30-тите и 40-тите години на [[5 век]] значаен проблем претставувало постојаните напади на Хуните на [[Балканскиот Полуостров]], особено по стапувањето на [[Атила]], кој ја уценувал византиската влада за да добива огромни количини злато. Во 439 година, годишниот данок платен на Атила бил зголемен двојно - од 350 на 770 римски фунти злато, а по преземањето на Ниш во 443 година е двојно зголемен до 1400. Сепак дунавските провинции на Мизија повеќепати биле уништени и останале речиси напуштени. ИмператоротЦарот се согласил да плаќа по 2100 римски фунти злато годишно (околу 687 кг.) во замена за примирје. По поразот кај Утус ([[447]] година) [[Атила]] пристигнал до ѕидовите на Цариград и побарал тројно поголем годишен данок (6000 фунти злато), но Теодосиј II ги одбил овие услови. Хуните не биле во можност да ги заземат импресивните Теодосиеви ѕидини по кое се повлекле. Во 449 година византиски агенти направиле неуспешен обид за атентат врз Атила.

{{Римски императорицари}}