Ларс фон Триер: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-философ +филозоф) |
с →top: Правописна исправка, replaced: бидејки → бидејќи |
||
Ред 20:
|pages=22–23}}</ref><br/>Бенте Фреге (ж. 1997–; 2 деца)
}}
'''Ларс фон Триер''' ({{lang-da|Lars von Trier}}; р. {{роден|30|април|1956}} во [[Копенхаген]]) — [[Данска|дански]] [[режисер]]. Тој додава „фон“ на неговото име по личен избор и како резултат на неговиот пренагласен аристократизам (кој, сам по себе е негов личен избор,
Зборувајки за детството, фон Триер нагласува дека му било дозволено сѐ, освен [[религија]]та, уживањето и чувствата.
Признава дека тоа бил клучниот [[фактор]] кој влијаел на градењето на неговиот изразен [[стил]], кој е доста познат, и се смета за еден од најрадикалните во киното.
На единаесетгодишна возраст почнува да прави кратки филмови со камера „[[Супер 8]]“. На почетокот на осумдесеттите влегува во филмското училиште во Копенхаген. Неговите први три долгометражни филмови, сврзани во [[трилогија]] (трилогијата како начин на поднесување на неговите творби тој продолжува и понатаму да ја практикува), се на тема „[[Европа]]“, и даваат осврт на тогашната сегашност на Европа, и препраќаат кон можните варијанти за, пред сѐ, идната политика на континентот.
* Во „[[Криминалниот елемент]]“ ([[1984]]), тој со цврста [[алузија]] кон [[визија]]та на [[Кафка]], раскажува за [[детектив]], фиктивно наречен Фишер, кој во еден момент, од [[борец]] против злото, станува негов придружник.
* Во „[[Епидемик]]“ пак ([[1987]]), тој и неговиот долгогодишен [[ко-сценарист]], [[Нилс Вјорсел]], покажуваат како можат да се преплетат филмската и документарната [[реалност]].
* Филмот „[[Медеа]]“ ([[1988]]), работена по истоимената [[Еврипид]]ова [[пиеса]], Триер го прави по сценариото на познатиот дански режисер [[Карл Теодор Дрејер]], укажувајки му [[постхумно|постхумна]] помош и чест.
* „Европа“ ([[1991]]) е еден од најзабележителните наслови во [[историја]]та на киното, тука фон Триер прави преседан во однос на користењето на [[задна проекција|задната проекција]] како техничка можност. Со „Европа“ тој ја добива таа година и наградата на жирито во [[Кан]], [[гран-при]] за техничко решение, како и наградата за уметнички придонес.
Во [[1995]] година, тој и неколку други режисери, решаваат да создадат нова, радикална школа во кино-уметноста. Новиот бран се нарекува „[[Догме 95]]“, и е проследен со потпишан [[манифест]] кој содржи правила коишто го одредуваат визуелниот и до некаде тематскиот изразен стил на „Догме 95“ школата.
▲Во [[1995]] година, тој и неколку други режисери, решаваат да создадат нова, радикална школа во кино-уметноста. Новиот бран се нарекува „[[Догме 95]]“, и е проследен со потпишан [[манифест]] кој содржи правила коишто го одредуваат визуелниот и до некаде тематскиот изразен стил на „Догме 95“ школата.
Од Догме-поредицата на Триер се „[[Идиотите]]“ ([[1998]] година), „[[Спроти брановите]]“ , „[[Танчерка во ноќта]]“ ([[2000]] година,со познатата пеjачка [[Бјорк]] во главната улога), „[[Догвил]]“ ([[2003]]), кој важи за еден од најсилно филозофските филмови во историјата на киното, и последниот, „[[Мандерлеј]]“ ([[2005]]).
| |||