Јохан Петер Екерман: Разлика помеѓу преработките

Есента 1814 година, Екерман се вратил дома каде дознал дека умрел татко му, а мајка му живеела со најстарата сестра која ја презела родителската куќа. Зимата 1815 година, тој заминал во [[Хановер]] со намера да учи кај сликарот Рамберг, меѓутоа во мај истата година тешко се разболел и така ја прекинал сликарската практика. Тогаш, тој се вработил во една воена установа, а здравјето му се подобрило. Во тоа време се запознал со [[поезија]]та на [[Теодор Кернер]] и така кај него се појавил интерес за книжевноста. Исто така, почнал да ги чита делата на [[Шилер]] и Клопсток, а потоа се запознал со песните на [[Гете]] кои му оставиле силен впечаток, а откако ги прочитал „[[Вилхелм Мајстер]]“ и „[[Фауст од Гете|Фауст]]“ постојано мислел и зборувал за Гете. Поттикнат од Гетеовата поезија, Екерман почнал да ги чита и делата на [[Шекспир]], [[Софокле]] и [[Хомер]], но тогаш сфатил дека му е неопходно формално образование и почнал да посетува приватни часови кај еден наставник во [[гимназија]]та во Хановер, учејќи ги [[Латински јазик|латинскиот]] и [[Грчки јазик|грчкиот јазик]]. На возраст од 25 години, Екерман се запишал во [[Гимназија|гимназијата]] во Хановер,{{sfn|Chisholm|1911|p=885}} иако на приемниот испит не поминал најдобро. Во текот на неколку месеци, истовремено работел и учел, но не можел да го издржи тој напор и пролетта 1817 година ја напуштил гимназијата. Откако сфатил дека му е потребно повисоко образование, тој дал оставка во воената канцеларија и во мај 1821 година се запишал на [[Универзитет во Гетинген|Универзитетот во Гетинген]], каде студирла [[право]], а во втората академска година се префрлил на студиите по [[филологија]], запознавајќи се со професорот Дисен. Меѓутоа, тој сфатил дека неговиот интерес лежи во книжевноста и есента 1822 година ги напуштил студиите и се населил во едно село во близината на Хановер.<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 94-101107.</ref>

ВоНабргу 1817по година,доаѓањето наво возраст[[Гетинген]], одЕкерман 25му години,испратил тојна сеГете запишалпримерок воод [[Гимназија|гимназијата]]својата вопоетска Хановерзбирка, а потоаво студирал1823 [[право]]година наму [[Универзитетго воиспратил Гетинген|Универзитетоти восвојот Гетинген]],ракопис но„Прилози вокон 1822поезијата“ година(''Beiträge zur Poesie''), посо еднамолба годинада студирање,му гипомогне напуштилда студиитенајде издавач.{{sfn|Chisholm|1911|p=885}} В0Откако разбрал дека Гете имал убаво мислење за неговите дела, во мај 1823 година, Екерман музаминал гопеш испратилво на[[Вајмар]] Гетесо својотнамера ракопислично „Прилозида консе поезијата“запознае со Гете.<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, (''BeiträgeRazgovori zursa PoesieGeteom: Poslednjih godina njegova života''). иRad, такаBeograd, започнала1960, нивнатастр. 107-108.</ref> соработка,<ref>[https://theoryofcolor.org/Physical+Colours#footnotenotel Goethe's Theory of Colours, Part II: Physical Colours, Eastlake's Note L]</ref> аТаму, набргу се преселил во Вајмар кадеЕкерман работел како приватен учител. Притоа,при што во текот на девет години, тој му бил личен секретар на Гете,<ref>J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 85.</ref> а неколку години му бил учител на синот на големиот [[војвода]]. Во 1830 година заминал на пат низ [[Италија]], заедно со синот на Гете. Во 1838 година бил назначен за војводски советник и библиотекар на војвотката.{{sfn|Chisholm|1911|p=885}}

Екерман почнал да пишува песни уште во младоста, но не им обрнувал внимание и воопшто не ги ценел. Неговиот интерес за [[поезија]]та се појавил за време на престојот во Хановер каде бил воодушевен од поезијата на [[Теодор Кернер]]. Тогаш, тој напишал една песна за враќањето на германските војници од војната против француската армија, ја испечатил во неколку стотини примероци и ја разделил низ градот. Песната доживеала голем успех: била објавена во некои списанија, а врз основа на неа еден [[композитор]] создал музичко дело. Оттогаш, тој почнал редовно да пишува песни и истовремено се запознал со делата на [[Шилер]] и Клопсток.<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 98.</ref> По напуштањето на гимназијата, како реакција на популарните дела „Вина“ на Милнер и „Прабаба“ на Грилпарцер, во 1820 година, Екерман напишал едно драмско дело кое им ги читал на пријателите, но тие не се изразиле пофално за него. Тогаш, тој одлучил да го преработи делото, но претходно објавил поетска збирка која успеал да ја продаде и да заработи 150 [[Талир|талири]]. По напуштањето на студиите, тој започнал да пишува теоретски статии за книжевноста и во 1823 ја завршил книгата „[[Прилози кон поезијата (Екерман)|Прилози кон поезијата]]“.<ref>„Увод“, во: J. P. Ekerman, ''Razgovori sa Geteom: Poslednjih godina njegova života''. Rad, Beograd, 1960, стр. 103-104.</ref>