Империјална академија на уметностите: Разлика помеѓу преработките

Избришана содржина Додадена содржина
нова страница
(нема разлика)

Преработка од 19:05, 16 февруари 2021

Империјална академија на уметност (јазик руски Императорская Академия художеств) во Санкт Петербург, неформално позната како Санкт Петербургска академија на уметност, основан во 1757 година од страна на оснивачот на Империјалниот Московски Универзитет Иван Шувалов под името Академија на три најплеменити уметности. Катарина Велика го преименувала во Империјална Академија на уметноста и започнала нова зграда, завршена 25 години подоцна, 1789 година покрај Нева. Академијата го промовираше неокласичниот стил и техника и ги испрати своите перспективни студенти во европските метрополи за понатамошни студии. Обука на академијата беше практично неопходна за уметниците со цел да имаат пристап до понатамошно образование и подобра кариера.

Империјална академија уметности
Императорская Академия художеств
320px
Главна зграда на Академијата на уметност
ВидИмперијална Академија на уметноста на Руската Империја
Активен1757–1917
ОсновачИван Шувалов
МестоСанкт Петербург, Руска Империја
Основачи на академијата, Иван Шувалов и Александар Кокоринов

Формално беше укината 1918 година по Руската револуција, а потоа академијата беше преименувана неколку пати. Таа постави бесплатна школарина; студенти од целата земја жестоко се натпреваруваа за неколку места од буџетот секоја година. Во 1947 година, националната институција беше преместена во Москва, а голем дел од нејзината уметничка колекција беше преместена во Ермитаж. Зградата во Ленинград беше посветена на Ленинградскиот институт за сликарство, скулптура и архитектура на Илија Репин, именуван по еден од најистакнатите руски реалисти. Од 1991 година. Наречен е „Санкт Петербургски институт за сликарство, скулптура и архитектура“.

Империјална Русија

Академијата се наоѓаше во палатата Шувалов на улицата Садова. Во 1764 година, Кетрин Велика ја преименуваше палатата во Царската академија на уметности и го нарача својот прв ректор Александар Кокоринов да дизајнира нова зграда. Беа потребни 25 години да се заврши неокласичната зграда, која беше отворена 1789 година. Константин Тон беше одговорен за раскошната внатрешна декорација. Исто така испред зградата тој, дизајнираше пристаниште, со скалила кон Нева и го украси со две сфинги стари 3000 години, кои беа пренесени од Египет.

Иван Бетској ја реорганизираше академијата во владин оддел; тој ги надгледуваше прашањата што се однесуваа на уметноста низ целата земја, дистрибуираше порачки и доделуваше чинови на уметници. Академијата енергично ги промовираше принципите на неокласицизмот испраќајќи ги најважните руски сликари во странство да ги научат античките и ренесансните стилови на Италија и Франција. Таа исто така имаше своја голема колекција на уметнички дела наменети за учење и копирање на истите.

Во средината на 19 век, академизмот обука на персоналот, под силно влијание на доктрините на Доминик Ингрес, беше предизвикана од помладата генерација руски уметници кои ја потврдија својата слобода на сликање во реалистичен стил. Поддржувачите на ова движење станаа познати како передвижници. Предводени од Иван Крамској, тие јавно ја прекинаа соработката со Академијата и организираа свои изложби, кои патуваа од град во град низ цела Русија. Илја Рјепин, Михаил Врубел и некои други сликари сепак сметаа дека обуката на академијата е неопходна за развој на основните професионални и технички вештини.

Виша школа на уметности

Во 1893 година, Царската академија на уметностите беше поделена на самата Академија на уметностите, која беше задолжена за целата уметничка работа во Руската империја и Вишата уметничка школа на Академијата за уметности, која се занимаваше само со академски работи. Иницијатор на реформата беше потпретседателот на Академијата, грофот Иван Иванович Толстој.

Повелба, одобрена на крајот 1893. година, ја подели поранешната академија на две институции:

  • Сама академија (Академска «Собрание» која ја сочинуваат претседник, потпредседник, секретар на конференција, 60 редовни членови и 20 почесни чланови на Академијата), државна институција «за оддржување, развој и ширење на уметноста во Русија».
  • Образовна институција - Виша уметничка школа на Академијата со која раководат « Совет на професори » со ректор на чело.

И двете институции биле сместени во Санкт Петербург во зградата Академија на уметности.

Наместо стари професори, передвижници уметниците беа поканети на наставни места во Вишата уметничка школа. Студиската програма во Вишото училиште значително се промени: основан е институт на професори и се воспоставуваат слободни теми за тестови за натпреварување. На Академијата дојдоа нови професори, меѓу кои се издвојува Илја Рјепин. Славните уметници ги викале професорите како би ги оддржале работилниците: Владимир Маковски, Иван Шишкин, Архип Куинџи, Алексеј Кившенко. Подоцна дошле: Александар Киселиов, Дмитриј Кардовски, Николај Дубовски, Николај Самокиш, Василиј Мате.

 
Инаугурација на Академија
 
Античка галерија во Академијата (1836)
 
Сфинги покрај брегот на реката Нева испред Санкт Петербурска академије на уметности (1835)

Натпреварувања

 
Златен медал на Академијата

Големиот златен медал, кој се доделувал на странски државјанин, беше доделен на натпревар на кој на најталентираните дипломци на Академијата им беше дозволено да ги завршат студиите. Доделувани се и мали златни медали на Академијата «„За успех во цртањето“». Дипломирани студенти кои го добија Гранд златниот медал останаа на Академијата за уметности уште една година; им беше дадена посебна работилница, материјали за работа и дарежлив паричен надоместок. Оние кои беа примени на конкурсот беа должни да ја завршат програмата, да нацртаат слика според програмата (креативна задача), која претходно беше одобрена од Советот на Академијата на уметностите. Задачата, најчесто на историска тема, беше направена на таков начин што учесникот ги покажа сите професионални вештини и знаења што ги совлада за време на студиите.

Советски Сојуз

По Руска револуција 1917 година, Царската академија претрпе низа трансформации. Формално беше укината 1918 година, а на негово место беше создадено студиото за бесплатно уметничко образование од Санкт Петербург (Пегоскума); Преименувано е во „Петроград Свомас“ во 1919 година, во „Државното студио за уметност и образование на Петроград на реконструираната академија на уметностите“ 1921, „Вутемас“ 1928, „Институт за пролетерска уметност“ 1930, „Руска академија на уметност“ 1933. и „Академија за уметности на Советски сојуз“ 1947 година. Откако Академијата беше преместена во Москва таа година, зградата во тогашниот Ленинград беше преименувана во „Институт за сликарство, скулптура и архитектура Илија Репин Ленинград“.

Националната академија остана во Москва. Во 1991 година беше преименувана во „Руска академија на уметностите“. Колекцијата уметнички дела на старата академија, која ги опфаќаше главните дела на Николас Пусин, Жак-Луј Дејвид и Ингрес, беа пренесени во Ермитаж.

За време на времето на Советскиот Сојуз, академиите беа ослободени од плаќање школарина затоа што беа финансирани од владата, но приемот беше многу конкурентен. Многу потенцијални студенти неуспешно би се пријавиле на Академијата шест или седум години по ред. Со само дваесетина места на располагање и илјадници кандидати, запишувањето беше скоро невозможно.

Сегашност

Седиштето на Руската академија на уметностите е во Москва од 1947 година. Нејзин сегашен претседател е Зураб Церетели, а негов потпретседател е Таир Салахов.

Историската зграда на Нева во Санкт Петербург се користи за Институтот за уметност „Рјепин“ (на руски: «„Институт за името на Рјепин“»), целосно име: „Илја Репин, Санкт Петербург, Државен академски институт за сликарство, скулптура и архитектура "', во чест на еден од неговите познати алумни. Исто така се нарекува Државна академија за ликовни уметности, скулптури и архитектура.[1].

Референци

Литература

  • Sergei V. Ivanov. Unknown Socialist Realism. The Leningrad School. - Saint Petersburg: NP-Print Edition. Империјална академија на уметностите. Империјална академија на уметностите.
  • Кондаков, С. Н. (1915). Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914 (руски). 1. стр. __.
  • Кондаков, С. Н. (1915). Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914 (руски). 2. стр. __.

Надворешни врски