Хронична миелоидна леукемија: Разлика помеѓу преработките

Во минатото, антиметаболитите (на пример, цитарабин, хидроксиуреа), алкилирачки агенси, интерферон алфа 2б и стероиди биле користени како третмани на ХМЛ во хронична фаза, но од 2000-тите биле заменети со инхибитори на тирозин-киназа на Bcr-Ablлекови кои конкретно ја таргетираат BCR-ABL, конститутивно активираниот протеин на фузија на тирозин киназа предизвикана од преместувањето на филаделфија хромозомот. Покрај потегот за замена на цитотоксични антинеопластици (стандардни антиканцерогени лекови) со инхибитори на тирозин киназа, понекогаш хидроксиуреа сè уште се користи за да се спротивстави на големите броеви на леукоцити, кои се среќаваат за време на третманот со инхибитори на тирозин киназа како имитаниб; во овие ситуации може да биде најпосакуваниот миелосупресивен агенс заради релативниот недостаток на леукемогени ефекти и оттука релативниот недостаток на потенцијал за секундарни хематолошки малигнизлоќудни за да се резултат на третман. IRIS, меѓународна студија во која се спореди комбинацијата на интерферон / цитарабин и првиот од овие нови лекови имитаниб, со долгорочно следење, покажа јасна супериорност на инхибиција насочена кон тирозин-киназа над постојните третмани.